ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 276

เป็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย

"หม่อมฉันคารวะท่านอ๋องเจ้าค่ะ?"ผู้ที่มาเดินใกล้ๆและคารวะ

เสียงอ่อนโยนจนเหมือนสามารถบีบน้ำออกมาได้

นัยน์ตาของเขากลอกไปมา เป็นประกาย มุมปากค่อยๆยกขึ้นเล็กน้อยพร้อมด้วยรอยยิ้มที่เหมาะเจาะดีมาก

หยุนฝู้เฉินมองดูคนที่มา ริมฝีปากหย่อนลงเล็กน้อย เหมือนไม่พอใจ

อยากจะพูดสักหน่อยก็ไม่ได้พูดสักที!

เซี่ยจินอานเห็นผ่านไปนานแล้วหยุนฝู้เฉินก็ไม่ตอบกลับสักที ก็อดไม่ได้ที่จะเอาไหล่ไปชนไหล่ของหยุนฝู้เฉิน "กำลังพูดกับเจ้าอยู่นะ"

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองเซี่ยจินอานจากนั้นก็หันมองคนที่มา:"หลีกไป"

เซี่ยจินอาน:??

เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง เพียงเรื่องที่หยุนฝู้เฉินทำโชคเรื่องความรักตัวเองพังนั้น ลงมือช่างเด็ดขาดจริงๆ!

"ท่านอ๋อง หม่อมฉันเป็นลูกสาวของหมอหลวงฉีฉีเซียวเซียว ชื่นชมความสามารถของท่านอ๋องตั้งแต่เด็กและวันนี้ได้เห็นท่านจึงมาทักทายท่านอ๋องโดยเฉพาะ "ฉีเซียวเซียวพูดอย่างอ่อนโยน

ตอนอายุสิบขวบนั้น นางโชคดีที่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงในวัง และในงานเลี้ยงก็ได้เห็นท่วงท่าอันหล่อล้ำของเซ่อเจิ้งหวาง ตั้งแต่นั้นมาหัวใจทั้งดวงของนางมีแต่เซ่อเจิ้งหวาง

ปกตินางก็แค่แอบมองชายผู้เพียงหนึ่งเดียวนี้อย่างลับๆ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอเซ่อเจิ้งหวางที่ตลาด จึงอดไม่ได้ที่จะเข้ามาทักทาย แต่คิดไม่ถึงว่าจะเขาทำสีหน้าเย็นชาเหมือนไม่ต้อนรับเช่นนี้

แต่ในใจนางก็ไม่ได้ท้อถอย เพราะทุกคนก็รู้ดีว่าเซ่อเจิ้งหวางมีลักษณะนิสัยที่เย็นชาเช่นนี้

แต่ว่า...

นางเหลือบมองเซี่ยจินอาน หญิงข้างๆท่านอ๋องเป็นใครกัน?เหตุใดจึงสามารถมายืนข้างท่านอ๋องได้ แถมยังทำท่าสนิทสนมกันเช่นนี้?

แม้ว่าเซี่ยจินอานจะมีชื่อเสียง แต่คุณหนูที่อยู่แต่ในห้องไม่ค่อยออกบ้านนั้น ก็แค่เคยได้ยินชื่อแต่ก็ไม่เคยเห็นคนจริง ดังนั้นต่อให้เจอหน้ากันแล้วแต่ก็ไม่รู้จัก

จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่อง หันมองเซี่ยจินอานและถามว่า:"ไม่ทราบว่าคุณหนูคนนี้คือ?"

"เซี่ยจินอาน "เซี่ยจินอานพูดอย่างเฉยชา

ภายนอกดูสงบอย่างยิ่ง แต่ในใจกลับด่าบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรของหยุนฝู้เฉินไปแล้วครั้งหนึ่ง!

อย่าคิดว่านางรู้สึกถึงความมุ่งร้ายของฉีเซียวเซียวที่มีต่อนางไม่ได้! ก็เพราะว่าไอ้ผู้ชายที่ดึงดูดผู้หญิงไปมั่วนี้ ได้ดึงศัตรูอีกคนหนึ่งมาให้นางโดยไม่รู้ตัว!

ฉีเซียวเซียวได้ยินชื่อของเซี่ยจินอานในใจก็ตกตะลึง นางคิดไม่ถึงว่าสตรีผู้ชั่วร้ายที่ผู้คนบอกเล่ากันนั้นกลับมีโฉมหน้าเช่นนี้

จากนั้นนางก็นึกถึงข่าวลือบางอย่างในพื้นบ้าน ซึ่งมีข้อหนึ่งที่นางจำได้ชัดเจนมากนั่นก็คือเรื่องที่เซ่อเจิ้งหวางช่วยพลิกคดีและล้างการปรักปรำว่ากบฎขายชาติให้เซี่ยจินอาน

เพราะข่าวลือนี้ ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

เพราะคนเย็นชาดั่งเซ่อเจิ้งหวางแล้ว จะช่วยคืนความเป็นธรรมให้ใครสักคนโดยไร้สาเหตุได้อย่างไร

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ความมุ่งร้ายที่ฉีเซียวเซียวมีต่อเซี่ยจินอานนั้นก็ยิ่งมากเข้าไปอีก

"ได้ยินว่าคุณหนูเซี่ยจะเปิดโรงหมอรึ?"ฉีเซียวเซียวบอก

"ใช้"

"เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ฝ่าบาทได้สั่งให้ข้าเปิดโรงหมอในพื้นเมือง เพื่อสร้างประโยชน์ให้กับราษฎร" คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความโอ้อวด

"ก็ถือเป็นพรของประชาชนเช่นกัน" เซี่ยจินอานพูดอย่างเฉยชา

ฉีเซียวเซียวเหลือบมองหยุนฝู้เฉิน จากนั้นก็บอกอีกว่า:"เมื่อก่อนเคยได้ยินเพียงว่าประมุขของสำนักซื่ออิ่งนั้นใช้พิษได้ยอดเยี่ยม แต่กลับไม่รู้ว่าฝีมือการรักษาโรคนั้นก็ยอดเยี่ยมเหมือนกัน ต่อไปคงต้องขอคำแนะนำจากคุณหนูเซี่ยสักหน่อยแล้ว"

น้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเป็นคำชมเชย แต่แท้จริงเป็นการเยาะเย้ยและดูถูกนั้น ฟังแล้วทำให้รู้สึกไม่พอใจยิ่งนัก

แต่เซี่ยจินอานเพียงแค่ยิ้มๆไม่ยี่หระ "ความสามารถที่สอนเจ้าสักหน่อยก็ยังมีอยู่"

ขณะนี้เหรินชินชินเพิ่งเดินออกมาจากร้านขายยาอีกร้านหนึ่ง เมื่อเห็นความเคลื่อนไหวทางนี่ นางจึงถามเด็กดูแลยาที่ส่งนางออกมาด้วยความสงสัย: "เจ้ารู้ไหมว่าคนคนนั้นเป็นใคร"

เด็กดูแลยามองตามสายตาของเหรินชินชินแล้วพูดว่า:"นั่นคือคุณหนูของบ้านหมอหลวงฉี ฉีเซียวเซียว"

เหรินชินชินส่ายหัวแล้วบอกว่า:"ที่ข้าพูดคือหญิงอีกคนที่อยู่เคียงข้างเซ่อเจิ้งหวาง"