ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 10

สีหน้าของจ้าวยี่เคร่งเครียด เขาหันไปเพ่งมองเฟิงฉิ้นหว่าน “เรื่องราวเช่นนี้จะต้องเป็นความลับมาก แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไร”

เฟิงฉิ้นหว่านกล่าวตอบว่า “ใต้เท้า เกาหวูใช้เหตุที่บิดาของข้าตายไม่ปกติแล้วหรอกข้าออกไป แต่อันที่จริงแล้วเขาตั้งใจวางยาข้าเพื่อทำลายความบริสุทธิ์ของข้า เพื่อจะได้ยึดสมบัติตระกูลเฟิงของข้าไป แต่ทำอย่างไรข้าก็ไม่ยอม หลังจากที่เขาเห็นว่าข้าไร้เรี่ยวแรงต่อสู้หลังจากถูกวางยา เขาก็เริ่มข่มขู่ข้าโดยบอกว่าหากข้าไม่เชื่อฟัง หลังจากที่เขายึดสมบัติตระกูลเฟิงไปแล้ว เขาจะส่งตัวข้าเข้าไปที่หอนางโลมใต้ดิน”

“นั่นหมายความว่าเจ้าจะปฏิเสธที่ตระกูลเกากล่าวหาว่าเจ้าอกตัญญูในช่วงไว้ทุกข์ แอบมีความสัมพันธ์ชู้สาวกับชายอื่น?” นายอำเภอจ้าวยี่กล่าวด้วยสีหน้าหนักอึ้ง

“ข้าเป็นผู้บริสุทธิ์เหตุใดต้องยอมรับความผิดที่ข้าไม่ได้ทำด้วยเจ้าคะ” แววตาของเฟิงฉิ้นหว่านเปล่งประกาย น้ำเสียงแสดงความต่อต้าน

“นอกจากนี้แล้ว เขายังเล่าเรื่องเกี่ยวกับหอนางโลมใต้ดินด้วยหรือ”

“เกาหวูบอกว่า ที่หอนางโลมใต้ดินแห่งนั้นเป็นสถานที่ที่พิเศษมาก หากไม่ใช่เศรษฐีร่ำรวยจะไม่ต้อนรับ อีกทั้งในสวนแห่งนี้มีสตรีหลากหลาย มีชายบางคนชอบทรมานผู้หญิงเพื่อความสุข วันหนึ่งๆ ทรมานผู้หญิงตายไปหลายคนเหมือนเป็นเรื่องปกติ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ สวนแห่งนั้นตั้งอยู่ไม่ไกลจากศาลปกครองเลย”

จ้าวยี่คิ้วขมวด “เจ้าว่าอย่างไรนะ”

“ใต้เท้าจ้าวฟังไม่ผิดหรอกเจ้าค่ะ ใต้เท้าเองก็คงพอนึกออกอยู่บ้าง บริเวณทิศตะวันออกเฉียงใต้มีสวนแห่งหนึ่งที่หรูหราสวยงามตั้งอยู่ และเป็นเพราะต้นไผ่เจริญงอกงามดี จึงได้ชื่อว่าหอเซียวเซียงจุ๋น”

“ข้ารู้จักที่ที่เจ้าว่า นั่นเป็นสถานที่ที่บัณฑิตชอบไปรวมตัวกันเพื่อชิมชาและถกบทกลอนไม่ใช่หรือ”

“ตั้งอยู่ไม่ไกลจากศาลปกครอง แถมยังเป็นสถานที่สำหรับกิจกรรมสง่างามเช่นนั้นบังหน้าอยู่ นั่นไม่เท่ากับยิ่งทำให้ที่นี่ยิ่งสมบูรณ์แบบหรอกหรือ”

สีหน้าของเฟิงฉิ้นหว่านเย้ยหยัน ไม่ต่างอะไรกับพวกผีร้ายในจวนเฉิงเสี้ยงพวกนั้น มีร่างกายเป็นมนุษย์ สวมใส่เสื้อผ้าหรูหราสง่างาม ก็สามารถวางตัวอยู่เหนือคนอื่น และใช้ความเมตตาจอมปลอมตัดสินความเป็นตายของคนอื่น

สีหน้าของจ้าวยี่ยิ่งเคร่งขรึมขึ้น “ก่อนหน้านี้หลายปี มีเศรษฐีคนหนึ่งได้บริจาคหอเซียวเซียงจุ๋นเอาไว้ ต่อมาหลังจากผ่านการซ่อมแซมก็ค่อยแปรเปลี่ยนมามีสภาพอย่างเช่นปัจจุบัน และไม่กี่ปีก่อนหนี้ตระกูลเกาก็รับสืบทอดต่อ เพื่อเอาไว้บริการหนังสือสำหรับบัณฑิต บัณฑิตสามารถอ่านหนังสือและถกเถียงกันที่นี่ได้ ทุกวันนี้กลายเป็นสถานที่สำคัญสำหรับการศึกษา หากเจ้าพูดจาเหลวไหล ลำพังแค่บัณฑิตพวกนี้ก็สามารถทำเจ้าตายได้แล้ว!”

เฟิงฉิ้นหว่านอมยิ้ม “ใต้เท้า เกาหวูเป็นคนเล่าเรื่องนี้เองเจ้าค่ะ หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น ข้าไม่น่าจะต้องเป็นคนรับผิดชอบนะเจ้าคะ”

“แล้วเจ้าไม่กลัวว่าเกาหวูจะพลิกลิ้นบอกว่าเจ้าเป็นคนแต่งเรื่องพวกนี้ขึ้นมาเองหรอกหรือ”

“ก็แค่เกาหวูคนเดียว หากเขากล้าต่อกรกับข้า ข้าพูดแค่ประโยคเดียวก็ส่งเขาไปปรโลกได้แล้ว”