ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 154

สามวันผ่านไป ภายในหอสุราแห่งหนึ่งใกล้กับที่ว่าการอำเภอ เฟิงฉิ้นหว่านใช้มือข้างหนึ่งเท้าขากรรไกรล่างเอาไว้ มองทะลุหน้าหน้าต่างมองไปยังฝูงชนขวักไขว่ไปมาอย่างคับคั่งบนท้องถนน

กลุ่มคนรวมตัวกันอยู่ที่ประตูจวนศาลปกครอง แต่ละคนมองดูเหมือนฝูงชนที่ขุ่นเคือง

ผ่านไปไม่นาน ท่ามกลางกลุ่มคนที่หลั่งไหลมาอย่างมืดฟ้ามัวดินมีเสียงโห่ร้องดีใจกระจายออกมาอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้น หยุนฉิวนายท่านตระกูลหยุนประคองหยุนเลี่ยวเดินออกมาจากที่ว่าการอำเภออย่างช้าๆ เอามือทั้งสองประสานกันแล้วยกขึ้นในระดับหน้าอกทำความเคารพต่อประชาชนที่อยู่ประตูจวนศาลปกครอง ราวกับว่ากำลังแสดงความขอบคุณ

เหว้ยหลันรีบวิ่งขึ้นมา สีหน้าดูไม่ได้เล็กน้อย: “คุณหนู คดีของหยุนเลี่ยวพลิกแล้วจริงๆเจ้าค่ะ!”

แม้ว่าจะมีการคาดเดาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว ปลายนิ้วของเฟิงฉิ้นหว่านยังสั่นไม่หยุด: “หยุนฉิวนำหลักฐานอะไรออกมา?”

“หญิงสาวสองคนนั้นที่คนหนึ่งตายคนหนึ่งรอดก่อนหน้านี้ที่หยุนเลี่ยวกล่าวอ้างว่าเป็นการขายตัวเข้าหอชมจันทราด้วยความสมัครใจ แต่กลับไม่มีหลักฐาน แต่ทว่าบิดาของหญิงสาวสองคนขอพบ กล่าวอ้างว่าเขาสมัครใจให้หญิงสาวสองคนขายตัวเข้าไป”

“บิดา?”

“เจ้าค่ะ ที่มาด้วยกันยังมีผู้ใหญ่บ้านและนายอำเภอ ล้วนสามารถยืนยันความเกี่ยวข้องทางสายเลือดระหว่างพวกเขา มีบิดาผู้ให้กำเนิดเป็นผู้ยืนยัน พอที่จะทำให้ใต้เท้าจ้าวยืนยันว่าหญิงสาวสองคนขายตัวเข้าหอชมจันทราจริง เป็นเพราะเหตุนี้ จากการถูกทำร้ายเอาชีวิตคน เปลี่ยนเป็นพลั้งมือทุบตีคนรับใช้ที่ลงนามในข้อตกลงที่ไม่สามารถไถ่ถอนได้จนตาย หยุนเลี่ยวชีวิตปลอดภัยไร้ข้อกังขา”

“แม้ว่าชีวิตปลอดภัยไร้ข้อกังขา ก็ควรจะมีบทลงโทษบ้าง เหตุใดจึงปล่อยออกมาเช่นนี้?”

“เป็นเพราะว่านายท่านตระกูลหยุนผู้นั้นกล่าวว่า น้องสาวที่ตายในหอชมจันทราผู้นั้นมิใช่หยุนเลี่ยวเป็นคนทุบตีตาย แต่เป็นพี่สาวที่ยังมีชีวิตอยู่ผู้นั้นเป็นผู้ทุบตีตาย เป็นเพราะเปลี่ยนใจต้องการหนีออกจากหอชมจันทรา อีกทั้งหญิงสาวที่มีชีวิตอยู่คนนั้นยังวางยาหยุนเลี่ยวอีกด้วย ทำให้หยุนเลี่ยวเกิดภาพลวงตาฆ่าคนตายโดยไม่มีสาเหตุ”

เฟิงฉิ้นหว่านขมวดคิ้วเบาๆ: “หญิงสาวที่ยังมีชีวิตอยู่ผู้นั้นยอมรับแล้ว?”

“เจ้าค่ะ”

เฟิงฉิ้นหว่านลุกขึ้นยืน: “ไปเถอะ”

“คุณหนู ท่านไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”

“เป็นเรื่องที่อยู่ในการคาดเดา ไม่เป็นอะไร พวกเรากลับไปเตรียมตัว เตรียมตัว นายท่านตระกูลหยุนท่านนั้นกลับไปกลับมานานขนาดนี้แล้ว ก็น่าจะมาเยี่ยมโดยไม่ได้รับเชิญแล้ว”

“เจ้าค่ะ”

เฟิงฉิ้นหว่านกลับถึงตระกูลเฟิงได้ไม่นาน คนตระกูลหยุนก็มาเยี่ยมโดยที่ไม่ได้รับเชิญจริงๆ เพียงแต่มีสิ่งที่เหนือความคาดหมายคือ ผู้ที่มากลับไม่ใช่หยุนฉิว แต่เป็นหยุนเลี่ยวผู้ที่เพิ่งออกมาจากในคุก

เฟิงฉิ้นหว่านเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็มาที่ห้องโถงใหญ่ ก็มองเห็นหยุนเลี่ยวกำลังนั่งดื่มชาอยู่ในห้องโถงใหญ่

“เมื่อช่วงเช้าได้ยินว่าท่านชายหยุนออกมาแล้ว ยังกำลังคิดจะส่งของขวัญไปแสดงความยินดีเสียหน่อย นึกไม่ถึงว่าท่านชายหยุนจะมาเยี่ยมถึงบ้านด้วยตนเอง”

หยุนเลี่ยวเงยหน้าขึ้น บนใบหน้ามีความเศร้าหมอง เป็นเวลาหลายวันที่เคราะห์ร้ายถูกจองจำอยู่ในคุก ทำให้สีหน้าของเขาซีดขาว กลิ่นอายมืดมน

“ของขวัญของแม่นางเฟิงมิใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะรับเอาไว้ได้”

“ท่านชายหยุนก็มิใช่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าไม่เช่นนั้นละก็ จะออกมาจากคุกได้อย่างไม่บุบสลายได้อย่างไร ยังพลิกคดีที่เดิมทีใกล้จะกำหนดตายตัวแล้วได้?”

หยุนเลี่ยวหรี่ดวงตาเล็กน้อย สะกดอารมณ์โกรธที่ปรากฏออกมาแวบหนึ่งในดวงตาอย่างถึงที่สุด

“วันนี้มาพบแม่นางเฟิง ก็เพราะต้องการจะขอบคุณสำหรับการต้อนรับก่อนหน้านี้ของเจ้า ให้สอดคล้องกับวิธีตามมารยาท ข้าก็จะมอบของขวัญตอบแทนกลับมาอย่างรวดเร็ว แม่นางเฟิงมีการเตรียมความพร้อมถึงจะถูกต้อง”