ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 276

เป็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย

"หม่อมฉันคารวะท่านอ๋องเจ้าค่ะ?"ผู้ที่มาเดินใกล้ๆและคารวะ

เสียงอ่อนโยนจนเหมือนสามารถบีบน้ำออกมาได้

นัยน์ตาของเขากลอกไปมา เป็นประกาย มุมปากค่อยๆยกขึ้นเล็กน้อยพร้อมด้วยรอยยิ้มที่เหมาะเจาะดีมาก

หยุนฝู้เฉินมองดูคนที่มา ริมฝีปากหย่อนลงเล็กน้อย เหมือนไม่พอใจ

อยากจะพูดสักหน่อยก็ไม่ได้พูดสักที!

เซี่ยจินอานเห็นผ่านไปนานแล้วหยุนฝู้เฉินก็ไม่ตอบกลับสักที ก็อดไม่ได้ที่จะเอาไหล่ไปชนไหล่ของหยุนฝู้เฉิน "กำลังพูดกับเจ้าอยู่นะ"

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองเซี่ยจินอานจากนั้นก็หันมองคนที่มา:"หลีกไป"

เซี่ยจินอาน:??

เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง เพียงเรื่องที่หยุนฝู้เฉินทำโชคเรื่องความรักตัวเองพังนั้น ลงมือช่างเด็ดขาดจริงๆ!

"ท่านอ๋อง หม่อมฉันเป็นลูกสาวของหมอหลวงฉีฉีเซียวเซียว ชื่นชมความสามารถของท่านอ๋องตั้งแต่เด็กและวันนี้ได้เห็นท่านจึงมาทักทายท่านอ๋องโดยเฉพาะ "ฉีเซียวเซียวพูดอย่างอ่อนโยน

ตอนอายุสิบขวบนั้น นางโชคดีที่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงในวัง และในงานเลี้ยงก็ได้เห็นท่วงท่าอันหล่อล้ำของเซ่อเจิ้งหวาง ตั้งแต่นั้นมาหัวใจทั้งดวงของนางมีแต่เซ่อเจิ้งหวาง

ปกตินางก็แค่แอบมองชายผู้เพียงหนึ่งเดียวนี้อย่างลับๆ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอเซ่อเจิ้งหวางที่ตลาด จึงอดไม่ได้ที่จะเข้ามาทักทาย แต่คิดไม่ถึงว่าจะเขาทำสีหน้าเย็นชาเหมือนไม่ต้อนรับเช่นนี้

แต่ในใจนางก็ไม่ได้ท้อถอย เพราะทุกคนก็รู้ดีว่าเซ่อเจิ้งหวางมีลักษณะนิสัยที่เย็นชาเช่นนี้

แต่ว่า...

นางเหลือบมองเซี่ยจินอาน หญิงข้างๆท่านอ๋องเป็นใครกัน?เหตุใดจึงสามารถมายืนข้างท่านอ๋องได้ แถมยังทำท่าสนิทสนมกันเช่นนี้?

แม้ว่าเซี่ยจินอานจะมีชื่อเสียง แต่คุณหนูที่อยู่แต่ในห้องไม่ค่อยออกบ้านนั้น ก็แค่เคยได้ยินชื่อแต่ก็ไม่เคยเห็นคนจริง ดังนั้นต่อให้เจอหน้ากันแล้วแต่ก็ไม่รู้จัก

จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่อง หันมองเซี่ยจินอานและถามว่า:"ไม่ทราบว่าคุณหนูคนนี้คือ?"