ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 580

ตอนที่580ผู้แพ้ได้รับชัยชนะ

โหรวเฟยโดนยกไปที่เครื่องทรมาณนางยังไม่มีความกล้าเท่าจิงโม่ปลอมเลย

เวลาแค่ครึ่งยามโหรวเฟยก็บอกแล้วเรื่ององค์หญิงปลอมออกมาหมด

โหรวเฟยมีตำแหน่งจริงๆคือองค์หญิงเวินอันแห่งแค้วนจื่อสวี้เด็กหญิงโดนสลับหน้ามากับจิงโม่และตอนนี้จิงโม่อยู่แห่งใดพวกเขาก็ไม่รู้เลยส่วนแผนการของแคว้นจื่อสวี้พวกเขาก็ไม่รู้อะไรเลยเวินอันแค่บอกว่าตัวเองมีหน้าที่แค่เข้าวังมาทางที่ดีที่สุดก็ต้องได้รับความรัก

ส่วนเรื่องอื่นพวกเขาไม่รู้อะไรเลยคนที่เซิ่นสิงซือก็ใช้ทุกวิถีทางเพื่อแงะปากนางให้นางพูดแต่ก็ทำไม่ได้ดังนั้นต้องส่งต่อให้ฝ่าบาทจัดการ

“ฝ่าบาทองค์หญิงน้อยยังเป็นเด็กถ้าครั้งนี้โดนคนของแคว้นจื่อสวี้จับไปจริงๆก็ไม่รู้จะต้องเจออะไรบ้างท่านต้องคิดวิธีการนะพ่ะย่ะค่ะถ้าหัวหน้าชูเซี่ยไม่สลบไปตอนนี้ไม่รู้ว่าจะกังวลมากเพียงใด”ลู่กงกงเห็นว่าหลี่เฉินเย่นอ่านข้อมูลที่ได้มาในมือเสร็จก็ทำหน้าหนักใจเขาก็รีบพูดไปขณะที่เขาพูดนั้นรอบตาเขาแดงมาก

“สั่งลงไปว่าให้ลู่หนิงส่งข่าวนี้ไปให้แคว้นจื่อสวี้อย่างลับๆและหาว่าจิงโม่อยู่ไหนและบอกเชียนซานว่าอำนาจพรรคมังกรเหินจะน้อยกว่าสายลับมาก”

“ถ้าหาข่าวของจิงโม่ได้จำไว้ว่าอยากทำให้พวกมันรู้ตัวต้องดูแลความปลอดภัยขององค์หญิงไว้ก่อน”

“ไปส่งข่าวก็อย่าลืมเอาขนมของกินไปฝากด้วยจิงโม่จากไปนานคงจะอยากกินของพวกนี้”

“เสื้อผ้าเตรียมไปเยอะๆตอนนี้หน้าหนาวไม่รู้ว่านางจะหนาวไหม”

“……”

หลี่เฉินเย่นสั่งไปเป็นข้อๆเขาพยายามปกป้องพวกเขาแม้ในใจเขาจะรู้ว่ายังไงเขาก็ไปอยู่ในใจพวกเขาแทนชูเซี่ยไม่ได้แต่ตอนนี้ชูเซี่ยอยู่ในอาการสลบอยู่เขาต้องรับผิดชอบหน้าที่ของชูเซี่ยด้วย

“ฝ่าบาทท่านไม่ต้องพูดแล้วเรื่องพวกนี้ข้าน้อยรับทราบวางใจได้ข้าน้อยจะไม่ทำให้องค์หญิงต้องเสียใจอีกเด็ดขาด”ลู่กงกงสัญญาต่อหลี่เฉินเย่นน้ำตาที่ค้างอยู่หางตาก็ทนไม่ได้น้ำตาเลยไหลลงมาไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาแล้วว่าตอนนี้ฝ่าบาทคิดอะไรอยู่

ช่วงเวลาที่หัวหน้าชูเซี่ยสลบเขาจะจัดการศัตรูในที่ประชุมและเอาครของตัวเองแทรกเข้าไปปนอยู่กับทหารและต้องดูแลจิงโม่กับฉองเหลายิ่งไปกว่านั้นเขาต้องอยู่พูดกับชูเซี่ย……

ตอนนี้สิ่งที่เขาทำทั้งหมดเหมือนจะเพื่อชูเซี่ยหมดเลยเพื่อไม่ต้องให้ชูเซี่ยตื่นขึ้นมาแล้วยังต้องกังวลใจอีก

แต่ว่าผลที่ออกมาก็วางอยู่ตรงหน้าพวกเขาแต่พวกเขาไม่อยากยอมรับ

“ชูเซี่ยขอโทษด้วยที่ดูแลลูกสาวของเราไว้ไม่ได้เจ้าวางใจได้นี้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายข้าจะทำให้คนที่มาทำร้ายลูกสาวเราต้องชดใช้สิ่งที่พวกเขาทำ”หลี่เฉินเย่นพูดสัญญาเช่นนี้ขิางหูชูเซี่ย

ก่อนหน้านี้เขาก็บอกกับชูเซี่ยตลอดว่าเดี๋ยวคงจะดีขึ้นเองให้เวลาข้าตอนนี้พอต้องมาเสียไปเช่นนี้เขาก็ไม่อยากบอกว่าเดี๋ยวและจะไม่บอกให้ชูเซี่ยรออีก

“ท่านปรมาจารย์พรุ่งนี้ก็ให้ข้าไปเถอะตัวท่านนุ่มนิ่มถ้าโดนตีขึ้นมาอาจจะ……”พอนึกถึงไม้ที่พวกมันตีลงมาที่ก้นของพี่น้องเฉินต้าฮันก็รู้สึกโกรธมาก

“ไม่ต้องข้าก็อยากรู้ว่าเฉินหยวนชิงจะทำอะไรกันแน่ถึงเวลานั้นเขาไม่เอาจดหมายไม่เป็นไรในกลุ่มทหารนั้นข้ายังมีคนรู้จัก”เพราะรู้ว่าเฉินต้าฮันจะปกป้องตัวเองนางก็รู้สึกซาบซึ้งดังนั้นเลยเพิ่มความมั่นใจให้กับนางมากขึ้น

“งั้นถึงเวลานั้นข้าจะปกป้องเจ้าเองถ้าแม่ทัพนั้นจะตีก้นเจ้าเจ้าก็รีบวิ่งไปถึงเวลานั้นข้าจะบังให้เจ้าเอง”มองดูเด็กน้อยตรงหน้าที่ทำท่าจริงจังเฉินต้าฮันก็พูดไปเหมือนจิงโม่เป็นลูกของเขาก็ไม่ปาน

แม้ชีวิตของเฉินต้าฮันต้องเป็นโจรแต่ในใจก็ยังรู้ดีว่าเด็กน้อยที่วางยาทำให้พวกเขาทั้งหมดสลบนางฉลาดมากมองไปแล้วก็ดูออกว่าเป็นเด็กของตระกูลชั้นสูงบวกกับสิ่งที่นางทำก็มีเป็นขั้นตอนทำให้เขายิ่งจริงจังกับคำพูดที่พูดออกไป

เขารู้ว่าข้อตกลงที่จิงโม่ให้มาที่ไม่ให้พวกเขาไปทำร้ายประชาชนก็เพื่อตัวพวกเขาเองเพื่อพวกเขาจะได้มีชื่อเสียงที่ดี

เด็กคนนี้คิดเพื่อพวกเขาจริงๆเขาเป็นถึงผู้ชายก็ต้องปกป้องเด็กน้อยคนนี้ให้ดี

“วางใจได้พวกนั้นไม่กล้าตีข้าหรอกถ้าพวกนั้นกล้าแตะต้องข้าล่ะก็ข้ามั่นใจว่าพรุ่งนี้พวกนั้นอาจจะไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน”จิงโม่รู้ว่าเฉินต้าฮันเป็นห่วงตัวเองบวกกับเป็นพวกเดียวกันแม้นางจะไม่ได้บอกฐานะของตัวเองไปแต่ก็ทำให้คนรู้ว่านางไม่ได้ทำร้ายง่ายขนาดนั้น

“ท่านปรมาจารย์ของเราต้องเยี่ยมยอดอยู่แล้วข้าเฉินต้าฮันเชื่อว่าพรุ่งนี้ก็จะไปที่ค่ายทหารดูท่านเบ่งอำนาจถึงเวลาข้าจะพาพี่น้องไปถึงเวลานั้นอาจจะ……”

มองออกว่าจิงโม่ไม่มีความกังวลเลยแต่ทุกคนก็กลับเป็นห่วงตัวเองนางก็ดีใจและตกลงให้พวกเขาไปด้วยให้เฉินหยวนชิงเห็นว่านางปกป้องพวกเขาอย่างไรถึงเวลาพวกเขาก็อาจจะเข้ามาเป็นทหารได้ง่ายขึ้น