ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 188

ภายหลังตระกูลหยุนถูกระงับอย่างสมบูรณ์ พ่อค้าเดิมที่ร่วมมือกับตระกูลหยุนสร้างปัญหาต่างก๊อกสั่นขวัญหนีกันไปหมด เมื่อก่อนยังอยากจะอุตสาหกรรมของตระกูลเฟิงอยู่เลย ตอนนี้กลับส่งเงินมาให้ถึงหน้าประตูเพื่อขอร้องการให้อภัย

พอมาวันนี้ ส่งผลให้อุตสาหกรรของตระกูลเฟิงได้รับการฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว แม้กระทั่งบางคนถึงกับเสนอความสะดวกสบายแบบลับๆ เพื่อขอร้องให้เฟิงฉิ้นหว่านให้อภัย และไม่ต้องสืบสาวเอาเรื่องอีก

เฟิงฉิ้นหว่านให้คนจดบันทึกการเคลื่อนไหวของทุกคนอย่างละเอียด อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง

เหล่าผู้บริหารของตระกูลเฟิงล้วนแล้วเคยผ่านคลื่นพายุใหญ่มากันทั้งนั้น ตอนนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนเป็นดีแล้ว ต้องคว้าโอกาสไว่ให้มั่น บุกเบิกเส้นทางการค้า หลีกเลี่ยงตระกูลหยุนและตัดขาดเส้นทางการค้าเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องเดิมซ้ำอีก

เฟิงฉิ้นหว่านมองรอบๆ แล้วตามฟู่ลั่วเฉินมาที่ถนน

“ไหนว่าจะมาตรวจบัญชีมิใช่หรือ? ทำไมเข้าไปดูรอบๆแล้วออกมาหล่ะ?” ฟู่ลั่วเฉินถาม

“ตอนแรกข้าก็อยากตรวจสอบดีๆสักหน่อย แต่จู่ๆก็คิดได้ว่า บัญชีควรให้ท่านแม่รับผิดชอบ ข้าจะไม่เข้าไปยุ่งอะไรมาก”

เมื่อพลิกดูคู่มือพวกนั้น เฟิงฉิ้นหว่านเห็นกระดาษาหนึ่งในนั้นของเสิ่นเยว่ที่เขียวไว้เต็มหน้ากระดาษ บนกระดาษเขียนข้อควรระวังไว้เต็มหน้ากระดาษาอย่างถี่ยิบ ดูก็รู้ว่าตั้งใจเขียนมาก

บางทีในตอนนี้ ท่านแม่อาจจะยังไม่สามารถทำคนเดียวได้ แต่ถ้าให้เวลาท่านสักหน่อย ท่านแม่จะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองได้แน่นอน

เมื่อคิดถึงข้อนี้ เฟิงฉิ้นหว่านกลับรู้สึกดีใจ แม้จะต้องใช้คนตระกูลหยุนทั้งหมดฝึกฝนท่านแม่ นางก็ไม่รู้สึกเป็นห่วง

ฟู่ลั่วเฉินหยักหน้าตอบ ไม่ได้ถามอะไรมาก แล้วเดินเที่ยวเล่นเคียงข้างกับเฟิงฉิ้นหว่านข้างถนน

บนถนนมีผู้คนมากมาย ฟู่ลั่วเฉินปกป้องเฟิงฉิ้นหว่านอยู่ข้างๆอย่างระมัดระวัง ทั้งสองใกล้ชิดกันมาก หลังจากหลีกเลี่ยงฝูงชนมาแล้ว มือที่แนบข้างลำตัวก็สัมผัสกันบ่อยครั้ง แม้ว่าจะเป็นแค่จุดเล็กๆ แต่ก็ทำให้ใจของเขารู้สึกหวานชื่นแปลกๆ

เฟิงฉิ้นหว่านไม่ได้สังเกตอะไรเลย และสายตาก็ถนนอย่างไม่ละสายตา นานๆจะได้เห็นคู่รักหรือสามีภรรยา สายตาที่หยุดมองจะค่อนข้างนาน

เมื่อเห็นการกระทำของนาง ฟู่ลั่วเฉินกระแอมเบาๆหนึ่งที：“มองอะไรอยู่รึ？ต้องตั้งใจขนาดนั้นเชียวรึ”

“ท่านชายข้ากำลังตั้งใจศึกษาไง”

เฟิงฉิ้นหว่านนั่งลงข้างทางอย่างเรียบง่าย ใช้มือข้างหนึ่งเท้าคางและมองดูผู้คนบนท้องถนนที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างตั้งใจ

ฟู่ลั่วเฉินรินชาหนึ่งถ้วยวางไว้ข้างๆมือของนาง แล้วสังเกตเป็นเพื่อนนางอย่างเงียบๆ

ตรงข้ามกับแผงขายชาข้างถนน มีคู่รักหนุ่มสาวกำลังซื้อของ หญิงสาวคนนั้นเหน็บดอกไม้กำมะหยี่สีแดงบนศรีษระของนาง พูดคุยด้วยรอยยิ้มเคอะ เขินก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าบ่อยๆ ทั้งสองคนคงเพิ่งแต่งงานกันเป็นแน่

ชายคนนั้นหยิบกิ๊บสีเงินขึ้นมาเทียบกับผมของผู้หญิงและพยักหน้าชื่นชม แล้วซื้อกิ๊บนั้น ผู้หญิงคนนั้นมีความสุขมากส่องกระจกข้างถนน และติดกิ๊บอย่างระมัดระวัง .

แต่ในตอนนั้น ผู้ชายคนนั้นก็สังเกตเห็นสายตาของเฟิงฉิ้นหว่าน แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ หลังจากมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง โบกมือเรียกเฟิงฉิ้นหว่านแล้วเผยรอยยิ้มที่ลึกซึ้ง

แต่เดิมฟู่ลั่วเฉินกำลังจิบน้ำชาเมื่อเห็นภาพนั้นหน้าก็ชาขึ้นทันใดแล้ววางถ้วยชาลง แล้วใช้มือปิดตาของเฟิงฉิ้นหว่านไว้

เฟิงฉิ้นหว่านมืดมน อ้าปากเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน：“ท่านชายเป็นอะไรไปรึ?”

“ไม่ต้องดูแล้ว สายตาเสีย” น้ำเสียงของฟู่ลั่วเฉินเย็นชาลง เดิมทีดูคู่รักสามีภรรยาที่รักซื่อสัตย์ต่อกัน แต่ไม่คาดคิดว่าชายผู้นั้นจะน้ำลายไหลทันทีที่เห็นแม่นางผู้งดงามซึ้งขัดต่อประเพณีและศีลธรรม

เฟิงฉิ้นหว่านหัวเราะเบาๆ：“ท่านชาย นี่ไม่ใช่เรื่องปกติหรอกรึ?"

“ปกติตรงไหน？”

“ผู้ชายคนนี้มีภรรยา3คน และนางสนมอีก4คนอยู่แล้ว แม้ว่าเขาจะมีภรรยาที่ดีอยู่แล้ว แต่ก็ยังอยากมีนางสนมที่สวยกว่านี้อยู่เคียงข้างกายเขา”