ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 278

จู่ๆนักเล่าเรื่องที่ตึกชั้นเอกก็ทุบโต๊ะ และเริ่มเรื่องใหม่ ทุกคนดื่มน้ำชาร้อนและฟังไปอย่างสนุก รู้สึกโศกเศร้าให้กับความรักระหว่างชายหญิงในเนื้อเรื่อง

หลังจากที่ทั้งสองเข้าไปในหอน้ำชา เสี่ยวเอ้อก็พาพวกเขาไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสองโดยตรง

หยุนฝู้เฉินไม่ชอบดื่มชาคุณภาพต่ำอยู่แล้ว พอสั่งทีก็สั่งชาปี้หลัวชุนที่ดีที่สุดเลย

หลังจากที่ทั้งสองนั่งลง หยุนฝู้เฉินจึงพูดว่า:"ฎีกาที่เหรินอวี้สื่อเสนอให้จัดการบ้านฉืออานใหม่นั้นถูกปฏิเสธ"

เมื่อเซี่ยจินอานได้ยินเช่นนี้ก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างกังวลว่า: "ตอนข้าตรวจสอบจัดการเรื่องสำนักอยู่นั้น เห็นฮ่องเต้ออกเงินอยากเอาชีวิตของเหรินอวี้สื่อ เรื่องที่เหรินอวี้สื่อกำลังทำอยู่นั้นคงส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์ของฮ่องเต้แล้ว"

หยุนฝู้เฉินดูเหมือนไม่ได้ตกใจอะไร สีหน้าสงบนิ่งมาก

"หากบ้านฉืออานถูกปรับปรุงจริง เขาอยากจะหาสถานที่ที่ฝึกซ้อมสายลับโดยไม่ใช้เงินนั้นคงไม่ง่ายเช่นนี้อีกแล้ว"

ครั้งที่แล้วเหรินอวี้สื่อรายงานความผิดของขุนนางมากมายเช่นนั้น เขาได้รับชื่อเสียงมากมาย ไท่จื่อและเจ้าห้าต่างก็มีเจตนาที่จะดึงเหรินอวี้สื่อมาเป็นพวกของพวกเขา แต่ต่างก็ถูกเหรินอวี้สื่อปฏิเสธไปหมด ตามข้อมูลในมือของเขา สิ่งที่ทำให้ฝ่าบาทเกิดความอาฆาตโดยตรงนั้น น่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เจ้าห้าอยากแต่งงานกับลูกสาวของเหรินอวี้สื่อ

เจ้าห้าเป็นพรรคพวกของไท่จื่อ ถ้าเขาแต่งงานกับลูกสาวของเหรินอวี้สื่อ งั้นเหรินอวี้สื่อก็กลายเป็นพรรคพวกของไท่จื่อ เช่นนี้กองกำลังของไท่จื่อก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

เพื่อยุติสถานการณ์เช่นนี้ ฝ่าบาทจึงตัดสินใจฆ่าเหรินอวี้สื่อทิ้ง

เซี่ยจินอานไม่ได้ใส่ใจเรื่องของราชสำนัก และไม่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ หยุนฝู้เฉินบอกรายละเอียดทั้งหมดให้นางฟัง

เช่นนี้กลับทำให้เซี่ยจินอานนึกถึงเหรินชินชินที่เคยพบหน้าไปครั้งหนึ่ง

"ฮูหยินเหรินป่วยหนัก เจ้าห้าใช้ยารวมปราณเป็นข้อแลกเปลี่ยนในการขอแต่งงาน"หยุนฝู้เฉินบอก

ลือกันว่ายารวมปราณเป็นยาวิเศษที่ปรุงโดยหมอเซียน ซึ่งสามารถรักษาได้ทุกโรค

เซี่ยจินอานเลิกคิ้ว "เหรินอวี้สื่อตกลงแล้วรึ?"

หยุนฝู้เฉินส่ายหัวและบอกว่า:"แน่นอนว่าเหรินอวี้สื่อไม่ขายลูกสาวตัวเองอยู่แล้ว แต่ว่าคุณหนูเหรินเป็นคนใจกตัญญูอาจตอบตกลงก็ได้ "

และในเวลานี้เสี่ยวเอ้อก็ยกชาคุณภาพสูงที่ชงเสร็จแล้วมา และเทชาให้ทั้งสองคนล่ะแก้ว"เชิญท่านทั้งสองค่อยๆดื่ม"

พูดจบเขาก็จากไปอย่างรู้ตัว

เซี่ยจินอานมองดูน้ำชาบนโต๊ะ มีคลื่นและน้ำหมุนวนเล็กน้อย

"ความหมายของท่านอ๋องคือให้ข้าไปรักษาที่เรือน?"

หยุนฝู้เฉินส่ายหัว"ไม่ใช่เจ้า เป็นเซี่ยลิ่งหยิง"

เซี่ยจินอานเข้าใจแล้ว ฐานะของนางในตอนนี้ หากไปรักษาโรคที่เรือนคนอื่นล่ะก็ เขาต้องคิดว่านางมาวางยาพิษแน่นอน ไม่ไล่ออกไปก็ถือว่าดีแล้ว จะให้เจ้าไปรักษาโรคที่ไหนกัน

"แต่เรื่องนี้ค่อยปรึกษาวันหลังอีกที วันนี้ยังมีเรื่องอีกหนึ่งเรื่อง"หยุนฝู้เฉินจีบชาไปคำหนึ่งแล้วบอกว่า

"เรื่องใด?"

"เรื่องที่เจ้าให้ข้าช่วยเจ้าหาหญิงสาวอายุสิบห้าปีขึ้นไปจากบ้านฉืออานนั้น หาได้แล้ว มีทั้งหมดสามคน"หยุนฝู้เฉินบอก

เมื่อเซี่ยจินอานได้ยินเช่นนี้ ตาก็เป็นประกาย"พาข้าไปดูหน่อย"

ตอนนี้โรงหมอยังไม่ใหญ่โต สามคนก็กำลังพอดีเลย

"ไม่รีบ"หยุนฝู้เฉินบอก"ดื่มชาให้หมดก่อน"

เมื่อเซี่ยจินอานฟังคำเหล่านี้จบก็ไม่ได้ตื่นเต้นขนาดนั้นอีกแล้ว หลังจากทั้งสองดื่มชาหมด หยุนฝู้เฉินจึงค่อยพานางไปดูหญิงสาวสามคนนั้น แต่คิดไม่ถึงว่าหยุนฝู้เฉินจะพาคนมาที่บ้านฉืออานทีเดียวเลย

บ้านฉืออาน จริงๆแล้วก็เป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง

ภายในยุ่งเหยิงเหลือเกิน บ้านก็ทรุดโทรมและประตูไม้ที่มีเพียงครึ่งเดียวเหมือนจะพังทลายแล้ว

มีเด็กวิ่งไปมา พวกเขาสวมเสื้อผ้าขาดๆ และหน้ารุงรัง

ก็ไม่ต่างจากขอทานข้างถนนเลย

อันที่จริงเด็กในบ้านฉืออานนี่ส่วนมากก็เป็นเด็กน้อย เด็กโตหน่อยๆก็ออกไปหางานทำเองแล้ว ส่วนพวกที่อยู่ที่นี่ก็เพื่อดูแลเด็กน้อยทั้งหลาย