ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 100

เมื่อได้ยินคำว่าบัญชีสองคำนี้ หยึ่งในคนร้ายชุดดำยกมือขึ้น หยุดการกระทำของคนที่เหลือ

“สมุดบัญชีอยู่ที่ใด?”

เฟิงฉิ้นหว่านเงยหน้าขึ้น： “อยู่ในห้องลับภายในสวนของฟู่ลั่วเฉิน”

“สวนที่ฟู่ลั่วเฉินอยู่ไม่มีห้องลับ พวกข้าเคยส่งคนไปตรวจค้นแล้ว”

เฟิงฉิ้นหว่านหัวเราะ： “ห้องลับที่ฟู่ลั่วเฉินออกแบบใช่ห้องลับที่พวกโง่อย่างพวกเจ้าสามารถหาเจอเช่นนั้นหรือ? หากพวกเจ้าทำได้ เหตุใดองค์ชายสามจึงให้ข้าลงมือ?”

เฟิงฉิ้นหว่านมองสีหน้าของคนร้าย ยกมือขึ้นดึงมีดที่ปักอยู่ตรงแผงอกของฟู่ลั่วเฉินออกมา ยกมือขึ้นลูบเลือดด้านบน แสดงความรังเกียจในแววตาออกมาอย่างไม่ซ่อนเร้น

“คิดว่าข้าหลงรักเจ้าจริงๆ โดยไม่รู้เลยว่าถูกข้าหลอก ข้าต้องทนกับความรังเกียจกี่ครั้งกัน?”

พูดจบ ทิ่มแทงมีดลงบนแผงอกของฟู่ลั่วเฉินอีกครั้ง อีกทั้งครั้งนี้ยังเหี้ยมโหดยิ่งนัก เลือดไหลออกมา ทำให้มือของเฟิงฉิ้นหว่านเปรอะเปื้อนด้วยเลือดสีแดง

เมื่อเห็นภาพนี้ พวกคนร้ายชุดดำหยุดการกระทำลงทันที ทิ่มแทงด้วยความเหี้ยมโหดเช่นนี้ เห็นชัดว่าต้องการเอาชีวิตของฟู่ลั่วเฉิน ดูท่าคำพูดก่อนหน้านี้ของเฟิงฉิ้นหว่านคงไม่ได้โกหก นางเป็นผู้ใดกันแน่ เหตุใดจึงรู้รหัสรับของนักรบเดนตายได้?

“แม่นางเฟิง ในเมื่อท่านรู้ที่อยู่ของบัญชี ได้โปรดนำบัญชีมาให้พวกข้า พวกข้าจะรีบส่งไปให้นายท่านทันที”

เฟิงฉิ้นหว่านเงยหน้าขึ้น แววตาทอประกายในวันวานกลับเปี่ยมไปด้วยความเยือกเย็น： “ของที่ข้าหาเจอ ต้องให้พวกเจ้าเอาให้นานยท่านด้วยหรือ? แย่งคุณความดีไม่ควรแย่งเช่นนี้กระมัง?”

หัวหน้าคนร้ายขมวดคิ้วเป็นปม หงุดหงิดกับการรับมือเฟิงฉิ้นหว่านยิ่งนัก ทว่าเห็นท่าทีของนางหนักแน่นและมีความลังเล็กน้อย ชั่วขณะหนึ่งเขาจึงไม่อาจตัดสินใจ

“แม่นางเฟิง นายท่านมอบหมายให้ท่านจัดการเรื่องบัญชี พวกข้าไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งได้ แต่ว่าพวกข้าต้องสังหารฟู่ลั่วเฉิน นี่คือคำสั่งของนายท่าน”

“ข้าเป็นคนสังหารฟู่ลั่นเฉิน” เฟิงฉิ้นหว่านขวางคนร้ายที่อยู่ด้านหน้า

“ถอยไป”

“หึ อีแร้งและสุนัขสมกับเป็นอีแร้งและสุนัขจริงๆ เมื่อได้กลิ่นคาวเลือด ก็วิ่งมาเร็วกว่าใคร เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ข้าจะรายงานนายท่านทุกอย่าง เมื่อถึงเวลาดูสิว่าพวกเจ้าจะรับผิดชอบไหวหรือไม่”

เฟิงฉิ้นหว่านพูดด้วยสีหน้านิ่งสงบ แต่ความเป็นจริงนางร้อนใจยิ่งนักราวกับถูกแผดเผา： เกิดอะไรขึ้นกับคนของฟู่ลั่วเฉิน? เหตุใดเวลานี้จึงยังมาไม่ถึง? ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าชีวิตของพวกเขาสองคนต้องเอามาทิ้งที่นี่อย่างแน่นอน

“หอไห่อ้านทำงานตามคำสั่ง มีสิ่งใดที่ไม่อาจรับผิดชอบ?” หัวหน้าคนร้ายสั่งให้คนข้างกายเดินเข้ามาหา

เฟิงฉิ้นหว่านลอบจับเข็มเงินในมือ： ดูเหมือนว่าครั้งนี้ต้องสู้สุดชีวิตแล้ว

“ช้าก่อน！”

เฟิงฉิ้นหว่านพูดห้ามปรามอีกครั้ง สีหน้าของหัวหน้าคนร้ายแปรเปลี่ยนในทันที

“เฟิงฉิ้นหว่าน เหตุใดเจ้าจึงห้ามไม่ให้พวกข้าสังหารฟู่ลั่วเฉินซ้ำแล้วซ้ำเล่า? เจ้ากำลังถ่วงเวลา?” หัวหน้าคนร้ายออกคำสั่งทันที “ลงมือ！”

เฟิงฉิ้นหว่านยืนขวางหน้าฟู่ลั่วเฉิน สะบัดแขนเสื้อ น้ำสะบัดไปยังเนื้อตัวของคนร้ายที่กำลังฆ่าฟันมา

นางอยู่ในน้ำมานานแล้ว ผงยามากมายไม่อาจใช้งานได้แล้ว เวลานี้ทำได้เพียงถ่วงเวลเท่านั้น

พวกคนร้ายที่ถูกน้ำกระเซ็นใส่ล้วนคันไปทั้งตัวด้วยความทรมาน คล้ายมีแมลงกำลังคลานอยู่บนตัวอย่างไรอย่างนั้น

“เจ้าหลอกลวงจริงๆ ด้วย！สังหารพวกเขาทั้งสองคน！”

พวกคนร้ายฟังคำสั่ง ไม่อาจสนใจความทรมานบนเนื้อตัว ยกมีดในมือขึ้นแล้วทิ่มแทงไปที่เฟิงฉิ้นหว่านและฟู่ลั่วเฉิน

เฟิงฉิ้นหว่านมองฟู่ลั่วเฉินที่นอนอยู่บนพื้น กัดฟันแน่น： ฟู่ลั่วเฉิน วันนี้ข้าปกป้องเจ้าด้วยชีวิต วันหน้าเจ้าต้องชดใช้ให้ข้าร้อยเท่าพันเท่า！