ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 672

ตอนที่672 ลอบกัด

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ต่างสงสัยขึ้นมาว่าของสิ่งนั้นในมือเขาคืออะไร พวกเขาไม่เชื่อว่าพระชายารัชทายาทจะเขียนอะไรให้กับชายบำเรอ

แต่องค์หญิงใหญ่เพียงแค่ดูอย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นก็ยิ้มมุมปากและเดินไปหาพระชายารัชทายาท นางยกมือขึ้นและตบไปที่หน้าของพระชายารัชทายาท จากนั้นก็เอาหลักฐานนั้นโยนให้หน้านาง

“ท่านป้า ข้าถูกใส่ร้าย ข้าจะโง่เคราเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าจะไปเขียนอะไรเช่นนี้ได้ยังไงกัน ข้า……”สิ่งที่เห็นตรงหน้าก็เป็นหลักฐานสำคัญ พระชายารัชทายาทร้องไห้เข่าอ่อนทรุดลงพื้นไป นางพูดเสียงสั่นและขอร้องเสด็จย่า

นางเป็นคนฉลาดรู้ว่าวันนี้คงจะรอดไปยากแน่โดยเฉพาะตอนนี้ยังมีหลักฐานอีก แม้นางจะไม่เคยเขียนแต่อธิบายยังไงทุกคนก็คงไม่เชื่อ ด้านบนยังมีตราประทับของนางอีก

ตอนนี้นางหวังแค่ว่าองค์หญิงใหญ่จะมีความเมตตาหน่อยแต่หน้านางกลับบึ่งตึงและมองนางอย่างผิดหวังมาก

“อี้เอ๋อ อี้เอ๋อ เจ้ารู้ใช่ไหมว่าข้าถูกใส่ร้าย ช่วยข้าหน่อยเถอะ พี่เป็นคนยังไงเจ้าก็รู้ เจ้ารีบช่วยข้าพูดขอร้องท่านป้าหน่อยนะ อี้เอ๋อ”พระชายารัชทายาทมองไปรอบตัวที่พอจะช่วยนางได้ พอเห็นองค์หญิงเวินซือ นางก็รีบขอความช่วยเหลือทันที

แต่พอพูดจบ สีหน้านางก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

องค์หญิงเวินซือไม่ควรอยู่ที่นี้ นางน่าจะร่วมมือกับสวี้ฉางชิง……แต่ว่าตอนนี้ สวี้ฉางชิงกลับอยู่บนเตียงตนเอง……

หรือว่าองค์หญิงเวินซือ?พระชายารัชทายาทคิดแล้วก็ไม่อยากจะเชื่อ นางมององค์หญิงเวินซือ รอนางพูด

เวินซือไม่คิดว่าเวลานี้พระชายารัชทายาทกลับขอความช่วยเหลือจากตัวเอง นางทั้งตกใจและมองพระชายารัชทายาทอย่างผิดหวัง นางส่ายหัว ทำท่าเหมือนตกใจกับภาพที่เจอตรงหน้า

“อี้เอ๋อ เจ้าเป็นคนทำใช่หรือไม่?สวี้ฉางชิงเป็นคนของเจ้า ถ้าไม่ใช่เจ้า เขาจะมาอยู่บนเตียงข้าได้อย่างไร อี้เอ๋อ เจ้าต้องพูดกับทุกคนให้รู้เรื่อง?”

ปฏิกิริยาขององค์หญิงเวินซือทำให้ความหวังสุดท้ายของพระชายารัชทายาทดับสลายลงไปแต่กลับให้ความหวังนางอีกรอบ

ตอนนี้ควาจริงเป็นเช่นนี้ นางคงทำได้แค่ให้องค์หญิงเวินซือมีความผิดร่วมกับนาง นางเป็นองค์หญิงที่ฝ่าบาทและรัชทายาทต่างรักและเอ็นดู คงจะไม่ลงโทษนางหนัก ถึงเวลานางอาจจะยังมีชีวิตอยู่ต่อได้

ใช่ ตอนนี้นางต้องอยู่ต่อไป……

แต่พอนาพูดจบ องค์หญิงใหญ่ก็ตบหน้านางอีกครั้ง

ไม่รอองค์หญิงใหญ่ได้พูด หลี่เฉินเย่นก็ตบมือองค์หญิงเวินซือไปเบาๆ เหมือนกับปลอบใจ องค์หญิงเวินซือมองดูสีหน้าหลี่เฉินเย่นที่เชื่อคำพูดนั้นไปหมดแล้ว นางก็บอกดูหลี่เฉินเย่นเดินไปหาสวี้ฉางชิงเรื่อยๆและถามไปว่า: “สวี้ฉางชิง เจ้าบอกข้ามา เจ้ากับองค์หญิงเวินซือเป็นอะไรกัน บอกความจริงมา”

สวี้ฉางชิงมองดูสีหน้าที่เย็นชาของชายตรงหน้า และมองไปที่พระชายารัชทายาทด้วยความกลัว พระชายารัชทายาทกำลังมองเขาอยู่เช่นกันสายตานางช่างอ่อนโยน มองดูท่าทางของพระชายารัชทายาทแล้ว เขาก็เริ่มลังเล เขาไม่กล้าสบตาหลี่เฉินเย่นและพูดไปเสียงดังว่า: “องค์หญิงเวินซือชอบข้าน้อย พวกเราเป็นสามีภริยากันแล้ว”

“เจ้าช่างเป็นคนเสียสละ แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็จะปกป้องคนที่เจ้ารัก”หลี่เฉินเย่นพูดประชด มองไปที่พระชายารัชทายาทและทำท่าอยากฆ่านางทุกเมื่อ