ทันทีที่สายฝนมาถึงป้ายรถเมล์ เธอรีบโทรหาฝ่ายทรัพยากรบุคคลของบริษัทของเธอ
“ฉันจะมีใบอนุญาตมีถิ่นที่อยู่ถาวรเร็ว ๆ นี้ค่ะ เลยอยากรู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการทำเรื่องการประกันสำหรับพนักงาน ฉันต้องการชำระค่าประกันสำหรับผู้อยู่ในอุปการะเนื่องจากตอนนี้แม่ของฉันอยู่ในโรงพยาบาล”
สายฝนคุยโทรศัพท์กับเจ้าหน้าที่ฝ่ายทรัพยากรบุคคลคนหนึ่งระยะหนึ่ง จนกระทั่งเธอแน่ใจว่าจัดการเรื่องประกันสำหรับผู้อยู่ในอุปการะได้แล้ว
หลังจากวางสาย เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แม้ว่าวันนี้เธอได้ตัดสินใจอย่างหุนหันพลันแล่นเกี่ยวกับการแต่งงานของเธอ แต่อย่างน้อยในที่สุดเธอก็ได้แก้ไขสิ่งที่ทำให้เธอกังวลมากที่สุด
หลังจากที่ได้จดทะเบียนในเมืองนี้แล้ว ในที่สุดเธอก็จะได้รับความคุ้มครองจากประกัน ซึ่งหมายความว่าเธอไม่ต้องกังวลอะไรมากเกี่ยวกับการรักษาของแม่อีกต่อไป
ไม่ช้ารถเมล์ก็มาถึง ครึ่งชั่วโมงต่อมา สายฝนก็ตรงไปที่สำนักงานของเธอ
เนื่องจากกระบวนการขอทะเบียนสมรสใช้เวลาไม่นาน เธอจึงยังมีเวลาอีกมากก่อนจะเริ่มทำงานในช่วงบ่าย เธอจึงไปที่ห้างสรรพสินค้าถัดจากสำนักงานของเธอพร้อมกับบัตรของหาญ
สายฝนคิดว่าตั้งแต่พวกเขาแต่งงานกัน พวกเขาจะต้องมีแหวนแต่งงาน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอไม่มีความคิดแม้แต่น้อยว่าสถานการณ์ทางการเงินของหาญเป็นอย่างไร เธอจึงเลือกแหวนคู่ที่ราคาถูกที่สุดและดูธรรมดาที่สุดคู่หนึ่ง สวมวงหนึ่งและวางอีกวงหนึ่งลงในกระเป๋าอย่างระมัดระวังก่อนไปทำงาน
เมื่อไปถึงที่ออฟฟิศ สายฝนก็นั่งลงที่โต๊ะของเธอ และอยากจะอ่านเนื้อหาสำหรับการสัมภาษณ์ในไม่ช้า ขณะที่เธอกำลังจะเริ่ม เมทินี ว่านแก้วและสรญา เลิศชูศักดิ์ก็เลื่อนเก้าอี้ของพวกเธอมาที่โต๊ะของสายฝน ดวงตาของพวกเธอเต็มไปด้วยประกายระยิบระยับขณะที่ถามว่า "สายฝน บอกเรื่องแหวนให้เราฟังหน่อยสิ"
สายฝนชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่แหวน ทำให้เธอหัวเราะออกมา
"เธอสองคนนี่หูไวตาไวจริง ๆ เลย" สายฝนไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังการแต่งงานของเธอ เพราะท้ายที่สุดแล้ว ฝ่ายทรัพยากรบุคคลก็ได้รับแจ้งเรื่องนี้แล้ว จึงใช้เวลาไม่นานนักที่เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ของเธอจะรู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว ดังนั้น สายฝนจึงยอมรับว่า "ใช่ ฉันแต่งงานแล้ว"
“อุ๊ย แม่เจ้า! ถามจริง?” ดวงตาของสรญาเบิกกว้างด้วยความตกใจ จากนั้นเธอก็รีบพูดว่า “สายฝน ยินดีด้วยนะ!”
สายฝนยิ้ม ขณะที่เมทินีซึ่งอยู่ข้างเธอกำลังพินิจพิจารณาแหวนของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: CEOคลั่งรัก ฉันหนีไปไหนไม่ได้