ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 163

กลางฤดูใบไม้ร่วง อากาศเย็นสบาย

อากาศอย่างนี้เป็นฤดูที่ดีในการเดินชมตลาด ผู้คนเดินกันขวักไขว่ไม่ขาดสายในตลาด เสียงร้องขายของดังไม่ขาดสาย

เซี่ยจินอานเดินผ่านฝูงชน แต่ระหว่างทางกลับได้รับสายตาแปลกประหลาดมากมาย

สายตานั้นเหมือนกับสายตาเวลานางเจอคู่จิ้นที่ตามฟินอยู่

มันแปลกไปไหม?!

ภายใต้บรรยากาศแปลกประหลาดนี่ เซี่ยจินอานแอบด่าอยู่ในใจ เดินยิ้มร่ามายังโรงเตี๊ยม

ในห้องชุดหรูหรา ชาร้อนบนโต๊ะมีไอพวยพุ่ง กลิ่นหอมกระจายไปทั่ว

หยุนฝู้เฉินกลับนั่งอยู่หน้าโต๊ะอย่างสงบนิ่ง มองไปยังนอกหน้าต่างอย่างเงียบสงบ

ไม่ใส่ชุดสีดำดังเดิม หากเปลี่ยนเป็นชุดยาวม่วงเข้ม เซี่ยจินอานเปิดประตูเข้ามาก็เห็นการแต่งกายที่ดูเป็นคู่กับชุดม่วงยาวของนาง!

หยุนฝู้เฉินได้ยินเสียงประตูเปิด จึงเงยหน้าหันไปดู ถามเสียงเบาว่า "จัดการเรียบร้อยแล้วรึ?"

เซี่ยจินอานนั่งลงตรงข้ามหยุนฝู้เฉิน ยกชาร้อนขึ้นจิบอย่างถือวิสาสะ "เรียบร้อยดีมาก"

พอได้ยินอย่างนั้น หยุนฝู้เฉินไม่ได้ถามอะไรต่อ ทั้งคู่ดื่มชาทานขนมอย่างเรียบง่าย จากนั้นลงมาจะเตรียมขี่ม้าไปค่ายทหารนอกเมือง

เพราะเส้นทางยังไกลอยู่ นั่งรถก็จะช้าเกินไป หยุนฝู้เฉินจึงเลือกที่จะขี่ม้าไปเลย

แต่ตอนเซี่ยจินอานเห็นม้างามสีดำตัวเดียวด้านล่างโรงเตี๊ยม เซี่ยจินอานลนลานแล้ว นี่คือต้องขี่ม้าตัวเดียวกัน?

หยุนฝู้เฉินไม่ได้สังเกตเห็นอาการแปลกไปของเซี่ยจินอานเลย และพลิกตัวขึ้นขี่ม้าทันที ท่าทีสบายรวดเร็วยิ่งนัก ไม่มีเสียเวลาเลยสักนิด

รอจนเขาขึ้นม้าเสร็จแล้ว เห็นเซี่ยจินอานยังไม่ขยับ เขาก้มหน้ามองเซี่ยจินอาน "ทำไมรึ?"

เซี่ยจินอานยิ้มแห้งๆ "พวกเราจะขี่ม้าตัวเดียวกันรึ?"

หยุนฝู้เฉินถามอย่างสง่าผ่าเผยว่า "เจ้าขี่ม้าเป็นรึ"