ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 193

ภายใต้การควบคุมของฟู่ลั่วเฉิน เฟิงฉิ้นหว่านเงยหน้าขึ้นอย่าว่าง่าย รอยยิ้มมุมปากจางลงเล็กน้อย ทำให้นางดูน่าสงสารมากขึ้นเล็กน้อย

มองดูท่าทางของเฟิงฉิ้นหว่าน ฟู่ลั่วเฉินรู้สึกเหมือนรังแกแม่สาวน้อยอยู่ตลอด “ช่างเถอะ เจ้าไม่ยอมไปกับข้า ข้าก็ไม่บังคับ แต่ว่าเจ้าอยู่ที่หลินผิงต้อง......”

ไม่รอให้ฟู่ลั่วเฉินพูดจบ เฟิงฉิ้นหว่านก็รีบแย่งตอบ “ท่านชายวางใจได้ ข้าอยู่ที่หลินผิง จะดูแลทั้งเจียงหนานให้ดีแน่นอน มีการเคลื่อนไหวอะไร จะแจ้งให้ท่านชายทราบทันที”

ฟู่ลั่วเฉินแอบสูดลมหายใจเข้า แล้วถอนหายใจเบาๆ “ข้าไม่ได้ให้เจ้าดูแลเจียงหนาน แต่ให้เจ้าดูแลตัวเองให้ดี เหมือนเรื่องก่อนหน้าที่หอหญิงงามเมืองไฟไหม้แบบนี้ ข้าไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก”

เฟิงฉิ้นหว่านตะลึง คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบนี้ แต่ก็ตอบอย่างว่าง่าย “ขอท่านชายวางใจได้ เรื่องแบบนั้น ข้าก็ไม่อยากประสบครั้งที่สอง”

“แบบนี้ก็ดี”

“ท่นชายเตรียมจะไปตอนไหน?”

“พรุ่งนี้”

เฟิงฉิ้นหว่านคิดไม่ถึงว่าเวลาจะรีบเร่งขนาดนี้ “เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะส่งท่านชายแต่เช้า”

“ข้าไปแล้ว สวนนี้ก็ต้องมีคนดูแล เจ้าสามารถแวะมาเที่ยวเล่นได้เป็นครั้งคราว”

เฟิงฉิ้นหว่านส่ายหัว “ท่านชายไม่อยู่สวน ข้าก็ไม่มา ไม่อย่างนั้นเห็นข้าวของแล้วจะคิดถึงเจ้าของ”

ฟู่ลั่วเฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหมดหนทาง ถ้าคำพูดนี้ของนางพูดจากใจริง เขาอาจจะไม่อยากไปจริงๆ

“ทางด้านของอ๋องผิงหวางต้องระวังเป็นพิเศษ เพื่อลูกชายเขาสามารถทำได้ทุกอย่าง ปกติก็คุยกับเจ้าอย่างเคารพ แต่ความจริงแล้ว เขาเป็นคนที่สามารถดึงพี่น้องของตัวเองลงจากบัลลังก์ตงเหว้ยด้วยมือของเขาเอง วิธีการโหดร้ายและชำนาญ เห็นแค่ส่วนหนึ่ง อย่าเชื่อทั้งหมดอย่างโง่เขลา”

เฟิงฉิ้นหว่านรีบพยักหน้า “อืม”

“มีอีก ก่อนหน้านี้เพื่อตรวจสอบว่าใครลงมือเล่นตุกติกกลไกของหอหญิงงามเมือง ข้าให้หยุนซวนตรวจสอบพวกผู้หญิงของหอหญิงงามเมือง ในนั้นมีสองคนที่มือไม้ไม่ค่อยสะอาด บอกเจ้าไปแล้ว แล้วยังมีหลินชิวหยุนอีกคน ปัญหาใหญ่หน่อย นางกับตระกูลหยุนเหมือนมีความแค้น แม้ว่าตอนที่เจ้าเกิดเรื่อง นางไม่ได้ทำอะไร แต่ไม่ได้หมายความว่านางใสสะอาด กลับไปเจ้าลองตรวจสอบดู”

“ได้ ”

“อีกอย่าง......”ฟู่ลั่วเฉินสบตาเข้ากับเฟิงฉิ้นหว่าน ทันใดนั้นหยุดพูด นางไม่ใช่คนพูดมาก เฟิงฉิ้นหว่านก็ฉลาดมากเป็นกรด เรื่องแบบนี้น่าจะคิดได้นานแล้ว แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะกำชับอีกรอบ เหมือนกับว่าแบบนี้จะยิ่งทำให้นางห่างไกลความเสี่ยง

“ช่างเถอะ เหลือคนไว้กับเจ้ามากหน่อย ทุกอย่างมอบให้เหว้ยหลันเป็นคนจัดการ ถ้าเจ้าต้องการใช้สั่งได้เลย”

“ขอบคุณท่านชาย”

“กลับไปพักผ่อนเถอะ วันนี้ต้องคอยดูแลเห้อเหลียนฉางเซิงคนนั้นก็เหนื่อยมากแล้ว”

เฟิงฉิ้นหว่านยิ้มพยักหน้า แต่ในใจกลับเหมือนมีอะไรเพิ่มเข้ามา แอบไม่สบายเล็กน้อย “ได้”

กลับมาถึงห้องตัวเอง เฟิงฉิ้นหว่านนั่งอยู่ที่นั่งสักพัก จากนั้นก็ลุกขึ้นจุดไฟ จ้องมองแสงเทียนด้วยความเหม่อลอยเล็กน้อย

เหว้ยหลันยกกะละมังน้ำล้างเข้ามา เห็นนางเป็นแบบนี้ อดไม่ได้ถามด้วยความเป็นห่วง “คุณหนู เป็นอะไรหรือ?”

“พรุ่งนี้ท่านชายจะออกจากหลินผิง กลับไปเมืองหลวง”

“คุณหนูอาลัยอาวรณ์ท่านชาย?”

เฟิงฉิ้นหว่านอึ้งไปอีกครั้ง หันไปนั่งหน้ากระจก มองตัวเองในกระจกอย่างละเอียดเป็นพิเศษ

เหว้ยหลันเดินเข้ามา ช่วยเฟิงฉิ้นหว่านถอดเครื่องประดับมุกบนศีรษะด้วยการความเบามือ “ท่านชายดีกับคุณหนูขนาดนี้ คุณหนูอาลัยอาวรณ์ก็เป็นสิ่งที่สมเหตุสมผล”

เฟิงฉิ้นหว่านมองภาพในกระจก หลังจากนั้นสักพัก ค่อยๆหลับตาลง