ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 582

ตอนที่582แผนการของจิงโม่

หลี่ฉางอันมองเห็นใบหน้าเด็กน้อยที่เขาคุ้นเคยที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอ้อมกอดเฉินต้าฮันเขาก็สงสัยเขารู้ว่าตอนนี้ที่จิงโม่มาปรากฏตัวที่นี้ได้ไม่อาจจะอธิบายแค่คำสองคำก็จบ……

“จิงโม่อยู่ต่อเถอะเดี๋ยวอาจะส่งกลับวังเอง”หลี่ฉางอันรีบเดินมาตามหลังเฉินต้าฮันและพูดเสียงเบาน้ำเสียงอ่อนโยนนั้นไม่เหมือยกับทหารที่พึ่งออกรบมาเลย

จิงโม่มองดูหลีฉางอันความกลัวเมื่อตะกี้นางต้องกลายเป็นสิ้นหวังแต่พอผ่านไปก็มีความน้อยใจเข้ามาถาโถมนางมองไปทางหลี่ฉางอันอย่างน้อยใจนางไม่พูดอะไรแต่น้ำตานางก็ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้างไม่หยุด

หลีฉางอันยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้กับนางเขาเช็ดอย่างเบาที่สุด

สุดท้ายจิงโม่ก็ยื่นมือออกไปทำท่าจะอุ้มหลีฉางอันก็รีบรับมากอดเอาไว้แน่นคสามรู้สึกที่คุ้นเคยช่วงเวลาที่ไม่เคยสงบสุขตอนนี้ก็เหมือนกับได้หาที่พักพองที่ตัวเองไว้ใจได้สักที

นางหยุดร้องไห้และกอดหลีฉางอันไว้แน่นเหมือนกอดความหวังสุดท้ายเอาไว้ก็ไม่ปาน

หลีฉางอันก็ไม่พูดอะไรแต่แค่อุ้มจิงโม่ไว้และหันหลังกลับไปเดิรกลับไปทางซุ้ม

“นี้นั้นอะไรนะเจ้าก็เอานางไปเช่นนี้เลยเหรอ?ยังไม่ได้ถามว่าเรายอมไหม?องค์หญิงเขาเป็นแม่ทัพเหรอ?”เด็กโดยแย่งไปหน้าตาเฉยเฉินต้าฮันต้องโมโหอยู่แล้วโดยเฉพาะตอนเห็นจิงโม่น้อยใจจนร้องไห้เขาก็อยากฆ่าพวกนั้นให้หมดไปเลย

“พวกเจ้าก็ตามเข้ามาด้วยเถอะดูแลแขกพิเศษดีๆ”หลีฉางอันหันไปมองเฉินต้าฮันเขาดูแลจิงโม่มาหลายวันาำหรับพวกเขาหลีฉางอันต้องตอบแทนพวกเขาอย่างดี

“องค์หญิงพวกเรา……”เฉินต้าฮันได้ยินคำพูดของหลีฉางอันในใจก็สงสัยมากทำไมถึงได้เป็นแขกพิเศษกันพวกเขาพี่น้องก็ไม่ต้องกังวลเรื่องอนาคตแล้วแต่ถ้าการทำเช่นนี้เพื่อแลกกับอิสระของเด็กน้อย…...

“พวกเจ้าไม่ได้กินข้าวมานานแล้วคราวนี้ต้องกินให้อิ่มกินอิ่มแล้วถึงจะมีแรงตกลงข้อเสนอถ้าไม่มีแรงก็นอข้าไปกับพวกเจ้าถ้าพวกนั้นทำให้พวกเจ้าไม่พอใจข้าก็จะไปกับพวกเจ้าทันที”จองโม่พูดแต่รอยยิ้มบนใบหน้าก็เก็บซ่อนเอาไส้ไม่อยู่แล้ว

เฉินต้าฮันทุกคนต่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองแต่ไม่นานพวกเขาก็ตื่นเต้นมากขึ้นคสามหมายของจิงโม่ชัดมากสิ่งที่พวกเขาข้อต้องได้รับการอนุญาต

“พวกเราสำนักชวนเฟิงเลี้ยงองค์หญิงคนใหญ่คนโตเช่นนี้ไม่ได้หรอกพวกเรา……”เฉินต้าฮันยิ้มเข้าใจขณะที่พูดก็ขยี้มือตัวเองไปด้วย

“อาหลีพวกเขาเป็นโจรที่กลับใจเป็นคนดีให้อนาคตที่ดีแก่พวกเขาเถอะไม่มีพวกเขาข้าคงจะตายไปนานแล้ว”จิงโม่พูดเสียงเบาแต่ทำเอาหลีฉางอันตกใจองค์หญิงของเขาที่ผ่านมาต้องเจอเรื่องอะไรมาบ้างถึงกับพูดคำเช่นนี้ออกมา

คำขอของจิงโม่หลีฉางอันก็ต้องตอบตกลงอยู่แล้วแต่เขาไม่มีแรงมาดูแลโจรพวกนี้แล้วเขาอยากจะรู้ว่าที่ผ่านมาจิงโม่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์อะไรบ้างอยากจะส่งจดหมายให้หัวหน้ากับฝ่าบาทได้ทราบเร็วไหวองค์หญิงหายไปพวกเขาคงจะเป็นห่วงน่าดู

หลีฉางอันพาจิงโม่ไปที่ซุ้มใหญ่ซูเหย่นกำลังขมวดคิ้วคิดอย่างหนักเห็นหลีฉางอันอุ้มเด็กเข้ามาเขาก็สงสัยแต่ก็ไม่ได้พูด

นานมากกว่าเขาจะพูดว่า:“เจ้าพาองค์หญิงมาได้อย่างไร?หัวหน้ารู้หรือไม่?เด็กเล็กเช่นนี้……”

ตอนที่อยู่เก้อโจวซูเหย่นเคยเห็นจิงโม่ครั้งหนึ่งแม้จะไม่เจอกันนานแต่ก็จำสายตาที่เปร่งประกายของนางได้ดี

“ข้าโดนลักพาตัวไปแคว้นจื่อสวี้ข้าหนีออกมาได้”จิงโม่เห็นหน้าตาของซูเหย่นที่ตกใจและพูด

“ใครกล้าเข้าวังมาลักพาตัวคนกันจริงเลย……”แม้ซูเหย่นจะใจเย็นกว่าครึ่งปีก่อนแต่พอได้ยินจิงโม่พูดเช่นนี้ก็ทำหน้าตกใจอย่างมาก