ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 508

ตอนที่508ลนหาที่ตาย

แต่เขาก็คิดว่าฉ่ายเวินมีคนดีรักษาสัญญาแต่ลืมไปแล้วว่าฉ่ายเวินเป็นหญิงที่ร้ายมากเพียงใด

แต่ว่าฉองเหลากับอานเหยียนก็ยังไม่ยอมแพ้เพราเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของคน

พวกเขาไม่อยากให้ชูเซี่ยตาย

แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้

ตอนฉองเหลากำลังอดทนอยู่ข้างหูก็มีคนพูดขึ้นมาเป็นเสียงที่คุ้นเคยมากเหมือนกับเสียงพระอาทิตย์ขึ้นทำเอาหัวใจของอานเหยียนมีความหวังขึ้นมา

อานเหยียนกับฉองเหลาหันไปพร้อมกันตามเสียงทหารพรรคมังกรเหินยกเตียงนั้นมาบนเตียงมีจิงโม่ที่นอนอยู่สีหน้าของนางยังคงาวซีดอยู่สายตานางมองหน้าเก๋อเอ๋อจากนั้นก็ยิ้มเหยาะ

“หรูกุ้ยเฟยน้องชายของข้าซุกซนคงจะไปทำให้ท่านโกรธล่ะสิ”จิงโมงไม่ได้มองฉองเหลาเลยและยิ้มและพูดกับเก๋อเอ๋อ

“จองโม่พาพี่ชายน้องชายเจ้าไปได้แล้วสิ่งที่พวกเขาอยากได้ข้าไม่มี”เห็นจิงโม่ทำท่าเหมือนผู้ใหญ่ฉ่ายเวินก็ปรับอารมณ์และพูดกับจิงโม่เหมือนผู้ใหญ่

“อืมงั้นพวกเราไปเถอะ”จิงโม่ดูอานเหยียนและฉองเหลาและพูดจากนั้นก็ให้คนของพรรคมังกรเหินยกและเดินออกไป

ฉ่ายเวินเห็นจิงโม่ยอมพาอานเหยียนและฉองเหลาไปนางก็เริ่มกลัวคิดว่าจิงโม่แปลกไป

“จิงโม่เจ้า……”เก๋อเอ๋อเรียกจิงโม่ได้ยิก็หันกลับไปและยิ้มกับฉ่ายเวินเบาๆ

แต่ว่ารอยยิ้มนั้นดูแปลกมากมีความเย็นชาแฝงอยู่สายตาที่น่ากลัวของเด็กเช่นนี้ทำเอาเก๋อเอ๋อรู้สึกขนลู่ซู่ขึ้นมา

“จิงโม่ทำไมเจ้าต้องยิ้มเช่นนั้นด้วย?ข้าไม่ได้ทำอะไรผิดข้า……”ฉ่ายเวินพูดนางยังคิดไม่ถึงเลยว่าปกตินางแกล้งทำเป็นมีเมตตาตอนนี้กลับโดนเด็กคนหนึ่งมาทำแผนแตก

“ข้ายิ้มเพราะความโง่ของเจ้าใกล้จะตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีก”จิงโม่ตอบกลับไปพูดจบนางก็ให้คนของพรรคมังกรเหินไปต่อ

“จิงโม่เจ้าว่าอะไรนะข้าคือองค์หญิงหนานจ้าวใครจะฆ่าข้ากัน?เสด็จพ่อเจ้าไม่มีวันมาฆ่าข้าหรอกใคร……”

นางรู้ว่าหลี่เฉินเย่นไม่ฆ่านางแน่นอนเขายังรักชีวิตตัวเองมากกว่าดังนั้นภายในวังนี้จะมีใครมาเอาชีวิตนางได้?

ชูเซี่ย?คนของพรรคมังกรเหิน?

จิงโม่พูดเสียงเบามองหน้าเก๋อเอ๋อที่ตกใจเหมือนเก๋อเอ๋อกลายเป็นคนตายไปแล้ว

“นางมีสิทธิ์อะไรที่จะให้ข้าไปตายด้วยนางตายก็ตายไปสิเกี่ยวอะไรกับข้าข้า……”เก๋อเอ๋อไม่คิดว่าตัวเองจะตายแบบนี้?

พอได้ฟังจิงโม่พูดนางก็คิดว่าการตายของชูเซี่ยไม่เกี่ยวกับตัวเองนางโดนใส่ร้ายเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนางเลย

แต่พอฟังนางพูดจบจิงโม่ก็ไม่ได้ตอบแต่แค่ยิ้มและมองนางอย่างนั้นเด็กตัวน้อยๆแววตากลมโตเปร่งประกายเหมือนดวงดาวตอนนี้กำลังยิ้มและมองนางอยู่อย่างนั้นทำเอานางรู้สึกผิด

“พวกเจ้าไม่มีหลักฐาน”พอจิงโม่มองหน้าอยู่เก๋อเอ๋อก็พูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยนางมองตาขวางในใจก็เริ่มไม่พอใจ

“ข้าไม่มีหลักฐานเหรอ?เจ้าวางยาเหลียงกุ้ยเฟยพิษของโหรวเฟยเจ้ายังจำได้หรือไม่?หมั่นถัวหลั่วแม้จะเป็นยาที่พบง่ายในประเทศนี้แต่ดอกมู่จีเป็นดอกของนานจ้าวเลยถ้าไม่ใช่องค์หญิงอวิ๋นซึนใครจะมีปัญญาหาได้ล่ะ?และอีกอย่างใครบอกว่าพิษที่เสด็จแม่ข้าโดนไม่มีดอกมู่จีกัน?ยังไงพิษเจ้าก็เป็นคนวางหลักฐานแค่นี้คงจะไม่ใส่ร้ายเจ้าหรอกนะ”จิงโม่พูดไปและจับผมตัวเองเล่นไปรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ของนางทำเอาเก๋อเอ๋อเริ่มกลัวขึ้นมา

“เจ้าคิดจะทำร้ายสนมของเสด็จพ่อแค่นี้และเรื่องของเสด็จแม่เจ้าก็ตายได้แล้วอีกอย่างหน้าเจ้าอีกไม่ต้องให้ข้าพูดแล้วนะ?ถ้าข้าไม่มีท่านแม่ถึงเวลานั้นข้าคงปิดปากตัวเองไม่ได้ถึงเวลาถ้าท่านทำเพื่อตัวเองแบบนี้ถ้าเรื่องผู้หญิงที่ท่านทำร้ายแพร่กระจายออกไปถึงเวลาหนานจ้าวก็ไม่มาดูการตายของเจ้าหรอกเจ้าคิดว่าอย่างไร?”จิงโม่พูดอีกครั้งแต่ล่ะคำพูดนั้นก็แทงเข้าจุดอ่อนเก๋อเอ๋อหมด

เก๋อเอ๋อมองดูจิงโม่นานมากก่านางจะพูด:“พวกเจ้าคิดจะมาทำร้ายข้างั้นเหรอเบื้องหลังข้าไม่เพียงแต่มีหนานจ้าวยังมี……”

“หรูกุ้ยเฟยอย่าตกใจไปเลยจะบอกว่าหลี่อวิ๋นลี่ใช่หรือไม่?หลางติ่งเฟิงของเขางั้นเหรอข้ากับฉองเหลาเข้าไปได้ทุกครั้งอยากได้ชีวิตเขาเมื่อไหร่ก็ได้แล้วแต่อารมณ์เขาสูญเสียที่เก้อโจวอยู่มากเขาจะมาช่วยคนอย่างเจ้าเหรอ?เจ้าก็สำคัญตัวเองมากไปแล้ว”จิงโม่พูดอย่างสะใจนางรู้ว่าเก้อเอ๋อโง่นางพูดถึงขั้นนี้นางน่าจะรุ้ว่าตอนนี้นางมีทางเดียวที่จะเลือกได้