ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 173

หยุนฉิวยอมรับคำพูดทั้งหมดที่ก่อนหน้านั้นเฟิงฉิ้นหว่านได้กล่าว คุกเข่าลงตรงที่โกงถาง ประมาณว่าเกือบจะร้องไห้จนจะสลบตายไปแล้ว

“ใต้เท้าจ้าว ทั้งหมดทั้งมวลเป็นฉ่าวหมินที่ไม่มีวิธีการสั่งสอนลูก ทำให้พวกเขาสองพี่น้องเกิดความอยากฆ่าขึ้นมาในใจ ข้าเองก็คิดไม่ถึงจริงๆเรื่องจะมาถึงจุดๆนี้ได้ ไม่ว่าใต้เท้าจะยอมลงโทษข้าอย่างไร ฉ่าวหมินก็ยืนยอม”

หยุนเลี่ยวสีหน้าขาวซีดดั่งกระดาษ ใจที่เกลียดชังไม่ไหวจะสลบตายไปทันที “ท่านพ่อ ท่านพูดแบบนี้ไปได้อย่างไร? ท่านไม่เอาลูกชายคนนี้แล้วหรือ? ท่านจะละทิ้งข้าแบบนี้เลยหรือ? ข้าไม่ได้ฆ่าท่านพี่คนที่สอง เฟิงฉิ้นหว่านเป็นผู้กระทำชัดๆ ทำไมต้องโยนมาบนหัวข้า?”

หยุนฉิวรู้สึกเป็นทุกข์จนมีเลือดหยด เเต่เขาทำไม่ได้ที่จะไม่กระทำความโหดเหี้ยม “ใต้เท้า ฉ่าวหมินไม่มีทางเลือกจริงๆ ใต้เท้าจ้าวก็เป็นบิดาเช่นกัน ความรู้สึกแบบนี้คงจะสามารถเข้าใจได้? ถ้าหากได้ ข้าหวังอย่างยิ่งที่จะเอาร่างกายตัวเองมาแลก แต่ว่าเหตุที่เกิดนั้นยากที่จะรั้งมันกลับมา แต่ขอเพียงใต้เท้าได้ไว้ชีวิตของหยุนเลี่ยว”

คิ้วจ้าวยี่ขมวดแน่น “วางยาฆ่าคน การวางยาฆ่านั้นแถมยังเป็นพี่น้องแท้ๆของตน การกระทำดังกล่าวชั่งไร้มนุษยธรรมเลยจริงๆ ข้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อกรมอาญาโดยเร็วที่สุด หยุนเลี่ยวก็รอประหารชีวิตหลังจากฤดูใบไม้ร่วงเถอะ”

“ใต้เท้าจ้าว ข้าไม่ได้ฆ่าคน ทั้งหมดนี้เป็นกลยุทธ์ของเฟิงฉิ้นหว่าน! ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่นางได้จัดเตรียมไว้! ใต้เท้าจ้าว ท่านเป็นถึงผู้หมวดผู้มีความซื่อสัตย์ และชื่อเสียงทั้งไกล้และไกล ท่านจะเข้าร่วมกองกำลังกับเฟิงฉิ้นหว่านไม่ได้นะ! ท่านพ่อ ท่านรีบพูดความจริงสิ! ท่านจะละทิ้งข้าไปหรือ? หรือว่าข้าที่เกิดเป็นลูกท่านพ่อนั้นไม่มีค่าแม้แต่เพียงเศษเสี้ยวเดียวในสายตาหรือ?”

เฟิงฉิ้นหว่านมองไปยังหยุนเลี่ยวผู้ที่เหมือนกับกำลังอาละวาด เพียงแค่รู้สึกอีกฝ่ายแสนจะธรรมดาเกินไป

หรือว่าหยุนฮั่นก็ไม่ใช่ลูกชายของหยุนฉิวหรือ? ตอนจะใช้งานจริงๆนั้น ก็ไม่ได้แสดงความเมตตาเลยไม่ใช่หรือ? คนแบบเลือดเย็นไร้ความรู้สึกนี้ มักจะให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ที่มีต่อตัวเองเสมอมาแต่ไหนแต่ไร

“หยุนฮั่นได้เผาหอหญิงงามเมือง ความเสียหายนี้ตระกูลหยุนควรจะมารับผิดชอบ หยุนฉิว คุณไม่มีข้อโตแย้งใช่หรือ?”

“ใช่ ทำลายข้าวของผู้อื่น โดยธรรมชาติแล้วก็ต้องชดใช้ค่าเสียหาย ฉ่าวหมินไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ”

“ท่านก่อเหตุอันใหญ่หลวงที่หลินผิง หอหญิงงามเมืองได้ลุกเป็นไฟ ยิ่งสร้างความเสียหายให้กับอาคารบ้านเรือนละแวกนั้น ทั้งหมดนี้ตระกูลหยุนต้องชดใช้ทดแทนมัน”

“ทราบ ไม่ว่าจะเป็นก้อนเงินเท่าไหร่ ตระกูลหยุนก็จะเอาออกมาทดแทน” ในเวลานี้หยุนฉิวแสดงออกโดยมีความตื่นตระหนก ไม่มีความเย่อหยิ่งเหมือนเมื่อสักครู่ 

เฟิงฉิ้นหว่านมองอยู่ด้านข้าง การเยาะเย้ยอันหนักได้ผุดขึ้นมาในใจ

ดูสิ นี่ก็คือความจริงของคนในตระกูลใหญ่เหล่านี้ คุณธรรมเช่นเดียวกับคนจวนเฉิงเสี้ยนพวกนั้น ดูแล้วมันน่าขยะแขยงชะมัดเลย

ฟู่ลั่วเฉินเก็บสีหน้าเฟิงฉิ้นหว่านเข้าไปในตาอย่างไร้ร่องรอย ทันใดนั้นตัดสินในใจ ตระกูลหยุนนี้ได้เกิดเรื่องอันไม่น่าชื่นชมที่พี่น้องทะเลาะแตกแยก จะมีสิทธิ์ที่จะเป็นเจ้าค้าราชวงศ์ได้อย่างไร? ฉะนั้นชื่อนี้ควรได้รับการยกเว้นจากเขาด้วย 

หยุนเลี่ยวจ้องมองไปยังบิดาตัวเองด้วยสายตาอาฆาต ทันใดนั้นเขาก็รีบวิ่งไปหมอบลง เขาบีบคอของหยุนฉิวไว้อย่างหนัก “ทำไม? ข้าไม่ใช่ลูกชายที่ท่านเลือกไว้หรือ? ทำไมท่านจึงจะละทิ้งข้าอีก?”

จ้าวยี่ขมวดคิ้วอย่างหนัก ได้ตบจิงถางมู่ในมืออย่างแรง “มานี่ รีบลากหยุนเลี่ยวไป บนที่เรือนสาธารณะก็ยังกระทำการทำร้ายร่างกายพ่อตัวเองโดยตรง เห็นได้เลยว่าเป็นผู้มีนิสัยชั่วร้าย รีบนำเขาไปขังยังคุก รอการลงโทษ!”

“ทราบ”

เรื่องสนุกสนานอันใหญ่โตของตระกูลหยุนก็ได้จบลง เฟิงฉิ้นหว่านตามฟู่ลั่วเฉินกลับไปยังสวน นางได้เขียนและวาดลงไปในสมุดด้วยความตื่นเต้นทั้งใจทันที 

ฟู่ลั่วเฉินเห็นว่านางไม่ได้สนใจท่านมาสักพักใหญ่ จึงนำมือบางบริเวณปาก ไอเบาๆทีหนึ่ง 

เฟิงฉิ้นหว่านรีบเงยสายตาขึ้นมา “ท่านชายไม่สบายอีกแล้วหรือ?”

“ไม่เป็นไร เจ้าทำของเจ้า ข้าอยู่คนเดียวก็ได้”

“อย่างนี้ได้ไงละ? ท่านชายไม่สบายตรงไหน ข้าช่วยท่านดูสักหน่อย” เฟิงฉิ้นหว่านกล่าวด้วยความเป็นห่วง

เป็นข้าน้อยที่ดี ต้องให้ความสำคัญกับคำสั่งของเจ้านายอย่างทันใจ ยิ่งเข้าไปใหญ่ ฟู่ลั่วเฉินไม่เพียงแต่เป็นเจ้านาย ยังเป็นผู้ช่วยชีวิตนางอีกด้วย

“สมุดเจ้าเขียนไว้คือความเสียหายของหอหญิงงามเมือง?”

“ใช่แล้ว หอหญิงงามเมืองมีพื้นที่ขนาดใหญ่ ยังประดับได้อย่างสวยงาม ภายในมีสิ่งประดับอันหรูหรามากมาย แสงคือมาจากโคมไฟเคลือบที่ตงเหว้ยทางนั้นได้ประดับไว้สิบกว่าอัน รวมไปด้วยที่ช่วงระยะเวลานี้ความเสียหายที่ไม่สามารถหยุดพักการพักงาน ทั้งหมดต้องคิดคำนวณอย่างละเอียดถี่ถ้วน”

เฟิงฉิ้นหว่านยิ่งพูดสายตาก็ยิ่งเกิดความสว่าง ถึงแม้หอหญิงงามเมืองจะดี แต่สุดท้ายก็ถูกจำกัดด้วยรากฐานการก่อสร้างครั้งก่อน ความคิดหลายอย่างไม่สามารถแสดงออกมาให้เห็น จนวันนี้พอดีเลยที่ได้รื้อถอนและสร้างใหม่ ยังสามารถรีดไถเงินจากตระกูลหยุนได้อย่างดุเดือด 

ดูท่าทางเฟิงฉิ้นหว่านดีใจขนาด ริมฝีปากของฟู่ลั่วเฉินยกขึ้นยิ้มเล็กน้อย “เตรียมพร้อมที่จะให้ตระกูลหยุนออกค่าเสียหายเป็นกี่เงิน?”