ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 161

มือของหยุนเทียนยิ่นวางอยู่บนโต๊ะว่าราชการ กำแน่นจนเห็นกระดูกปูดโปน คล้ายกำลังอดกลั้นความโกรธของตนเอง

เจ้าหยุนฝู้เฉินนี่นับวันยิ่งเหิมเกริมมากขึ้นทุกที!

"งั้นเจ้าคิดว่าควรจัดการอย่างไรดีเล่า?" เขาพูดอย่างกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน

"แล้วแต่ฝ่าบาทจะทรงโปรด"

"จะอย่างไรก็เป็นเรื่องครอบครัวของเจ้า ข้าเองก็ยากจะเข้าไปก้าวก่ายได้"

หยุนฝู้เฉินได้ยินดังนั้น แค่นยิ้มเย็นชาออกมาหนึ่งคำ เสียงหัวเราะนี้ยากจะหาใครจับสังเกตได้

"ในเมื่อเป็นเรื่องครอบครัวของกระหม่อม ต่อไปขอฝ่าบาทอย่าได้เข้ามาแทรกแซงเลยพ่ะย่ะค่ะ"

พอได้ยินดังนั้น หยุนเทียนยิ่นหรี่ตาถามเสียงเย็นว่า "นี่เจ้าหมายความว่าอย่างใด?"

เสียงนี้ทำเหล่าข้าราชบริพารในที่นั้นพากันตักสั่น พวกเขาแค่อยากมาเข้าร่วมว่าราชการ เหตุใดต้องมาเจอสองผู้นี้ตั้งแง่ใส่กันด้วยเล่า!

แถมคนที่นั่งด้านบนนั่นเห็นได้ชัดว่าโกรธแล้ว!

เจ้าลองพูดสิว่าเซ่อเจิ้งหวางนี่ไม่ต้องมาร่วมว่าราชการหรอก หาเรื่องชัดๆ!

ให้พวกเราเข้าร่วมว่าราชการอย่างสงบเงียบมิได้หรือ? เจ้าดูสิตอนนี้ทุกคนราวกับเผชิญหน้าอันตรายต้องระวังให้มากๆ กลัวว่าคนที่จะโดนหางเลขคนต่อไปจะเป็นตนเอง!

"ความหมายของกระหม่อมคือ ต่อไปฝ่าบาทอย่าได้ประทานคนให้กระหม่อมอีกเลย กระหม่อมกลัวจะโดนลอบฆ่าเข้าสักวันจริงๆ" ถึงปากจะบอกว่ากลัว แต่สีหน้ากลับมิมีแววหวาดกลัวเลย กลับยังมองหยุนเทียนยิ่นด้วยสีหน้าท้าทายอีกด้วย

"หากสาวงามที่ฝ่าบาทประทานให้ต่างต้องการชีวิตกระหม่อมกันหมด เช่นนี้จะให้ผู้คนใต้หล้าคิดเยี่ยงไรเล่า? กระหม่อมยินดีเชื่อในฝ่าบาท หากผู้คนใต้หล้ามิยินยอมนี่นา!"

สีหน้าหยุนเทียนยิ่นทะมึนจนน่ากลัว เรียกได้ว่าบิดเบี้ยว!

มันกำลังข่มขู่เขา! เตือนเขาว่าจะยัดเยียดคนเข้าจวนอ๋องมันอีกมิได้ ไม่งั้นยัดเข้ามาคนหนึ่งก็จะให้คนนั้นลอบฆ่าครั้งหนึ่ง!

มันต้องการให้ผู้คนใต้หล้าเข้าใจผิดว่าฮ่องเต้เยี่ยงเขาจะเอาชีวิตพี่น้อง!

จะเอาชีวิตเซ่อเจิ้งหวางที่ทำการรบมาอย่างโชกโชนคนนี้!