บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 488

ได้ยินคำพูดของเซียวเฟิงแล้ว หม่าจั๋วชุนเอ่ยทันที : “จินหยู่ ห้องออกแบบของพวกคุณ มีใครเคยไปอีกไหม ? หรือว่ามีใครเคยดูภาพออกแบบนี้ไหม ?”

“ไปตรวจสอบเดี๋ยวนะ ใครเป็นคนเผยความลับกันแน่ !”

หยางคุนก็แสยะยิ้มเย็นแล้วเอ่ยในทันทีด้วยเช่นกัน : “คุณลุง นี่คุณหมายความว่ายังไงกัน สงสัยว่าผมขโมยการออกแบบของพวกคุณเหรอ ?”

“ทุกคนยินดีที่จะเดิมพัน และยอมรับผลที่ตามมา พวกคุณแพ้แล้ว ถึงกับทำการใส่ร้ายป้ายสี ตระกูลหม่าคงจะไม่ใช่ว่าไม่กล้าเข้าร่วมกิจกรรมนี้หรอกนะ ?”

“อีกอย่าง แอนโทนี่เป็นนักออกแบบชื่อดังระดับนานาชาติ ยังเป็นลูกศิษย์คนเก่งของปรมาจารย์ซาโรด้วย หาว่าเขาขโมยคัดลอก พวกคุณไม่กลัวว่าจะถูกวงการออกแบบอาคารนี้โจมตีเอาหรอกเหรอครับ ?”

หม่าจั๋วชุนกรอดฟันไม่พูดไม่จา

ใบหน้าของเขามืดมนจนน่ากลัว เขานึกไม่ถึงเลยว่า หยางคุนที่มีฐานะเป็นชนรุ่นหลัง ถึงกับกล้าโต้เขากลับต่อหน้าทุกคน !

พิจารณาถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูล รวมทั้งกำลังของตระกูลหยาง เขาลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ท้ายที่สุดก็ฝืนอดทนไป

หยางคุนเค้นเสียงหึ เอ่ยด้วยความลำพองใจ : “หัวหน้าเหยียน ตอนนี้ดูผลงานสองภาพหมดแล้ว ประกาศผลสุดท้ายได้แล้วหรือยังครับ ?”

เหยียนปินพยักหน้า แล้วลุกขึ้นยืน

ดูเขาแล้วไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรนัก แต่ว่ายังคงเอ่ยด้วยน้ำเสียงคร่ำเคร่ง : “หลังจากเปรียบเทียบผลลัพธ์ของผลงานสองภาพแล้ว ผ่านการลงคะแนนสุดท้ายจากทีมกรรมการของเรา”

“ตอนนี้ผมขอประกาศ ผู้ชนะคือ——”

หยางคุนกลืนน้ำลายไปอึกหนึ่ง เผยความตื่นเต้นไว้ในดวงตาอย่างอดไว้ไม่อยู่

ผ่านอุปสรรคมากถึงขนาดนี้ ในที่สุดที่แห่งนี้ต้องถูกเขารับเข้ามาไว้ในกระเป๋าแล้ว

เขากำมือแน่น รอให้เหยียนปินอ่านชื่อของเขาออกมา

ในวินาทีนี้เอง ด้านนอกห้องมีเสียงหัวเราะหนึ่งดังขึ้น

“ขอโทษด้วยนะครับ รถติดระหว่างทาง ผมเลยมาช้าครับ”

“หัวหน้าเหยียน ตอนนี้ตาผมแล้วใช่ไหมครับ ?”

อะไรนะ ?

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ ทุกคนต่างก็ตกใจ

พวกเขาหันหน้ามาพร้อมกัน เห็นฉินเทียนพาลูกน้องมาสองสามคน ปรากฏตัวอยู่หน้าประตูพร้อมกับยิ้มตาหยี

“ฉินเทียน !” หยางคุนได้สติกลับมา ก็กระโดดในทันที

เขากรอดฟันพูด : “แกยังกล้ามา ?”

“แกมาทำอะไร ?”

ฉินเทียนเลิกคิ้ว แสยะยิ้มเย็นแล้วเอ่ย : “ฉันเป็นคนชนะการประมูลลำดับที่หนึ่งในการแข่งขันการประมูลรอบแรก ตอนนี้การแข่งขันภาพออกแบบรอบที่สอง ฉันจะไม่มาได้ยังไงล่ะ”

หยางคุนกรอดฟันเอ่ย : “นักออกแบบของแกล่ะ ?”

“แกไปออสเตรเลียไปเชิญซาโรมาไม่ได้นี่ แกไปเอาผลงานไม่ได้เลยด้วยซ้ำ !”

ฉินเทียนสีหน้าคร่ำเคร่ง กวาดสายตาไปที่หยางคุนอย่างเยือกเย็น

“นายรู้ได้ว่าฉันไปเชิญปรมาจารย์ซาโรมาไม่ได้ ?”

“เพราะว่า——”

“เพราะว่า ปรมาจารย์ซาโรตายแล้ว ถูกตระกูลหยางของพวกนายส่งคนไปฆ่า ใช่ไหมล่ะ ?”

อะไรนะ ?

ซาโรตายแล้ว ?

ถูกตระกูลหยางฆ่า ? ตระกูลหยางถึงกับกล้าปรมาจารย์ระดับนานาชาติที่มีคุณธรรมและบารมีประเภทนี้ได้ลง ?

ทุกคนตกใจอีกครั้งหนึ่ง

เซียวเฟิงตัวสั่นเทา สีหน้าซีดขาว พร้อมกับเอ่ย : “ที่คุณพูดมามันจริงไหม ?”

“ปรมาจารย์ซาโรเขา……ตายจริง ๆ แล้วงั้นเหรอ ?”

ซาโรเป็นประภาคารอยู่ในใจของเขา ความฝันอันยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขานี้ คือได้มีโอกาสเข้าพบซาโร และขอคำแนะนำกับเขาต่อหน้าเลย

ความฝันในตอนนี้ยังไม่ได้บรรลุ หากว่าซาโรตายแล้ว เขารู้สึกว่าอาชีพก็สูญเสียความหมายไป

หยางคุนเกือบจะหลุดปาก พอได้สติกลับมา ก็พูดด้วยความโกรธเกรี้ยว : “แกพูดเหลวไหลอะไร !”

“อย่ามาใส่ร้ายป้ายสี !”

“ฉินเทียน หากว่าปรมาจารย์ซาโรตายแล้วจริง แกก็เป็นคนทำร้ายเขาให้ตายด้วยเหมือนกัน !”

“แกไปเชิญเขาที่ออสเตรเลียแล้วเขาไม่เห็นด้วยที่จะช่วยแก แกเลยฆ่าเขาไปเลยใช่ไหมล่ะ ?”

แอนโทนี่ก็ตะโกนในทันทีเหมือนกัน : “ฉินเทียน หากว่าคุณทำร้ายอาจารย์ของฉันจริง ฉันจะฆ่าคุณอย่างแน่ !”

ฉินเทียนขี้เกียจจะไปสนใจสุนัขบ้าสองตัวนี้

เพราะว่า อีกเดี๋ยวคำตอบก็จะได้เปิดเผยให้รู้แล้ว

เขามองเหยียนปินแล้วเอ่ย : “เรื่องอื่นไว้ค่อยคุยทีหลัง หัวหน้าเหยียน ตอนนี้ผมสามารถบรรยายการประมูลได้แล้วหรือยังครับ ?”

ท้ายที่สุด เกาะตัวเป็นภาพใบเรือสีเขียวมรกต

ที่ราบเรียบเกิดอาคาร ทะเลสาบเขียวมรกตดึงใบเรือสีฟ้า

มองดูแล้วประสมประสานกันอย่างกลมกลืนมาก และมีจิตใจฮึกเหิมมากด้วย

ทุกคนถึงขนาดที่ว่ามีภาพลวงตาอย่างหนึ่งขึ้น หากว่าอยู่ภายใต้การนำของใบเรือนี้ แล้วล่องไปที่มหาสมุทรอันกว้างใหญ่

อึ้งไปพักหนึ่ง เหยียนปินจึงจะเอ่ยด้วยความตื่นเต้น : “คุณฉิน นี่ก็คือโครงการออกแบบของพวกคุณใช่ไหมครับ ?”

“สร้างอาคารใบเรือหลังหนึ่งที่ริมทะเลสาบ ?”

ฉินเทียนพยักหน้า : “หลังจากสร้างเสร็จ อาจจะสวยยิ่งกว่าภาพผลลัพธ์ซะอีก”

“ความสูงหกร้อยหกสิบหกเมตร ไม่ได้แค่จะกลายเป็นเพียงอาคารที่สูงที่สุดระดับโลก จะนำเรือใหญ่แห่งเจ็ดเมืองทางใต้ลำนี้ บุกฝ่าคลื่นลม ล่องเข้าไปสู่มหาสมุทรของโลกอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้อีกด้วย”

“เจ็ดเมืองทางใต้ผงาดขึ้น ทั่วทั้งโลกต่างต้องชำเลืองมอง”

ณ สถานที่นี้ส่งเสียงเอะอะโวยวายมาก

“เปรียบเทียบเจ็ดเมืองทางใต้เป็นเรือลำใหญ่ สร้างเรือใบหลังหนึ่งที่ริมทะเลสาบ ความคิดสร้างสรรค์นี้เจ๋งสุด ๆ ไปเลยจริง ๆ ”

“นี่แฝงความหมายถึงปณิธานการพัฒนาเจ็ดเมืองทางใต้อันยิ่งใหญ่ของเรา !”

“ยอดเยี่ยมมาก !”

“หกร้อยหกสิบหกเมตร อาคารอันดับหนึ่งของโลก เจ็ดเมืองทางใต้ของเราน่ามี !”

“คุณฉิน เราขอกดไลก์ให้คุณเลย !”

เหล่ากรรมการพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น

แม้กระทั่งหม่าจินหยู่กับเซียวเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะปรบมือส่งเสียงชื่นชม

แม้ว่าพวกเขาเป็นคู่แข่ง แต่พอเห็นผลงานหมดแล้ว ก็เลื่อมใสศรัทธาอย่างมากด้วยเช่นกัน

“คุณฉิน นักออกแบบที่ออกแบบให้คุณเป็นใคร ผมขอพบเขาหน่อยได้ไหม ?”

“ผลงานของเขายอดเยี่ยมมากเลย !”

“อีกทั้งหกร้อยหกสิบหกเมตร ความสูงนี้ คนธรรมดาไม่กล้าแตะเลยเชียวนะ !”

ต้องรู้ว่า นี่ไม่ใช่เกมของเด็ก และก็ไม่ได้เป็นการวางซ้อนตัวเลขที่ง่ายดาย

แบบแปลนภาพดูง่าย แต่เริ่มสร้างจริง ๆ ล้วนสร้างความยุ่งยากมาให้ทุกความสูงหนึ่งเมตร โดยที่จินตนาการไม่ออกเลยทีเดียว

นักออกแบบผู้ลึกลับคนนี้เป็นใคร ? ไม่ได้มีแค่เซียวเฟิง ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างก็อยากเจอ