ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 148

เซี่ยจินอานจัดการกับเบี้ยหมากบนกระดานหมากรุกอย่างเบื่อหน่าย การสัมผัสเบี้ยหมากที่ทำมาจากหยกทำให้คนรู้สึกชอบจนวางไม่ลง

จากนั้นนางก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาเบาๆ ไม่ต้องคิดก็รู้แล้วว่านั่นคือใคร เดิมทีไม่อยากจะเงยหน้ามาคุยกับนาง แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆกระดานหมากรุกที่อยู่ตรงหน้าของตนเองจะมืดลงมากะทันหัน ถูกเงาร่างหนึ่งบดบังแสงสว่าง

เซี่ยจินอานขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเงยหน้ามองไป กลับพบว่าเสิ่นหลีซูยืนอยู่ข้างกายของนาง มองดูนางด้วยสายตาเย็นชา

เซี่ยจินอาน: "? ?"

ไม่ไปคุยกับท่านอ๋องของเจ้า มามองดูข้าทำไมกัน?

จ้องมองเซี่ยจินอานอยู่นานพักใหญ่ แต่หลังจากที่พบว่านางไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย เสิ่นหลีซูก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

ผู้หญิงคนนี้มีความละอายหรือไม่กันแน่ นางก็เดินเข้ามาแล้วยังไม่หลีกทางให้อีก

ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย

ช่างเถอะ ทำไมจะต้องไปถือสากับผู้หญิงหยาบคายพรรค์นี้ด้วย

ดังนั้นเสิ่นหลีซูละสายตาจากเซี่ยจินอานแล้วมองไปทางหยุนฝู้เฉิน: "ฝู้เฉิน ข้ามีเรื่องจะถาม ย้ายไปที่ห้องโถงด้านหน้าได้หรือไม่?"

เดิมหยุนฝู้เฉินก็หมดอารมณ์ในการเล่นหมากรุก ดังนั้นจึงพยักหน้า ลุกขึ้นแล้วเดินไปทางห้องโถงด้านหน้า เสิ่นหลีซูเห็นดังนั้นก็ตามไปเลยโดยตรง

เซี่ยจินอานลังเลเล็กน้อย ในฐานะสาวใช้ประจำตัว เวลานี้นางควรจะตามไปด้วย แต่นั่นเขากำลังจะไปคุยกับคนรัก นางรู้สึกอายเกินกว่าที่จะไปเป็นก้างขวางคอ

เช่นนั้นรออยู่ที่นี่ดีกว่าไหม?

แต่แล้วสิ่งต่างๆก็ไม่เป็นไปตามที่คนต้องการ หลังจากที่หยุนฝู้เฉินเดินไปไม่กี่ก้าวก็หยุดฝีเท้าลง หันมาทางเซี่ยจินอานแล้วกล่าวว่า: "ตามมา"

เซี่ยจินอานตอบรับไปคำหนึ่ง ยืนขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจอย่างมาก

นางเห็นแล้วว่าสีหน้าของเสิ่นหลีซูดำมืดราวกับก้นหม้อ

เสิ่นหลีซูเหล่มองเซี่ยจินอานอย่างเย็นชาครู่หนึ่ง ในแววตาเต็มไปด้วยการตักเตือน

หลังจากที่ทั้งสามเดินมาถึงห้องโถงด้านหน้าแล้ว หยุนฝู้เฉินก็นั่งอยู่บนตำแหน่งหลัก เซี่ยจินอานยืนอยู่ด้านข้างอย่างรู้ตัวเอง และเสิ่นหลีซูก็นั่งอยู่ด้านล่าง ยังมีระยะห่างจากหยุนฝู้เฉินอยู่เล็กน้อย