ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 620

ตอนที่620โลกทั้งใบ

ลู่กงกงยังไม่ได้คำตอบจากฝ่าบาททำได้แค่รีบไปส่งข่าวให้เชียนซาน

เชียนซานลังเลสักพักเรื่องที่ลู่กงกงมาบอกก็เป็นเรื่องด่วนมากแต่หัวหน้ากำลังจะคลอดลูกตอนนี้หัวหน้าก็คงหวังว่าฝ่าบาทจะได้อยู่ข้างกาย?

“ข้าไปทางประตูทิศเหนือก่อน”หลี่อวิ่นกังรู้ว่าเชียนซานลังเลอะไรอยู่ตอนนี้หลี่เฉินเย่นได้อยู่ข้างชูเซี่ยเป็นวินาทีสุดท้ายก็ดีมากสำหรับเขาแล้วส่วนเรื่องแคว้นความปลอดภัยของแคว้นเขาที่เป็นพี่ชายก็ต้องช่วยแบ่งเบาภาระ

“ท่านอ๋อง”เย่เอ๋อเป็นห่วงหลี่อวิ่นกังครั้งนี้ทหารหนานจ้าวโจมตีเมืองหลวงต้องไม่ใช่เรื่องที่ง่ายแน่พวกเขาวางแผนมานานแล้วต้องมีอันตรายและกับดักมากมายแน่นอน

“เย่เอ๋ออยู่ที่นี้รอข่าวดีของชูเซี่ยก็พอชูเซี่ยต้องรอดแน่นอน”คำพูดของหลี่อวิ่นกังยังมีความอื่นที่แฝงอยู่แม้ในใจพวกเขาจะวางแผนไว้แล้วแต่ตอนนี้พวกเขาต้องชนะสงครามนี้ให้ได้

“ได้ข้ากับลูกจะรอท่านกลับมา”เย่เอ๋อยิ้มตอบอย่างอ่อนหวานมองดูหลี่อวิ่นกังแล้วก็โศกเศร้าและหยงกุ้ยท่ายเฟยก็ลุกขึ้นและเดินไปหาหลี่อวิ่นกังลังเลอยู่นานมากถึงจะพูดว่า:“วางใจแล้วไปเถอะ”

“มูเฟยลูกขอตัวก่อน”หลี่อวิ่นกังมองดูหยงกุ้ยท่ายเฟยและมองเย่เอ๋อจากนั้นนางก็พยักหน้าครั้งก่อนทุกครั้งที่ออกรบเขาก็เอามูเฟยมาฝากให้ตัวเองดูแลเสมอนายก็ตอบตกลงทุกครั้งแต่ไม่ได้บอกเขาว่าภายในใจนางหยงกุ้ยท่ายเฟยเป็นแม่ของนางนานแล้วหลี่อวิ่นกังไปแล้วหยงกุ้ยท่ายเฟยเด็กๆและนางก็เป็นครอบครัวเดีวกันที่รักกันมากแล้ว

หยงกุ้ยท่ายเฟยพยักหน้าคำพูดแสนล้านภายในใจก็พูดไม่ออก

ลูกชายของนางเป็นองค์ชายตอนนี้บ้านเมืองกำลังประสบภัยอันตรายเขาจะต้องลุกขึ้นมาสู้

เป็นพี่ชายหลี่เฉินเย่นเสียสละเพื่อเขามาหลายอย่างตอนนี้ถึงเวลาที่เขาต้องปกป้องน้องชายตัวเองบ้างแล้ว

หลี่อวิ่นกังไปแล้วภายในห้องก็เงียบสงบไทเฮาและทุกคนต่างก็เงียบลงเหมือนภายนอกเมืองนั้นไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย

“ไทเฮาควรจะบอกให้ฝ่าบาททราบไหมพ่ะย่ะค่ะเรื่องราวครั้งนี้ไม่ง่ายนัก”แม้จิ้งกั๋วโฮ่วและท่านอ๋องจะไปแล้วแต่ลู่กงกงยังคงลนลานอยู่ตั้งแต่ฝ่าบาทครองราชย์มายังไม่เคยเจอเรื่องอันตรายและเร่งด่วนเช่นนี้เลย

“รออีกสักพักเถอะให้เขาได้อยู่ใกล้ชูเซี่ยอีกหน่อย”ไทเฮาลังเลามากครั้งนี้ทหารหนานจ้าวมาล้อมรอบเมืองแล้วอันตรายมากนักถ้าหลี่เฉินเย่นไม่ไปเรื่องนี้จบลงขุนนางคงได้กล่าวโทษเขาแน่นอนเพราะเมืองนี้เป็นความรับผิดชอบของเขาแต่ลูกของชูเซี่ยถ้าตอนนี้คือวินาทีสุดท้ายของนางก็ยังไม่ได้อยู่กับเขา……

ไทเฮาเป็นมารดาของแคว้นและยังเป็นแม่ของหลี่เฉินเย่น

ภายในความเร่งรีบนี้นางตัดสินใจเลือกจะเป็นแม่มากกว่า

เพราะนางรู้ว่าลูกชายตัวเองเสียสละเพื่อแคว้นนี้มามากแล้วเขามีเวลาที่จะเรื่องเห็นแก่ตัวนี้ไม่มากแล้ว

ลู่กงกงเห็นไทเฮาเช็ดน้ำตาในใจก็รู้สึกผิดมากแต่ก็ทำได้แค่ยืนอยู่กับที่รอข่าวจากด้านใน

“ไทเฮาครั้งนี้ศิษย์พี่จะต้องสู้รบเองนะเพคะไม่เช่นนั้น……”ฉ่ายเวินรู้ทุกอย่างแล้วนางก็อึ้งนางรู้ว่าต้องมีวันนี้ดังนั้นหลายวันมานี้นางอยากเจอหลี่เฉินเย่นมาโดยตลอดบอกเรื่องทั้งหมดให้เขาได้รู้แต่นางก็มาสายเกินไปแล้ว

นางออกไปจากตำหนักไม่ได้และศิษย์พี่ก็ยังไม่อยากเจอนางอีก

ในสมองนางมีแต่คำพูดที่หลี่อวิ๋นลี่เคยบอกกับตัวเองแต่หลี่เฉินเย่นไม่ออกมาเขาก็จะกลายเป็นชายที่รักหญิงมัวเมาในกามชายผู้นี้ก็ไม่มีสิทธิ์ขึ้นครองบัลลังค์

หลี่อวิ๋นลี่เป็นนักวางแผนด้านจิตใจที่เก่งถ้าหลี่เฉินเย่นไม่ออกรบงั้นหนานจ้าวเข้ามาโจมตีโดยไม่เกรงกลัวแล้วสิ่ที่กลัวที่สุดคือหลี่เฉินเย่นจะเสียสติเอา

ถึงเวลานั้นไม่ว่าหลี่เฉินเย่นจะช่วยประชาชนมามากแค่ไหนพยายามมากแค่ไหนประชาชนคงจะไม่อภัยการกระทำครั้งนี้ของเขาแน่

ไทเฮามองดูเชียนซานน้ำตาก็รื้นขึ้นมาที่ขอบตาเชียนซานเข้าใจหัวหน้าดีนางจะไม่เข้าใจชูเซี่ยแม่หนูคนนั้นได้อย่างไร

แต่ว่าทุกครั้งที่มีเหตุอันตรายเร่งด่วนนางก็ไม่เคยได้อยู่ข้างหลี่เฉินเย่นเลยหลายครั้งที่นางก็ต้องแบกรับปัญหานั้นไว้เพียงคนเดียวทำเอานางที่เป็นแม่ถึงกับรู้สึกผิด

“รอสักพักเถอะให้ฝ่าบาทได้อยู่กับนางก่อนรอสักพักเดี๋ยวเด็กอาจจะคลอดแล้วก็ได้”ไทเฮาพูดเสียงเบาเหมือนกำลังขอร้องพวกเขา

แต่เวลาก็เดินต่อไปแม้คู่รักจะต้องจากกันแต่ได้อยู่ด้วยกันสักเพียงเสี้ยววิก็ดีมากแล้ว

“ไทเฮาด้านนอกโจมตีเข้ามาได้แล้วทหารหนานจ้าวเข้ามาอย่างรวดเร็วแม่ทัพเฉิ่นบอกว่าอาจจะรั้งไว้ได้ไม่นานแล้ว……”

เหตุเร่งด่วนฝ่าบาทคงจะต้องปรากฏตัวแล้ว

ไทเฮาถอนหายใจและส่งสัญญาณให้เชียนซานเข้าไปบอกกับฝ่าบาทเชียนซานกลับหลังหันเข้าไปในห้องสิ่งที่นางเห็นคือสายตาไว้อาลัยที่หลี่เฉินเย่นมองชูเซี่ยเขาจับมือชูเซี่ยอย่างนั้นเหมือนทั้งโลกมีเพียงแค่เขากับนาง

“ไม่เจ็บนะชูเซี่ยไม่เจ็บเดี๋ยวก็หายนะ”หลี่อวี่ชียนพูดเสียงเบาเหมือนกำลังกล่อมเด็กนอนตอนนี้ใจเขาอ่อนไหวมากถ้ารู้ว่าเด็กในท้องของนางจะทำให้นางต้องเจ็บปวดเช่นนี้เขาก็ไม่เอาแล้ว

แต่เรื่องก็เกิดขึ้นมาถึงตอนนี้แล้วเกรงว่าจะไม่มีทางเลือกอื่นอีก

“วางใจเถอะข้าจะอยู่ข้างเจ้าเฝ้าเจ้าอยู่ข้างๆเหมือนกับเจ้าที่อยู่ข้างข้าเสมอมา”หลี่เฉินเย่นพูดต่อไปเหมือนไม่รู้สึกเลยว่าเชียนซานเข้ามา

ตอนนี้ชูเซี่ยก็คือโลกทั้งใบของเขา