ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 17

ตอนที่17ความเจ็บปวดที่เหมือนตาย

ไทเฮากับฮ่องเต้ได้ยินคำพูดของชูเซี่ยก็ตะลึงเล็กน้อยแล้วก็มองไปที่ชูเซี่ยพร้อมกันฮ่องเต้พยักหน้าบอกว่า“ก็ได้งั้นหยิงหลงอยู่ต่อและปลอบขวัญท่านแม่เถอะ”

มี่เหอได้ยินฮ่องเต้ชื่นชมชูเซี่ยในใจก็รู้สึกอิจฉาพร้อมคิดว่าพี่สาวที่ชอบเอาแต่ใจนั้นเปลี่ยนไปเยอะมากตามนิสัยเมื่อก่อนเมื่อเกิดเรื่องนางรู้แต่วิ่งหนีอย่างเดียวคงไม่ริเริ่มขออยู่ต่อด้วยนางคงตั้งใจอยากจะแสดงตัวต่อหน้าไทเฮากับฮ่องเต้มั้งนึกถึงจุดนี้นางเลยบอกว่า“งั้นข้าก็ขออยู่ต่อกับไทเฮาด้วยคนเพคะ”

นางสองคนนี้ไม่ไปหลี่เฉินเย่นก็ไม่ไปเหมือนกันอีกทั้งเขากับอ๋องเจิ้งหยวนสนิทกันมากเกิดเรื่องแบบนี้เขาควรอยู่ข้างๆและให้กำลังใจเขาด้วยเขาจึงบอกว่า“ในเมื่อไม่อยากไปงั้นก็อยู่ต่อให้กำลังใจกับพี่สะใภ้เถอะ”

เสียงกรีดร้องของพระชายาเจิ้งหยวนดังออกมาจากห้องคลอดตลอดชูเซี่ยกำมือแน่นเงียบๆร้อนใจมากจนอยากวิ่งเข้าไปดูหน่อยแต่รู้ว่าไทเฮาไม่ให้แน่นอนจึงมีแต่ยืนอยู่ที่เดิมอย่างกังวลและมือที่จับไทเฮาไว้ก็กำแน่นจนไทเฮารู้สึกเจ็บพอหันหน้ามองเห็นใบหน้าเครียดๆของนางที่ไม่ใช่เป็นแบบแกล้งทำออกมาท่านคิดในใจว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กที่มีจิตใจดีทำให้ไทเฮาเพิ่มความชอบใจมากขึ้น

หมอหลวงหลันหน้าซีดๆเดินออกมาวิ่งมาที่หน้าไทเฮากับฮ่องเต้พูดอย่างหนักใจว่า“พระชายาเจิ้งหยวนเข้าอาการโคม่าแล้วยาที่ช่วยเร่งคลอดลูกกินแล้วแต่ไม่มีผลกระหม่อม.....ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว”

ไทเฮาตกใจส่วนอ๋องเจิ้งหยวนวิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่งแม้ไทเฮาสั่งให้คนใช้กั้นไว้แต่ก็ไม่มีผลห้องคลอดที่มืดมิดมีกลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปทั่วโหร่วเฟยนั่งบนหัวเตียงกดร่องริมฝีปากบนนวดจุดกลางคิ้วนวดพระวิหารและตบแก้มพระชายาเจิ้งหยวนอย่างต่อเนื่องน้ำตาไหลลงมาแต่ยังเรียกอยู่ว่า“เย่เอ๋ออย่าหลับรีบตื่นมาเถอะลูกใกล้จะคลอดออกมาแล้ว”

แต่ตอนนี้ริมฝีปากของพระชายาเจิ้งหยวนเริ่มคล้ำขึ้นหน้าขาวซีดเหมือนกระดาษขาวผมยุ่งเหยิงแม้จะเป็นอากาศในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงและต้นฤดูหนาวแต่นางยังคงเหงื่อออกจนตัวเปียกผมที่ยุ่งเหยิงติดบนหน้าผากราวกับว่าเพิ่งออกจากห้องน้ำลมหายใจของนางแผ่วมากดวงตาเปิดครึ่งแต่นางไม่มีสติแล้ว

อ๋องเจิ้งหยวนวิ่งมาที่ข้างๆนางกอดตัวนางไว้พูดด้วยริมปากสั่นเทา“เย่เอ๋อได้ยินเสียงข้าหรือไม่รีบลุกขึ้นมาเถอะข้าอยู่ที่นี่เจ้าไม่ต้องกลัวข้าจะอยู่ข้างๆเจ้าตลอด.....”พูดไปเสียงเขาครวญครางด้วยความทุกข์ระทมที่นอนอยู่บนเตียงนั้นเป็นภรรยาและลูกของเขาชีวิตใหม่ที่เขายินดีต้อนรับมาตั้งนานแต่คิดไม่ถึงว่าจะทำให้คนรักของเขาเสียชีวิตไป

อาจจะเพราะว่าสามีและภรรยาอยู่สื่อถึงกันพระชายาเจิ้งหยวนได้ยินเสียงของอ๋องเจิ้งหยวนก็ค่อยๆฟื้นฟูจิตใจและลืมตาขึ้นเล็กน้อยพูดอย่างอ่อนแอว่า“ท่านอ๋อง......”