ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 128

ภายในหอหญิงงามเมือง เฟิงฉิ้นหว่านกำลังถือช้อนเล็กที่ทำมาจากทองคำบริสุทธิ์ นำเครื่องหอมที่อยู่ภายในจานหยกค่อยๆเกลี่ยให้เรียบทีละนิดๆ หลังจากนั้นเคลื่อนไหวอย่างอ่อนช้อยเพื่อจุดไฟ

อานผิงอ๋อง ดมกลิ่นหอมของยาที่ปลายจมูก ทันใดนั้นก็ไอออกมาอย่างรุนแรง อาการไอเขาค่อนข้างรุนแรง กลั้นเอาไว้จนสีหน้าเป็นสีม่วงจางๆ สุดท้ายก็ไอเอาเลือดสีดำข้นออกมาคำหนึ่ง

เมื่อกระอักเลือดสีดำคำนี้ออกมา อานผิงอ๋อง ก็รู้สึกว่าการหายบริเวณทรวงอกคล่องตัวขึ้นมากทันทีทันใด เขาอดไม่ได้ที่จะหันศีรษะไปด้านข้างทันทีหลังจากนั้น หว่างคิ้วขมวดขึ้น: “กลิ่นนี่......”

เลือดสีดำมองดูแล้วไม่มาก แต่ทว่ากลิ่นนั้นกลับมีกลิ่นคาวบางๆลอยโชยมา ฉุนจมูกเป็นอย่างยิ่ง

เฟิงฉิ้นหว่านให้คนไปจัดเก็บทำความสะอาดห้อง จากนั้นนำใบสั่งยาในมือมอบให้แก่อานผิงอ๋อง : “ท่านอ๋องดูส่วนประกอบบนใบสั่งยาเสียหน่อย ครั้งถัดไปที่ท่านอ๋องมาที่หอหญิงงามเมือง ข้าจะให้คนต้มยาตามใบสั่งยาแผ่นนี้ เพื่อให้ท่านอ๋องดื่ม ถ้าหากว่าท่านอ๋องกังวลว่าใบสั่งยาแผ่นนี้มีปัญหา หรือกลัวว่าข้าจะให้คนแอบทำอะไรกับในส่วนประกอบของยา สามารถหาท่านหมอที่เชื่อใจได้ติดตามมาด้วยได้”

“ข้าเชื่อใจแม่นางเฟิง ไม่หาผู้อื่นมามีเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เพื่อไม่ให้ข่าวรั่วไหล”

อานผิงอ๋อง นำใบสั่งยาผลักกลับไป

เฟิงฉิ้นหว่านยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย นางไม่ได้มีความคิดต้องการทำร้ายอานผิงอ๋อง ฉะนั้นใบสั่งยาที่ให้ไป คำแนะนำที่นางเสนอออกมา ก็เพียงเพื่อจะยืนยันความบริสุทธิ์ของตนเองเท่านั้น ไม่ว่าภายในใจของอานผิงอ๋อง จะเชื่อหรือไม่เชื่อ ลักษณะท่าทางที่แสดงออกมาให้เห็นกลับทำให้จิตใจของคนมีความสุข

“ขอบคุณท่านอ๋องที่ไว้วางใจ พิษร้ายภายในร่างกายของท่านอ๋องต้องการเวลาในการค่อยๆกำจัดออก ท่านชายน้อยทางนั้นก็ไม่สามารถที่จะใช้ยารุนแรงได้ อย่างไรเสียเขาอายุยังน้อย หลายปีมานี้ยังต้องดื่มยาน้ำหลากหลายชนิดมาโดยตลอด รากฐานโดนทำลายแล้ว ทำได้เพียงแค่บำรุงรักษาอย่างช้าๆ ไม่ทราบว่าท่านอ๋องสามารถอาศัยอยู่ที่หลินผิงได้นานกี่วัน?”

“ขอแค่แม่นางเฟิงเริ่มต้นบำรุงรักษาร่างกายของฉางเซิง เรื่องอื่นล้วนไม่ต้องเป็นกังวล ข้าคิดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว จะบอกกับด้านนอกว่าฉางเซิงชื่นชอบวิวทิวทัศน์ของหลินผิง ฉะนั้นจะพาเขามาอยู่ที่นี่หลายวันหน่อย ก็นับว่าทำความปรารถนาสุดท้ายของเขาสำเร็จ”

“เจ้าค่ะ”

“แม่นางเฟิง สองพี่น้องตระกูลหยุนได้มอบหมายให้คนส่งส่วนประกอบของยามาให้ ครั้งนี้ข้ารับเอาไว้ทั้งหมดแล้ว มองดูคนทั้งสองค่อนข้างจะมีความสุข แอบลองสำรวจความคิดเห็นของข้า ต้องการจะเปิดเส้นทางการค้าสายหนึ่ง แต่ทว่าข้าบอกว่าร่างกายของฉางเซิงไม่ดี ข้าไม่มีจิตใจจะจัดการเรื่องเหล่านี้ ปฏิเสธพวกเขาไปแล้ว”

เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้า: “ท่านอ๋องรอดูไปก่อน ดูว่าพวกเขาจะยื่นเงื่อนไขแบบไหนออกมา”

“ได้”

เรื่องราวดำเนินมาลู่ทางที่ถูกต้องแล้ว เฟิงฉิ้นหว่านดีใจเป็นอย่างมาก แต่ทว่าคิดไม่ถึงว่าช่วงบ่ายของวันถัดมา เหว้ยหลันก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยความเร่งรีบร้อนรน

“คุณหนู โรงเตี๊ยมทางนั้นส่งข่าวมา ท่านชายสามของตระกูลหยุนพาหมอเทวดาท่านหนึ่งมาพบอานผิงอ๋อง หมอเทวดาผู้นั้นบอกว่ามีวิธีการรักษาอาการป่วยของท่านชายน้อยให้หายดีได้เจ้าค่ะ”

เฟิงฉิ้นหว่านเหลือบดวงตาขึ้น: “อานผิงอ๋อง ให้หมอเทวดาผู้นั้นตรวจดูเห้อเหลียนฉางเซิงแล้ว?”

“เจ้าค่ะ”

เฟิงฉิ้นหว่านขมวดหว่างคิ้วทันที ดวงตาปรากฏความมืดมนออกมาแวบหนึ่ง: “ข้าทราบแล้ว ยังไม่ต้องสนใจ”

ตอนกลางคืน เฟิงฉิ้นหว่านไปที่หอหญิงงามเมืองตามปกติ แต่ทว่าอานผิงอ๋อง กลับไม่ได้พาเห้อเหลียนฉางเซิงมาตรงเวลา

เหว้ยหลันยืนอยู่ข้างกายนาง สีหน้ามีความเป็นกังวลอยู่บ้างเล็กน้อย: “คุณหนู ท่านว่าหมอเทวดาที่ท่านชายสามแห่งตระกูลหยุนผู้นั้นพามาสามารถรักษาเห้อเหลียนฉางเซิงให้หายดีจริงๆหรือไม่?”

เฟิงฉิ้นหว่านส่ายหน้าไปมา: “เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด ถ้าหากว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังตระกูลเป็นองค์ชายจริง เกรงว่าต่อให้หมอเทวดาที่หยุนเลี่ยวพามาผู้นั้นมีวัตถุดิบที่ดีจริง เขาก็คงจะไม่รักษาเห้อเหลียนฉางเซิงให้หายจากอาการป่วยให้หายดี เป็นเพราะว่าถ้าเห้อเหลียนฉางเซิงป่วยต่อไป ใช้ให้เกิดประโยชน์มากยิ่งขึ้นได้ดีกว่าเขา”

“ก็ไม่รู้ว่าอานผิงอ๋อง ผู้นั้นกำลังคิดอะไร เห็นได้ชัดว่าคุณหนูช่วยเหลืออานผิงอ๋อง ตั้งมากมายแบบนั้น แต่ทว่าเขากลับหูเบาเชื่อคนนอก”

เฟิงฉิ้นหว่านลุกขึ้นยืน: “วันนี้หอหญิงงามเมืองก็ไม่มีธุระอะไรอื่นๆ พวกเราก็กลับกันไปก่อนเถอะ”

บนรถม้า เฟิงฉิ้นหว่านยกมือขึ้นคลึงไปที่ขมับ ขบวนความคิดภายในหัวสมองไม่หยุดลง

องค์ชายสามรู้จักหมอเทวดา และหมอผีที่สามารถรักษาเห้อเหลียนฉางเซิงให้หายดีได้ หยุนเลี่ยวพาหมอเทวดานั่นมาถึงที่ตรงหน้าของอานผิงอ๋อง แท้ที่จริงแล้วใช่หรือไม่ใช่หมอผีที่อยู่ภายในความทรงจำของนาง?

รถม้าหยุดลงเสียงดังกึก ม้าได้รับความตกใจ ส่งเสียงร้องฮี้ออกมา

เฟิงฉิ้นหว่านได้สติกลับคืนมาทันที: “เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณหนู มีคนขวางทางเจ้าค่ะ” เสียงของเหว้ยหลันลอยมา

เฟิงฉิ้นหว่านเปิดผ้าม่านออก เห็นบุรุษชุดสีม่วงคนหนึ่งกำลังขี่อยู่บนม้า ประเมินนางด้วยสีหน้าโอหัง