ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 126

เซี่ยจินอานมองไปเรือนที่มีขนาดใหญ่นี้ และรู้สึกเศร้าใจขึ้นมา

เรือนของหยุนฝู้เฉินหลังนี้ เป็นเรือนหลักของจวนอ๋อง และเป็นเรือนที่ใหญ่ที่สุดในจวนอ๋อง!

ด้านในนี้ยังมีห้องหลักหนึ่งห้อง ห้องข้างๆ เรือนสามห้อง ยังมีห้องตำราหนึ่งห้อง รวมทั้งห้องครัวเล็กๆ เฉพาะในเรือนหลัก

สนามหญ้าก็ค่อนข้างที่ใหญ่มาก มีดอกไม้พืชพันธุ์ไม่น้อย ชนิดของดอกไม้ช่างดูล้ำค่าอย่างยิ่ง และจำเป็นต้องได้รับการดูแลอยู่ทุกวัน

อย่างไรก็ตามยังมีดอกไม้บางชนิดได้เหี่ยวเฉาลง เนื่องจากสภาพอากาศที่ไม่เหมาะสม

ที่นี่พบว่าที่นิยมปลูกมากที่สุดคงจะเป็นไม้จำพวกต้นอู๋ถงและฝ้ายแดง

ต้นแรกปลูกไว้หน้าประตูห้องตำรา อีกต้นปลูกไว้ที่กำแพงด้านใต้ของสนามฝึก

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ดูเรือนนี้อย่างละเอียด แต่อารมณ์กลับรู้สึกหดหู่มาก

หยุนฝู้เฉินเดินไปนั่งลงอยู่ที่ใต้ต้นอู๋ถง มองดูหมากรุกที่ใกล้จะถูกรุกฆาตที่ยังวางไม่เสร็จได้กวักมือเรียกเซี่ยจินอาน

ท่านี้ เหมือนเรียกสัตว์เลี้ยงอย่างไรอย่างนั้น

เซี่ยจินอานเดินไปอย่างไม่เต็มใจ แล้วนั่งตรงข้ามกับหยุนฝู้เฉิน เทียนเฟิงเฝ้าดูทั้งสองคนแล้วจิตใต้สำนึกได้บินขึ้นไปบนหลังคาเพื่อเฝ้าสังเกตการณ์

"บอกมาจวนแม่ทัพยั่วยุเจ้าได้อย่างไร"

เซี่ยจินอานคิดว่าหยุนฝู้เฉินจะให้นางนำน้ำชามาเทน้ำให้อะไรพวกนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆ จะถามคำถามนี้ และขณะนี้ก็ไม่ได้เข้าใจถึงความตั้งใจของหยุนฝู้เฉินเลย

"ทำไมท่านอ๋องถึงถามอย่างนั้นล่ะ?" เซี่ยจินอานพูดเบาๆ

หยุนฝู้เฉินเฮออย่างเย็นชา "เมื่อวานเจ้าได้ไปวางยาที่จวนแม่ทัพแล้ว"

เซี่ยจินอานตกตะลึงตาค้างพูดไม่ออก เดิมทีคิดว่าการกระทำก่อนหน้านี้น่ากลัวอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าข้างหลังจะมีสิ่งที่ยิ่งดุเดือดกว่านี้อยู่อีก!

สิ่งนี้ทำให้นางตบปากโดยไม่ตั้งใจ และพูดด้วยรอยยิ้มแห้งๆ ว่า "ทำสำเร็จหรือไม่?"

ดวงตาของหยุนฝู้เฉินหรี่ลงเล็กน้อย กับน้ำเสียงที่สงบ "อืม"

เซี่ยจินอานสูดหายใจเข้าลึกๆ!

แม่งดื่มเหล้าบ้าๆ นี่แล้ว นิสัยร้ายบ้าบออะไรนั้นออกมาด้วย หรือว่าเลือดหยดแรกที่ได้เปื้อนมือ ก็เป็นเพราะกลางดึกเมาดิบได้ข้ามกำแพงไปวางยาพิษงั้นรึ?