ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 265

ไม่ใช่แค่เสิ่นหลีซูเท่านั้นที่คิดแบบนี้ เซี่ยจินอานก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน

ทำอะไรนิดหน่อยก็ให้เงิน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนเผด็จการ!

สมกับที่เป็นผู้ชายที่ร่ำรวยอวดอำนาจจริงๆ

เซี่ยจินอันกินเผือกเงียบๆ สักพัก สายตาเหลือบมองไปที่ทั้งสองคน

แต่ว่าท่าทางอวดความรวยแบบนี้ทำให้นางรู้สึกหวิวๆ เกิดอาการเปล่าเปรี่ยวแปลกๆ

"ไม่ต้อง นี่เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของข้า จะให้ท่านจ่ายได้เยี่ยงไร" เสิ่นหลีซูยืนยัน

หยุนฝู้เฉินได้ยินเช่นนี้แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ในเมื่อนางสามารถพูดประโยคแบบนี้ได้ คาดว่าคงสามารถจ่ายได้

"ตามใจเจ้า"

เซี่ยจินอานรู้สึกว่าในหัวของตัวเองชัดเจนขึ้น อีกทั้งยังมองออกว่าเสิ่นหลีซูมาเพื่อหยุนฝู้เฉินจึงคิดอยากจะออกไป

"สองท่านค่อยๆคุยกันเถิด ข้าน้อยมีธุระที่ต้องทำ" เซี่ยจินอานยกมือคารวะพร้อมกับพูด จากนั้นก็หมุนตัวแล้วจากไป

เสิ่นหลีซูเหลือบมองเซี่ยจินอานเบาๆ และไม่ได้พูดอะไร

แต่หยุนฝู้เฉินกลับคิดถึงเรื่องรักษาขาให้กับซ่งขุย และไม่ได้พูดอะไรมาก จึงปล่อยให้เซี่ยจินอานออกไป

เซี่ยจินอานมื้อไขว้หลังเดินออกจากห้องโถงด้านหน้า

เฮ่ย เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนจริงๆ

ในสวนสงเคราะห์มุมทิศตะวันตกเฉียงใต้มีเรือนเล็กๆอยู่เรือนหนึ่ง นางจัดเตรียมไว้ให้ตัวเอง ด้านในมีชุดบุรุษและชุดสตรีอยู่สองสามชุด พอเข้าประตูก็เจอชุดสตรีชุดหนึ่งจึงเปลี่ยนชุดใหม่ จากนั้นก็ไปหาซ่งขุย

พวกเด็กเมื่อเริ่มเข้าเรียน ในสวนนี้เงียบกว่าวันปกติมาก ตลอดทางไม่เจอเด็กๆแม้แต่คนเดียว

เรือนเล็กที่ห่างจากเรือนหนานไม่ไกลนัก ซึ่งจัดเตรียมให้เซียนเซิงสองสามท่านใช้เป็นที่พักผ่อน ตอนนี้ซ่งขุยรอเซี่ยจินอานอยู่ในเรือน ด้วยสีหน้าที่ทั้งคาดหวังทั้งกังวล