ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 114

เฟิงฉิ้นหว่านรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย มองพิจารณาดูหยุนชีด้วยความประหลาดใจอยู่สักพัก จากนั้นก็ให้คนนำกระดาษและพู่กันมา แล้วเขียนตัวเลขชุดหนึ่งลงไป : “ลองคำนวณดูซิว่าบวกกันแล้วได้เท่าไร ?”

หยุนชีเหลือบมอง สักพักก็ให้คำตอบออกมา : “สามหมื่นสองพันแปดร้อยสิบ”

เฟิงฉิ้นหว่านประหลาดใจอย่างยิ่ง : “คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่ข้ารับเอาไว้โดยไม่ได้ตั้งใจจะเป็นอัจฉริยะ”

หยุนชีสบตากับเฟิงฉิ้นหว่าน ใบหน้าเกิดเลือดฝาดขึ้นมาทันที : “ข้าน้อยไม่ใช่อัจฉริยะ เป็นเพียงคนรับใช้ของคุณหนูเท่านั้น”

เฟิงฉิ้นหว่านยิ้มอย่างมีความสุข : “เจ้ามีความสามารถด้านนี้ ต่อไปก็ช่วยท่านอาฉินดูแลเรื่องบัญชีของหอหญิงงามเมือง ส่วนด้านอื่น ๆ หากเจ้าอยากจะเรียนรู้ ก็สามารถปรึกษาท่านอาฉินได้”

หยุนชีเงยหน้าขึ้น สายตาจ้องมองไปที่เฟิงฉิ้นหว่าน : “คุณหนู หากข้าเรียนรู้ให้มากอีกหน่อย ก็จะช่วยคุณหนูได้ดียิ่งขึ้นอีกใช่หรือไม่ ?”

“แน่นอน อีกหน่อยหากเจ้ายืนหยัดด้วยตัวเองได้ ไม่แน่ว่าอาจจะกลายเป็นคนสนิทข้างกายข้าก็ได้ ถึงตอนนั้น ข้ายังต้องพึ่งพาเจ้าอีกนะ”

หยุนชีรีบเม้มปาก มีประกายสดใสปรากฏขึ้นในแววตา : “ข้าน้อยจะตั้งใจเรียนรู้”

เขาไม่สนใจว่าตนเองจะมีความสามารถเช่นไร เขาหวังเพียงแค่ตนเองจะสามารถช่วยงานของคุณหนูได้อย่างสุดความสามารถเท่านั้น

แววตาของเฟิงฉิ้นหว่านสั่นคลอนเล็กน้อย : “ดี หากสองวันนี้เจ้ามีเวลาว่างละก็ ให้มาหาข้าที่จวน ช่วยข้าดูบัญชีร้านค้าอื่น ๆ ของตระกูลเฟิง ใช้วิธีการจัดการของเจ้า จัดการบัญชีใหม่อีกครั้ง ในเมื่อคิดจะเริ่มต้นใหม่ ประการแรก บัญชีเหล่านี้ห้ามยุ่งเหยิงเด็ดขาด”

“ขอรับ”

เมื่อรู้ว่าหยุนชียังไม่รับประทานอาหาร เฟิงฉิ้นหว่านก็ให้เหว้ยหลันพาเขาออกไป

ฉินฮั๋วเหนียนมองบัญชีพับนั้น ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยปากพูดว่า : “คุณหนู หยุนชีทำงานขยันรวดเร็วและไว้วางใจได้ เพียงแต่มีนิสัยที่ดูเย็นชาเกินไปสักหน่อย ปกตินอกจากคุณหนูแล้ว ต่อให้พบหน้ากับข้าก็มักเงียบขรึมไม่พูดจา คนประเภทนี้จะเชื่อถือได้จริง ๆ หรือ ?”

“หนังสือขายตัวเป็นทาสก็ลงนามเรียบร้อยแล้ว ต่อให้เขาจะมีความคิดเป็นอื่น ก็คงจะต้องชั่งใจให้หนัก ชั่งจึงผลที่จะตามมา อีกทั้ง ข้าเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ เขาคงไม่ทรยศหักหลังง่าย ๆ หรอกน่า”

“อีกทั้งข้ายังสังเกตเห็นว่า......คุณหนู ดูเหมือนหยุนชีผู้นั้นจะคิดอะไรบางอย่างกับคุณหนู......” ฉินฮั๋วเหนียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงตัดสินใจบอกสิ่งที่ตนเองสังเกตเห็นให้เฟิงฉิ้นหว่านรู้

“ท่านอาฉิน หัวใจอยู่ในร่างกายของผู้อื่น พวกเขาจะคิดเช่นไร พวกเราไม่อาจควบคุมได้” เฟิงฉิ้นหว่านหัวเราะเบา ๆ

“คุณหนูไม่ถือสาหรือ ?”

“มีเรื่องให้ข้าต้องจัดการมากมาย จะเอาเวลาที่ไหนไปใส่ใจความคิดของคนอื่นกัน ? ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากความคิดนี้ทำให้เขายิ่งจงรักภักดีต่อข้า แล้วทำไมข้าจะต้องทำลายความคิดนี้ของเขาด้วย ?”

เฟิงฉิ้นหว่านค่อย ๆ หลับตาลง ศัตรูที่นางต้องรับมือนั้นแข็งแกร่งมาก ต่อให้จะพึ่งพาฟู่ลั่วเฉินเป็นการชั่วคราว แต่ก็ไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะเป็นคนหรือเรื่องใดก็ตามที่มีประโยชน์ต่อนาง นางคิดที่จะนำมาใช้ประโยชน์ทั้งสิ้น

ฉินฮั๋วเหนียนผงะไปเล็กน้อย จากนั้นก็ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรต่อ : “คุณหนู ท่านรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ก็พอ”

“ขอบคุณท่านอาฉินที่เตือน”

ฉินฮั๋วเหนียนพยักหน้า แต่ในใจกลับมีความคิดแน่วแน่บางอย่าง : ดูเหมือนว่าจะต้องให้ฮูหยินช่วยปลอบใจคุณหนูให้มาก ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ส่งผลกระทบต่อนางไม่น้อย ตอนนี้คุณหนูไม่สนใจความรักของผู้อื่น หรือว่าจากนี้ไป คิดจะใช้ชีวิตตามลำพังคนเดียวเช่นนี้ ?

หลายวันต่อมา หยุนชีเดินทางมาที่จวน เพื่อช่วยจัดการบัญชีร้านค้าร้านอื่น ๆ ของตระกูลเฟิง เขามีความสามารถด้านการคำนวณ อีกทั้งยังตั้งใจทำงาน ขอเพียงแค่เฟิงฉิ้นหว่านไม่สั่งให้เขาหยุด เขาก็สามารถตรวจสอบสมุดบัญชีได้หลายชั่วยามติดต่อกันโดยไม่หยุดพัก

เฟิงฉิ้นหว่านยิ่งมองดูหยุนชีก็ยิ่งรู้สึกพึงพอใจ : “หยุนชี พักผ่อนสักเดี๋ยวเถอะ”

เมื่อได้ยินเสียงของเฟิงฉิ้นหว่าน หยุนชีก็วางพู่กันในมือลงทันที : “ขอบคุณขอรับคุณหนู”

เฟิงฉิ้นหว่านเดินไปที่โต๊ะทำงาน แล้วเริ่มหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาเปิดดู

ในสมุดบัญชี ต่อให้เป็นเงินที่ไม่รู้ที่มาที่ไปเพียงไม่กี่อีแปะ ก็ถูกทำเครื่องหมายเอาไว้ทั้งหมด เฟิงฉิ้นหว่านอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างถอนใจ : “พรสวรรค์เช่นนี้ช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ เจ้าเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เกิดหรือไม่ ?”