ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 206

คำถามมากมายเกี่ยวกับฟู่ลั่วเฉินที่องค์ชายสามสงสัยมาหลายปีได้วนเวียนอยู่ในใจ ถึงแม้ในใจองค์ชายสามเกลียดชังหนักแน่นฟู่ลั่วเฉินอย่างมาก ก็ไม่ได้ตัดสินใจโผล่สีหน้าอันบุดเบี้ยวไปเถียงกัน

สีหน้าฟู่ลั่วเฉินยังคงยิ้มแฉ่ม แต่ว่าความหมายของการยิ้มแฉ่มนี้เย็นฉ่ำกว่าคราวก่อนมาก “ท่านแม่พระสนมไม่สนองค์ชายสอง ทำไมยื่นมือมายังฝั่งข้าละ? ข้าจะแต่งงานกับภรรยาเมื่อไหร่ จะแต่งกับคนแบบไหน ก็น่าจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับท่านแม่พระสนมเลย”

ฟังออกว่าเสียงฟู่ลั่วเฉินไม่ได้มีความสุข ในใจองค์ชายสามดีใจขึ้นมา 

“ถึงจะพูดแบบนี้ แต่ว่าแม่นางพระสนมบอกว่าจวนอ๋องของจวนยู่ชินอ๋องนานแล้วไม่ได้มีเจ้าบ้านหญิง การสมรสของเจ้าอาจจะต้องล่าช้าสักหน่อยแล้ว จึงให้ข้อเสมอแนะแก่ท่านพ่อ ให้ท่านรีบหาเนื้อคู่ที่ดีให้กับเจ้า”

“กราบขอบพระคุณที่ท่านมาเตือนก่อน แต่ว่าข้าตอนนี้นอกจากฉิ้นหว่าน ไม่ได้มีการตัดสินใจที่จะไปรับคนอื่นมาเป็นภรรยา คงจะทำให้ท่านแม่พระสนมผิดหวังแล้วละ”

“ลั่วเฉิน นอกจากแม่นางเฟิงแล้วเจ้าจะไม่รับใครมาเป็นภรรยาเลยหรือ? หากว่าเจ้ามั่นใจแล้ว ข้าก็สามารถช่วยได้” น้ำเสียงองค์ชายสามอุ่นๆ

ฟู่ลั่วเฉินขยับอย่างไร้ร่องรอย องค์ชายสามบอกว่าจะช่วย แน่นอนเลยว่าเคยแอบสืบสวนเรื่องของเขาและฉิ้นหว่านอย่างลับๆและอย่างละเอียดถ้าไม่อย่างนั้นจะมั่นใจขนาดนี้ได้อย่างไร?

ไม่รู้ว่าทำไม ฟู่ลั่วเฉินสักพักก็นึกถึงบนตัวเหลียงฮุยที่รีบมายังเจียงหนาน ในใจได้ผุดความรู้สึกไม่ดีขึ้นมา

“หรือว่าท่านมีวิธีอะไร?”

“คนข้างนอกพูดว่าเจ้าและแม่นางเฟิงไม่เหมาะสมกัน ก็มีเพียงแต่แค่ว่าแม่นางเฟิงฐานะต่ำต้อย ชื่อเสียงก่อนหน้านี้ก็ไม่ดีเท่าไหร่ สำหรับชื่อเสียงแล้ว ก็เพียงแค่คำติของคนรอบข้าง ผ่านไปสักช่วง ค่อยๆปรับอย่างลับๆ แน่นอนว่าจะดีขึ้นมา ฉะนั้นปัญหาที่เหลือก็แค่ฐานะของนางข้อเดียวนี้แหละ” 

“แต่ฐานะก็ถูกกำหนดไว้แล้ว จะเปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆยังไงละ?”

องค์ชายสามได้โผล่รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหมายอันลึก “ลั่วเฉิน ถ้าหากเป็นคนอื่นก็คงจะไม่สามารถทำได้ง่ายขนาดนี้ ในเมื่อมีดวงตาจับจ้องมองเยอะขนาดนี้ แต่แม่นางเฟิงโชคดี ที่จริงแล้ว เฟิงหลิงไม่ใช่บิดาผู้ให้กำเนิดของนาง”

สีหน้าฟู่ลั่วเฉินเต็มไปด้วยความตกใจ แต่ในใจเย็นฉ่ำไหลเวียน องค์ชายสามได้เตรียมพร้อมมาก่อนแล้วแน่ๆ!

“นี่เป็นไปได้อย่างไร ทั่วทั้งหลินผิงจะมีใครไม่รู้ว่าเฟิงหลิงรักเฟิงฉิ้นหว่านมากขนาดไหน?”

“เรื่องมันยาว แล้วหลายปีที่ผ่านมาตระกูลเหลียงพูดถึง……” องค์ชายสามตั้งใจสังเกตสีหน้าของฟู่ลั่วเฉิน ค่อยๆพูดเรื่องราวชีวิตจริงของเฟิงฉิ้นหว่านออกมา

ฟู่ลั่วเฉินค่อยๆขมวดคิ้ว “แสดงว่า เฟิงฉิ้นหว่านเป็นลูกสาวของนายท่านซูฮั่นจาง?”

“ถูกต้อง”

“ท่านรู้ได้อย่างไร?”

ตอนที่เขาออกจากหลินผิง เฟิงฉิ้นหว่านและเหลียงฮุยก็ไม่ได้พบกันเลย เขาเร่งรีบขี่ม้ากลับมา เวลาเร่งด่วนมาก ถึงแม้ว่าฝั่งเจียงหนานจะมีข่าวคราวอะไร ก็ไม่สามารถส่งสารมายังมือขององค์ชายสามได้ 

แต่วันนี้ องค์ชายสามกล่าวอย่างมั่นใจเกี่ยวกับชีวิตจริงของเฟิงฉิ้นหว่าน เหมือนกับว่าได้เคยสืบหลักฐานมาก่อนแล้ว เขารู้ได้อย่างไรกันแน่ และรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ฟู่ลั่วเฉินยิ่งคิดมากขึ้น ในใจเตรียมพร้อมรับมือกับองค์ชายสามยิ่งมาขึ้นเรื่อยๆ

เฟิงหลิงเดินทางในเจียงหนานมานานหลายปีนี้ ยังก่อตั้งเส้นทางการค้าเจียงหนาน เขายังกล้านั่งหัวแถว เขากล้าที่จะอวดอ้างตนเอง ก็แสดงว่าเขามั่นใจว่าไม่มีใครสืบข้อมูลที่แท้จริงของตัวเขา

แต่วันนี้องค์ชายสามได้กระทำการตอนที่ทุกคนที่ยังไม่ทันตั้งตัว บอกให้เขารู้เกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตจริงของเฟิงฉิ้นหว่าน ถ้าอย่างนั้นก็บ่งบอกถึงองค์ชายสามรู้เรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว?

รู้เช่นนี้ ก่อนหน้านี้เฟิงหลิงเคยพึ่งพาองค์ชายสาม หากว่าองค์ชายสามรู้เรื่องราวชีวิตจริงของเฟิงฉิ้นหว่านมาตั้งนานแล้ว แสดงว่า การพึ่งพาตอนนั้นใช่หรือไม่ว่าองค์ชายสามตั้งใจที่จะแนะนำ?

องค์ชายสามหัวเราะเบาๆ “ข้ารู้มาจากคนตระกูลเหลียง แต่ว่าคนตระกูลเหลียงรู้มาจากไหน อันนี้ถ้าไม่ทราบ”