ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 264

"ใช่แล้ว หลิวหลีจวิ้นจู่ท่านนี้เป็นพระโพธิสัตว์บนดินแท้ๆ!"

"ทั้งโฉมงามทั้งใจดี เทียบกับเจ้าสำนักซื่ออิ่งอะไรนั่นดีกว่าร้อยเท่า!"

"ใช่แล้ว เป็นผู้หญิงเหมือนกันแต่แตกต่างกันมากเกินไป ไม่คู่ควรที่จะเอามาเปรียบเทียบกันด้วยซ้ำ เป็นการดูหมิ่นหลิวหลีจวิ้นจู่เกินไป"

...

เสิ่นหลีซูยืนอยู่ตรงหน้าประตู ดวงตาที่อยู่เหนือผ้าคลุมหน้าสงบ เฉยๆตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ปากแดงๆภายใต้ผ้าคลุมหน้านั้นกลับยิ้มเล็กน้อย คล้ายกับดูถูกดูแคลน

อารักขาเมื่อครู่ที่รายงานเซี่ยจินอานก็หันกลับมา "เชิญคุณหนูเสิ่น"

เสิ่นหลีซูเดินตรงเข้าไป ภายใต้ท่าทางที่ไม่แย่งชิงกับใครคือความริษยา

คิดว่าเคยมีเมื่อใดกันที่นางเสิ่นหลีซูถูกขวางไว้หน้าประตู! ที่แม้แต่จวนเซ่อเจิ้งหวางและตำหนักใหญ่ในพระราชวังก็เป็นที่ๆนางบอกว่าจะเข้าก็ต้องได้เข้า

วันนี้ก็แค่เข้าไปที่สวนสงเคราะห์เล็กๆ กลับถูกอารักขาที่ไม่แหกตาดูขวางไว้นอกประตู!

มันน่าโมโหทีเดียว!

อารักขานำทางเสิ่นหลีซูไปที่ห้องโถงด้านหน้า ทันทีที่เข้าไปในห้องโถงด้านหน้าก็เห็นหยุนฝู้เฉินสองคนนั่งดื่มชาด้วยกัน หลังจากที่นางสัมผัสได้ถึงหน้ากากของทั้งสองคล้ายกัน ตาก็หรี่ลงทันที กำมือแน่นภายใต้แขนเสื้อยาวๆ แล้วจู่ๆก็ปล่อยมือออก

แม้จะเป็นผู้หญิงนางก็ไม่ใส่ใจ นับประสาอะไรกับผู้ชายคนเดียว

เสิ่นหลีซูมองข้ามเซี่ยจินอานโดยสิ้นเชิง มองไปทางหยุนฝู้เฉิน เรียกโกนเบาๆว่า : "ฝู้เฉิน"

หยุนฝู้เฉินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองไปทางเสิ่นหลีซู น้ำเสียงที่เย็นชาอ่อนโยนลงเล็กน้อย "ท่านมาได้อย่างไร?"