ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 162

เจียงซือหยิบขวดยาบนโต๊ะขึ้นมาดูอย่างระแวดระวังด้วยสีหน้าคลางแคลงใจ และเปิดขวดเทยาลงบนฝ่ามือตรวจดู

กลิ่นหอมคละคลุ้งของยาค่อยๆกำจายไปในห้อง เม็ดยาสีแดงดูกลมเกลี้ยงซะเก้าสิบส่วน

กลิ่นนี้พอเจียงซือได้กลิ่นก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่ยาพิษ

นางศึกษายาพิษมาหลายปี รู้จักกลิ่นของยาพิษดี

แต่เพื่อความปลอดภัย นางยังถามอีก "เหตุใดนางจึงมิมาเอง?"

เซี่ยจินอานก็ไม่รีบร้อน นั่งลงบนเก้าอี้ทันที พลางพูดช้าๆว่า "ศิษย์น้องมีธุระและไม่อาจละทิ้งมาได้ เลยไหว้วานให้ข้ามาส่งยาให้พวกแม่นาง"

เจียงยี่ที่จับตาดูเซี่ยจินอานอยู่ข้างๆ คล้ายกับนึกถึงเรื่องเหลือเชื่ออะไรขึ้นมาได้ สีหน้าแปลกประหลาด จากนั้นกระซิบข้างหูเจียงซือหลายคำ ทำให้สายตาเจียงซือที่มองเซี่ยจินอานเริ่มมีแววล้อเลียน

เซี่ยจินอานโดนทั้งคู่มองจนขนหัวลุก นี่มันสายตาสงสัยอะไรกัน?

นางมีหรือจะรู้ว่าเจียงซือเจียงยี่เดาได้แล้วว่า เซี่ยลิ่งหยิงตรงหน้าก็คือผู้ชายที่มีข่าวกับเซ่อเจิ้งหวาง!

และเมื่อทั้งคู่เดาได้ถึงขั้นนี้ ความสงสัยในฐานะของเซี่ยจินอานก็หายไปกว่าครึ่ง

เจียงซือไม่ได้พูดอะไรมากมาย อาจเพราะความเคยชินที่สะสมมาหลายปี หยิบเม็ดยากลืนลงไป หลังจากแน่ใจว่าไม่มีผลข้างเคียง จึงส่งขวดยาให้เจียงยี่

"พวกเจ้าสองคนพักอยู่ที่นี่ชั่วคราว อีกไม่กี่วันจะมีเด็กหลายคนเข้ามาอยู่ที่นี่ รบกวนพวกเจ้าดูแลหน่อยแล้วกัน" เซี่ยจินอานยิ้มบอก

หลังจากเมื่อวานคุยกับสองสาวพี่น้องนี้ และแน่ใจถึงแผนลอบฆ่าปลอมๆ ต่อมาในตอนที่ปรึกษากับหยุนฝู้เฉินว่าจะส่งทั้งสองคนนี้ไปที่ไหนดี ที่แรกที่เซี่ยจินอานคิดถึงคือที่นี่

เรือนนี้ต้องการกำลังคน มาวันนี้มีกำลังคนสองคนมาช่วยงานฟรีๆ มีหรือจะไม่ดีใจ