บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 487

หม่าจินหยู่มองเซียวเฟิง แล้วพูดด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย : “น้องชาย นายเตรียมตัวพร้อมแล้วหรือยัง ?”

เซียวเฟิงพยักหน้า : “ผมเริ่มได้ทุกเมื่อ”

หยางคุนกับแอนโทนี่ ต่างก็บอกว่าเตรียมตัวพร้อมแล้ว

“งั้นก็ดี ตอนนี้เริ่มจับฉลาก”

เหยียนปินให้ทีมงาน มอบสองกล่องจับฉลากไปที่เบื้องหน้าของหยางคุนกับหม่าจินหยู่

หยางคุนยิ้มเอ่ย : “ลูกผู้พี่ก่อนเลยเถอะครับ”

หม่าจินหยู่ก็ไม่ถ่อมตนด้วย หยิบเอาหนึ่งอัน หลังจากเปิดดู บนฉลากด้านในเขียนตัวอักษร “1” อยู่

“หยางคุน เธอไม่ต้องดูแล้วล่ะ เราบรรยายการประมูลก่อน” เขาพูดด้วยเสียงคร่ำเคร่ง

หม่าจินหยู่พยักหน้าให้กับเซียวเฟิง

เซียวเฟิงหยิบแฟลชไดรฟ์ออกมาอันหนึ่ง แล้วสาวเท้าไปที่เวทีกล่าวบรรยาย

เขาเอาแฟลชไดรฟ์เสียบที่คอมพิวเตอร์ด้านข้าง ภาพก็ค่อย ๆ เปิดบนจอฉายภาพ

เขาไม่ได้เปิดการออกแบบของตัวเองในทันที แต่แนะนำวิวัฒนาการของอาคาร รวมทั้งมุมมองของตัวเองให้คร่าว ๆ ก่อน

จากนั้น ในภาพเริ่มปรากฏอาคารสไตล์แตกต่างกันหลายประเภท

อาคารพวกนี้ไม่งดงาม ก็โอ่อ่า ไม่แปลกประหลาด ก็นำไปใช้ได้จริง

แม้ว่ามองดูแล้วแต่ละอย่างไม่เหมือนกันเลย แต่ว่าทั้งหมดมีจุดร่วมกัน นั่นก็คือล้วนเป็นอาคารที่มีความเป็นสัญลักษณ์ของท้องที่

หลอมรวมประเพณีพื้นบ้านท้องที่ ได้แสดงบทบาทยิ่งใหญ่ เพื่อยกระดับชื่อเสียงท้องที่

เสียงของเซียวเฟิงทุ้มต่ำ ยังมีคุณสมบัติเป็นแม่เหล็กพิเศษอย่างหนึ่งด้วย เริ่มบรรยายอย่างคล่องแคล่ว ยังมีมุมมองเอกลักษณ์ของตัวเขาเองอีกมากมายในนั้นด้วย

หลังจากฟังจบ เหยียนปินและคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า

ตอนนี้ พวกเขามีความเข้าใจถึงความสำคัญของพื้นที่แลนด์มาร์คในระดับลึกซึ้งยิ่งขึ้นแล้ว

“ผู้นำทุกท่าน ที่ผมกล่าวพวกนี้ไปนั้น อันที่จริงเพื่อเป็นการให้ทุกคนเข้าใจความคิดการออกแบบของผมให้ดีขึ้น”

“จากนี้ ก็คือภาพแนวคิดอาคารที่ผมออกแบบที่ดินหรูอี้ของเมืองจิ่นหู”

“เชิญทุกคนรับชม”

บนจอ ภาพแปรเปลี่ยน อาคารหลังหนึ่งค่อย ๆ สูงขึ้น

เป็นหอคอยไข่มุก มองดูแล้วงดงามประณีตมาก

ที่วิเศษคือ จู่ ๆ แสงไฟหน้าจอเปลี่ยนเป็นมืดสลัว กลายเป็นทิวทัศน์ยามค่ำคืน หอคอยไข่มุกเริ่มสว่างจากบนถึงล่างตามลำดับ

แสงไฟอันงดงามพวกนี้ ประกอบกับน้ำทะเลสาบเขียวมรกตด้านข้าง รวมกับหญิงสาวสมัยโบราณกำลังหวีหน้าแต่งหน้ากับกระจกอยู่เลย

“เยี่ยม !”

“งดงามเหลือเกิน !”

ฉากที่งดงามและหรูหรา ทำให้เหยียนปินและคนอื่น ๆ คนไม่ได้ที่จะเริ่มปรบมือ

เหยียนปินเอ่ยด้วยความตื่นเต้น : “นักออกแบบเซียว ช่วยแนะนำอาคารหลังนี้โดยละเอียดหน่อยได้ไหม ?”

หม่าจั๋วชุนเอ่ยด้วยความตื่นเต้น : “นักออกแบบเซียว อย่าตื่นเต้น ค่อย ๆ พูด !”

อันที่จริงคนที่ตื่นเต้นคือเขา เห็นผลลัพธ์ได้รับการยอมรับจากพวกกรรมการแล้ว เขากำมือด้วยความตื่นเต้น เหงื่อไหลท่วมฝ่ามือ

หม่าจินหยู่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ที่ยุ่งมาหลายวันหลายวัน ไม่ได้เสียเปล่าอย่างที่คาดไว้เลย

ตอนนี้ ก็คือช่วงเวลาที่ประจักษ์เป็นพยานสิ่งมหัศจรรย์สุดท้ายแล้ว

โดยเฉพาะแสงไฟงดงามนี้ เขาคิดออก หลังจากที่เขากับเซียวเฟิงเปิดดูอาคารมากมายจากในและต่างประเทศเพื่อค้นคว้าประกอบ

เขาเชื่อว่าสามารถเอาชนะหัวใจของเหล่ากรรมการได้แน่

เซียวเฟิงกล่าวเสียงดัง : “ทางใต้ของเราเป็นเขตที่กำเนิดของอัจฉริยะบุรุษ กำเนิดหญิงงามมากมายนับตั้งแต่โบราณกาล อย่างที่ทุกคนได้เห็น อาคารหลังนี้ ก็คือการออกแบบโดยเลียนแบบเทพธิดา”

“ผมเตรียมตั้งชื่อเธอว่าเป็นอาคารเทพธิดา”

“ความสูงที่ออกแบบไว้ สี่ร้อยแปดสิบสี่เมตร”

“แม้ว่านี่ไม่ใช่ความสูงที่สูงที่สุด แต่ผมเชื่อว่า หลังจากสร้างเสร็จ สามารถเป็นตัวแทนเมืองจิ่นหูให้ชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วโลกได้แน่ครับ”