ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 81

รอยยิ้มบนดวงหน้าเฟิงฉิ้นหว่านงดงามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้คนที่ได้เห็น อดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้นยิ้มไปพร้อมกับนาง

ฟู่ลั่วเฉินถอนสายตากลับ กระแอมไอเสียงเบา： “ในเมื่อเจ้ากลายเป็นทาสรับใช้ของข้าแล้ว เช่นนั้นวันข้างหน้าต้องร่วมมือกันทำงานกับจินหมิงและพวกให้ดี ห้ามข่มเหงเขาเหมือนวันนี้อีก”

เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้า： “ในเมื่อเป็นคำสั่งของนายท่าน เช่นนั้นฉินหว่านย่อมเชื่อฟังอย่างดีเจ้าค่ะ”

ฟู่ลั่วเฉินไม่ให้ข่มเหง เช่นนั้นก็ไม่ข่มเหง ถึงอย่างไรก็ใช้ความสามารถของตนในการพิเศษ นางทำงานได้มากกว่าจินหมิง ย่อมได้รับความสำคัญเป็นธรรมดา ไม่ข่มเหง สุดท้ายผลลัพธ์ก็มีค่าเท่ากัน

ในเวลานี้เอง หยุนซวนเดินมาเงียบๆ ลังเลครู่หนึ่งไม่รู้ว่าควรจะเดินเข้ามาหาดีหรือไม่

ฟู่ลั่วเฉินเห็นท่าทีของเขา รู้สึกปวดหัวยิ่งนัก： “มีเรื่องอะไร?”

“นายท่าน ใต้เท้าจ้าวเพิ่งส่งข่าวมา บอกว่าเกาหนานยอมรับสารภาพแล้วขอรับ”

แววตาของเฟิงฉิ้นหว่านทอประกาย จากนั้นยืนอยู่ข้างๆ อย่างเรียบร้อย

ฟู่ลั่วเฉินหันไปมอง ภายในใจอดไม่ได้ที่จะชื่นชมนางที่ควบคุมความคิดของเกาหนานได้： “นับจากนี้เรื่องของเกาหนานและหลี่หยวน เจ้าไม่ต้องยื่นมือเข้าไปยุ่งอีก”

“เจ้าค่ะ เมื่อครู่ท่านชายบอกแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ?”

“กำชับเขาอีกหนึ่งรอบ เจ้าจะได้ไม่ต้องหน้าไหว้หลังหลอกอีก”

“จะเป็นไปได้อย่างไรเจ้าคะ? ข้าเชื่อฟังท่านชายคำพูดของท่านชายที่สุดแล้ว” เฟิงฉิ้นหว่านแสดงท่าทีไม่สบอารมณ์

ฟู่ลั่วเฉินผายมือ： “เวลานี้ยังมีอีกหลายเรื่องต้องทำ เจ้ากลับไปเตรียมตัวให้มากๆ เถอะ”

“ท่านชาย ข้ายังมีเรื่องอยากจะพูด”

“อะไร?”

ดวงหน้างดงามของเฟิงฉิ้นหว่านคลี่ยิ้ม： “ในเมื่อท่านชายเป็นนายท่านของข้าแล้ว เช่นนั้นข้าที่เป็นบ่าวรับใช้ ย่อมต้องให้ของขวัญแก่ท่านชายเล็กน้อย”

“ไม่จำเป็น” สีหน้าของฟู่ลั่วเฉินนิ่งสงบ

“ท่านชายไม่ฟังเสียหน่อยหรือเจ้าคะว่าเป็นสิ่งใด ก็ปฏิเสธแล้ว?” สีหน้าของเฟิงฉิ้นหว่านฉายความน้อยอกน้อยใจ

ฟู่ลั่วเฉินจนปัญญา “...ของขวัญอะไร”

“ท่านชายตามหาสมุดบัญชีมาโดยตลอดไม่ใช่หรือเจ้าคะ? บางทีข้าอาจจะรู้ก็ได้เจ้าค่ะว่าบัญชีอยู่แห่งหนใด”

ฟู่ลั่วเฉินเงยหน้าขึ้น ： “ตรวจค้นทั่วทั้งตระกูลเฟิงแล้ว อีกทั้ง เจ้าไม่เคยสัมผัสบัญชีเล่มนั้นมาก่อน ข้อนี้ ข้ามั่นใจได้”

บัญชียักยอกเงินของคนงานสร้างแม่น้ำที่เฟิงหลิงรอบจดบันทึกไว้นั้นสำคัญมาก เขาให้คนลอบจับตาดูเฟิงฉิ้นหว่านมาโดยตลอด ไม่เพียงแค่เขา เกรงว่าทางหลี่หยวนก็สั่งให้คนคอยจับตาดูนางเช่นเดียวกัน แต่ระยะเวลาที่ผ่านมานี้ เฟิงฉิ้นหว่านไม่อยู่ตระกูลเฟิงก็อยู่ที่หอหญิงงามเมือง ไม่เคยมีสมุดบัญชีปรากฏขึ้นข้างกายนาง

“ท่านชาย ข้าไม่เคยเห็นสมุดบัญชีเล่มนั้นจริงๆ แต่ข้าคิดว่า หากท่านพ่ออยากจะซ่อนของบางอย่าง มีที่ซ่อนเพียงแห่งเดียว ที่ท่านพ่อวางใจที่สุด”

“ที่ใด?”

เฟิงฉิ้นหว่านเม้มริมฝีปาก “หน้าสุสานของท่านแม่ข้า”

“อะไรนะ?” หยุนซวนอุทานด้วยความตกตะลึง

ฟู่ลั่วเฉินขมวดคิ้วเป็นปม สถานที่เช่นนี้ คนทั่วไปคิดไม่ถึงจริงๆ “เจ้ามั่นใจหรือ?”

“หากบัญชีเล่มนี้ยังไม่ถูกทำลาย อีกทั้งหาจนทั่วแล้วแต่ก็ยังไม่พบ เช่นนั้นหน้าสุสานของท่านแม่ข้า เป็นที่ที่มีโอกาสหาเจอสูง”

ฟู่ลั่วเฉินครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว： “เจ้ายังไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้ชั่วคราว ตั้งแต่ต้นจนจบเจ้าไม่เคยสัมผัสบัญชีเล่มนั้นมาก่อน ดังนั้นจึงอันตรายเล็กน้อย รอให้ถึงโอกาสที่เหมาะสม ข้าจะบอกให้เจ้าไปตรวจสอบ”

“เจ้าค่ะ” เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้า “ท่านชาย เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน”

“อืม”

เฟิงฉิ้นหว่านหมุนตัวหันหลังเดินจากไป นางอารมณ์ดียิ่งนัก ยามก้าวเดินฝีเท้าของนางเดินไวกว่าปกติ ชายกระโปรงพริ้วไหว งดงามยิ่งกว่าดอกไม้บานสะพรั่งในสวน

หยุนซวนถอนสายตากลับมา ขยับเข้าไปใกล้ฟู่ลั่วเฉิน： “ท่านชาย ท่านจะรับแม่นางเฟิงเป็นบ่าวรับใช้จริงๆ หรือขอรับ?”

“อืม”