ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 264

"ใช่แล้ว หลิวหลีจวิ้นจู่ท่านนี้เป็นพระโพธิสัตว์บนดินแท้ๆ!"

"ทั้งโฉมงามทั้งใจดี เทียบกับเจ้าสำนักซื่ออิ่งอะไรนั่นดีกว่าร้อยเท่า!"

"ใช่แล้ว เป็นผู้หญิงเหมือนกันแต่แตกต่างกันมากเกินไป ไม่คู่ควรที่จะเอามาเปรียบเทียบกันด้วยซ้ำ เป็นการดูหมิ่นหลิวหลีจวิ้นจู่เกินไป"

...

เสิ่นหลีซูยืนอยู่ตรงหน้าประตู ดวงตาที่อยู่เหนือผ้าคลุมหน้าสงบ เฉยๆตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ปากแดงๆภายใต้ผ้าคลุมหน้านั้นกลับยิ้มเล็กน้อย คล้ายกับดูถูกดูแคลน

อารักขาเมื่อครู่ที่รายงานเซี่ยจินอานก็หันกลับมา "เชิญคุณหนูเสิ่น"

เสิ่นหลีซูเดินตรงเข้าไป ภายใต้ท่าทางที่ไม่แย่งชิงกับใครคือความริษยา

คิดว่าเคยมีเมื่อใดกันที่นางเสิ่นหลีซูถูกขวางไว้หน้าประตู! ที่แม้แต่จวนเซ่อเจิ้งหวางและตำหนักใหญ่ในพระราชวังก็เป็นที่ๆนางบอกว่าจะเข้าก็ต้องได้เข้า

วันนี้ก็แค่เข้าไปที่สวนสงเคราะห์เล็กๆ กลับถูกอารักขาที่ไม่แหกตาดูขวางไว้นอกประตู!

มันน่าโมโหทีเดียว!

อารักขานำทางเสิ่นหลีซูไปที่ห้องโถงด้านหน้า ทันทีที่เข้าไปในห้องโถงด้านหน้าก็เห็นหยุนฝู้เฉินสองคนนั่งดื่มชาด้วยกัน หลังจากที่นางสัมผัสได้ถึงหน้ากากของทั้งสองคล้ายกัน ตาก็หรี่ลงทันที กำมือแน่นภายใต้แขนเสื้อยาวๆ แล้วจู่ๆก็ปล่อยมือออก

แม้จะเป็นผู้หญิงนางก็ไม่ใส่ใจ นับประสาอะไรกับผู้ชายคนเดียว

เสิ่นหลีซูมองข้ามเซี่ยจินอานโดยสิ้นเชิง มองไปทางหยุนฝู้เฉิน เรียกโกนเบาๆว่า : "ฝู้เฉิน"

หยุนฝู้เฉินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองไปทางเสิ่นหลีซู น้ำเสียงที่เย็นชาอ่อนโยนลงเล็กน้อย "ท่านมาได้อย่างไร?"

สวนสงเคราะห์นี้เดิมทีก็ไม่มีสาวใช้และบ่าวรับใช้ ในวันปกติทำความสะอาดก็เป็นเด็กๆเหล่านี้และเจียงซือเจียงยี่ทำช่วยกัน ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้หยุนฝู้เฉินและเซี่ยจินอานมาก็ไม่ได้ให้ใครติดตามมา จึงไม่มีใครยกชาร้อนให้เสิ่นหลีซูหลังจากที่นางนั่งลง

เสิ่นหลีซูยิ่งไม่พอใจมากขึ้น แม้ว่าบนหน้าใส่ผ้าคลุมหน้าไม่สะดวกดื่มชา แต่ว่าการยกชาอย่างน้อยเป็นการให้เกียรติแขกที่มา นางคิดว่าเซี่ยจินอานจงใจจะแสดงอำนาจต่อนาง!

นึกถึงสิ่งนี้ก็กวาดสายตาสไปที่เซี่ยจินอานอย่างดูแคลน จากนั้นมองไปที่หยุนฝู้เฉินพูดอย่างไม่รีบร้อน : "เพียงได้ยินว่าวันนี้สวนสงเคราะห์เปิดเรียน หม่อมฉันก็อยากทำให้ดีที่สุด จึงนำกระดาษหมึกพู่กันแท่นฝนหมึกมาให้เด็กๆเหล่านี้ห้าสิบชุด"

เซี่ยจินอานได้ยินเช่นนี้แล้ว ในใจจุกเล็กน้อย

ห้าสิบชุดกำลังพอดีไม่มากไม่น้อยเกินไป เกรงว่าหยุนฝู้เฉินจะเผยให้เสิ่นหลีซูรู้ก่อน

เรื่องที่พาเด็กๆที่บ้านฉืออานมาเรียนที่สวนสงเคราะห์นี้เพิ่งจะจัดการเมื่อวาน ประเมินสถานการณ์ดูแล้วหลังจากที่หยุนฝู้เฉินจัดการเรื่องนี้เสร็จก็ไปพบกับเสิ่นหลีซู

สมกับที่เป็นคนรักกัน ต่อให้ยุ่งแค่ไหนก็ต้องหาเวลาไปเจอ

ระหว่างสนทนา สาวใช้ของเสิ่นหลีซูได้พาบ่าวเตรียมนำกระดาษหมึกพู่กันแท่นฝนหมึกมาไว้ที่ห้องโถงด้านหน้า เซี่ยจินอานมองครู่เดียว พบว่าทั้งหมดเป็นสินค้าของหอหมึก

อุปกรณ์การเรียนของหอหมึกไม่เคยราคาถูกแต่ไหนแต่ไร ตอนที่นางเตรียมของเหล่านี้ให้เด็กก็ไปเดินดูที่หอหมึกมาแล้วรอบหนึ่ง

ของคุณภาพต่ำที่สุดในนั้นยังขายถึงชุดละสิบตำลึง แต่วันนี้ของเหล่านั้นที่เสิ่นหลีซูนำมาให้นางเคยเห็นราคาสูงถึงห้าสิบตำลึงต่อหนึ่งชุดอุปกรณ์การเรียน ถือได้ว่าลงทุนมาก

ในฐานะที่เป็นตรียังไม่ออกเรือนจู่ๆใช้เงินหลายตำลึงขนาดนี้ไม่ง่ายเลยทีเดียว

"ข้าเป็นตัวแทนเด็กเหล่านี้ขอบคุณความกรุณาของคุณหนูเสิ่น" เซี่ยจินอานยิ้มและพูด

หยุนฝู้เฉินมองเห็นอุปกรณ์การเรียนเหล่านี้แล้ว ในใจก็คำนวณราคาได้ เม้มปากเล็กน้อย จากนั้นก็พูดว่า : "เงินเหล่านี้ข้าจะให้เทียนเฟิงนำไปให้ที่จวนเฉิงเซี่ยง"

เมื่อนได้ยินเช่นนี้เสิ่นหลีซูยิ้มเล็กน้อย ในใจคิดว่าหยุนฝู้เฉินเห็นนางจ่ายเงินในครั้งนี้แล้วรู้สึกสงสาร!

เป็นอย่างที่คิด ในใจหยุนฝู้เฉินยังคงห่วงนางมากที่สุด!