ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 122

เฟิงฉิ้นหว่านแสดงทีท่าเช่นนี้ ทำให้ในใจของอานผิงอ๋อง ยิ่งสลักลึกไปด้วยความโกรธา แต่โดยไม่รอให้เขาได้เอ่ยปาก เห้อเหลียนฉางเซิงก็เอื้อมมือมากอดแขนเขาไว้

“เสด็จพ่อ เวลาก็ดึกมากแล้ว พี่นางควรกลับไปพักผ่อนแล้ว พวกเราไปเถิด ไม่ต้องยื้อเวลาอีกต่อไปแล้ว”

อานผิงอ๋อง ไม่อาจทำใจดุลูกชายตัวน้อยของตนได้ จำได้เพียงจ้องเขม็งไปทางเฟิงฉิ้นหว่าน จากนั้นก็ดูแลเห้อเหลียนฉางเซิงให้เดินลงไปชั้นล่าง

จ้าวยี่เดินตามหลังอยู่สองก้าว “แม่นางเฟิง เรื่องในวันนี้เจ้าค่อนข้างประมาททีเดียว”

“ขอบคุณใต้เท้าจ้าวที่เตือน แต่ใจข้ารู้ดีว่าสิ่งใดเหมาะสม”

จ้าวยี่พยักหน้า “เจ้าสามารถระดมเงินเพื่อการกุศลให้แก่ชาวบ้านภายในนครหลินผิง น้ำใจนี้เป็นสิ่งที่ควรยกย่องยิ่ง ข้าจะจำใส่ใจเอาไว้”

“ฉิ้นหว่านเพียงแค่เริ่มเท่านั้น อย่างอื่นยังจำเป็นต้องอาศัยเหล่าแขกที่มาหอหญิงงามเมืองในวันนี้”

“เอาเป็นว่า เจ้าก็ต้องระวังด้วยเอาไว้บ้าง” จ้าวยี่พูดจบ ก็หมุนตัวเดินลงไปชั้นล่าง

เฟิงฉิ้นหว่านยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าหอหญิงงามเมือง มองรถม้าทั้งสองคันค่อย ๆ หายไปในความมืด

ฉินฮั๋วเหนียนยืนอยู่ด้านข้าง พูดขึ้นมาด้วยความกังวล “คุณหนู ตอนที่อานผิงอ๋อง กลับไปสีหน้าดูเหมือนว่าจะโมโหมากอยู่ ไม่เป็นไรแน่หรือ?”

“ไม่เป็นไร”

“ก่อนหน้านี้คุณหนูจงใจปล่อยเจ้าว่าวปักเป้าที่ริมทาง ก็เพื่อดึงดูดความสนใจจากอานผิงอ๋อง เหตุใดวันนี้เขามาหาถึงที่แล้ว แต่คุณหนูกลับไม่พูดสิ่งใดสักคำ?”

“ท่านอาฉิน ท่านมองอานผิงอ๋อง เป็นเช่นไร?” เฟิงฉิ้นหว่านไม่ตอบแต่ถามกลับ

“ก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินเขาว่ากันถึงชื่อเสียงของท่านอ๋องผู้นี้ ที่เลื่องลือกันมากที่สุดก็คือเขารักลูกชายตัวน้อยของเขายิ่งชีพ ส่วนเรื่องอื่น ๆ นั้นก็มีการพูดคุยกันถึงแต่ในด้านดี ไม่เคยได้ยินเรื่องไม่ดีแต่อย่างใด”

“เช่นนั้น ท่านคิดว่าอานผิงอ๋อง ท่านนี้จะยินยอมปล่อยให้ลูกชายตัวน้อยของตนตายไปหรือไม่?”

“แน่นอนว่าไม่” ฉินฮั๋วเหนียนพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“คุณหนูอาจจะไม่รู้ อานผิงอ๋อง กับชายาอ๋องของตนคือคู่สามีภรรยาวัยเยาว์ ความรักนั้นมากเกินปกติ แต่ว่าชายาอ๋องกลับเสียชีวิตไปในขณะที่คลอดลูกชายตัวน้อย เรียกได้ว่าเป็นการเอาชีวิตแลกชีวิตก็ว่าได้ ดังนั้นอานผิงอ๋อง จึงรักและเอาใจใส่ลูกชายน้อยของเขาอย่างมาก อานผิงอ๋อง มีสถานะเป็นถึงท่านอ๋องคนหนึ่ง เหตุใดจึงมีขบวนผู้ค้าตามหลังมากมายเช่นนั้น นั่นก็เพื่อตามหาหมอที่มีชื่อเสียง รวบรวมยาสมุนไพร อีกทั้งเพื่อหาเงินไปรักษาลูกชายตัวน้อยของเขา เขาสูญเสียเงินไปมากถึงเพียงนั้น จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะทนมองลูกชายของตนต้องตายไปต่อหน้า?”

“เมื่อครู่ข้าก็ได้ถามอานผิงอ๋อง แล้ว เขาบอกข้าว่าต่อให้ตัวเขาเองต้องตายไป ก็จะไม่มีทางยอมให้ลูกชายตัวน้อยต้องไปเสี่ยง ข้ามองดูก็ไม่เหมือนว่าจะโกหก”

“หากเป็นเช่นนั้น เพียงแค่คุณหนูแสดงออกว่ามีหนทางช่วยรักษาท่านชายน้อยผู้นั้น อานผิงอ๋อง จะต้องมองคุณหนูว่าเป็นแขกคนสำคัญ ถึงเวลาอย่าว่าแต่หนทางทำมาค้าขาย ต่อให้คุณหนูจะร้องขอสิ่งที่มากกว่านั้น เขาก็ต้องรับปากแน่นอน”

“ช่วยรักษาเห้อเหลียนฉางเซิง แน่นอนว่าสามารถแลกกับความราบรื่นในเส้นทางการค้า แต่มันก็หยุดอยู่เท่านั้น เมื่อก่อนสิ่งที่ข้าต้องการก็คือเส้นทางในการค้า แต่วันนี้ได้พบกับอานผิงอ๋อง แล้ว อยู่ดี ๆ ข้าก็รู้สึกว่าสามารถวางแผนบางอย่างเพื่อจะให้ได้สิ่งที่มากกว่านั้นได้”

แววตาของเฟิงฉิ้นหว่านค่อย ๆ มุ่งมั่นขึ้นมาทันที

ดูสถานการณ์ในตอนนี้ อานผิงอ๋อง ยินยอมที่จะส่งสละชีวิตของตัวเอง แต่จะไม่ยอมส่งเห้อเหลียนฉางเซิงเข้าไปในเมืองหลวง แต่ในที่สุดเห้อเหลียนฉางเซิงก็ได้เข้าไปในเมืองหลวงแล้ว นั่นก็หมายความว่าทางฝั่งอานผิงอ๋อง ต้องมีเรื่องใหญ่อะไรเกิดขึ้นแน่นอน

แต่เรื่องที่ว่านั้นมีรายละเอียดอย่างไร ในตอนนี้นั้นนางก็ยังหาต้นตอไม่พบ

แต่นางสามารถแน่ใจได้ว่า เมื่อนางช่วยอานผิงอ๋อง ได้แล้ว หลีกเลี่ยงฉากการตายที่เศร้าสลดของเห้อเหลียนฉางเซิง เช่นนั้นนางก็สามารถสร้างหนทางที่ราบเรียบในตงเหว้ยได้!

ฉินฮั๋วเหนียนเห็นสีหน้าของเฟิงฉิ้นหว่านที่กำลังครุ่นคิด ก็พลันรู้สึกไม่รู้ว่าตนจะสามารถช่วยสิ่งใดได้บ้าง จึงทำได้แค่เพียงยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบเชียบเท่านั้น

เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ เฟิงฉิ้นหว่านจึงออกมาจากภวังค์ “ท่านอาฉิน เมื่อครู่ข้าเผลอคิดไปไกล เหตุใดท่านจึงไม่เรียกข้าเล่า?”

“ไม่อยากจะขัดจังหวะการใช้ความคิดของคุณหนู”

“มีเรื่องบ้างเรื่องที่ในตอนนี้ข้ายังคิดไม่ตก ดังนั้นจึงอยากลองครุ่นคิดดูก่อน รอข้าคิดออกแล้ว จะต้องบอกท่านอาฉินตามจริงแน่”

“คุณหนูมีแผนการของตนเอง ไม่บอกข้าก็ไม่ได้เป็นไร เพียงแค่คุณหนูต้องระวังความปลอดภัย ถึงอย่างไรอานผิงอ๋อง ท่านนั้นมองดูแล้วอารมณ์ไม่ได้ร้ายเท่าใดนัก แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ยังเป็นบุคคลที่ครอบครองอำนาจความเป็นความตายอยู่ดี”

“ข้ารู้”