กลุ่มเด็กเข้าแถวเข้ารับการตรวจโดยเซี่ยจินอานทีล่ะคน
เด็กเหล่านี้ดูแล้วมีคนจำนวนมาก แต่อาการป่วยของพวกเขาก็ใกล้เคียงกันหมด เป็นหวัด เป็นไข้ ไอต่างก็เป็นโรคธรรมดาทั่วไป และไม่มีอาการป่วยหนักอะไรนัก แต่สิ่งที่บำรุงรักษายากที่สุดก็คือการขาดสารอาหารนั้น
เซี่ยจินอานไม่ได้ทำฝังเข็ม แต่เขียนใบสั่งยาให้เจี่ยยีไปรับยา เพราะถูกเรียกมาหลายครั้ง เจี่ยยีก็ไม่ได้ซ่อนตัวไว้ในที่ลับอีกต่อไป และยืนปกป้องเซี่ยจินอานอยู่ด้านหลัง รับรองว่าเรียกปุ๊บมาปั๊บแน่
แถวยาวเหยียดนี้ถึงดึกดื่นแล้วถึงจะจบ หลังจากตรวจคนไข้คนสุดท้ายเสร็จ เซี่ยจินอานก็ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ บิดขี้เกียจ และนวดร่างกายที่ปวดเมื่อยไปตามตัว
"เสร็จสักที"
และในเวลานี้หยุนฝู้เฉินก็ถือกล่องใส่อาหารและเดินเข้ามา เซี่ยจินอานเห็นแล้วก็ยิ้มและพูดว่า:"ข้านึกว่าท่านไปแล้ว"
หยุนฝู้เฉินนำกล่องใส่อาหารในมือไว้บนโต๊ะ"ของอยู่ดีกินดี ลองชิมดู"
เมื่อได้ยินชื่อนี้ ตาของนางก็เป็นประกาย ‘อยู่ดีกินดี’เป็นร้านขนมที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง ซึ่งมีรสชาติละเอียดอ่อนและอร่อย แต่มีราคาแพง! เซี่ยจินอานผู้มุ่งมั่นที่จะใช้เงินในที่ที่จำเป็น ยังไม่เคยกินของของอยู่ดีกินดี ไม่คิดว่าวันนี้จะได้มีลาภปากเช่นนี้
เซี่ยจินอานเปิดกล่องใส่อาหาร นำขนมออกมาวางทั้งหมด หยิบขนมถั่วเขียวขึ้นมาชิ้นหนึ่งจากนั้นก็กัดอย่าอิ่มใจ
"ว่าแล้วแพงก็มีเหตุผลที่แพงของมัน"
ทันใดนั้น ก็มีเสียงเอฟเฟกต์ของประเภทการอัพเลเวการเล่นเกมออนไลน์ และเซี่ยจินอานก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นทันที
ดูท่าแล้วคงจะเป็นเพราะตอนกลางวันช่วยเด็กๆรักษาโรค บางคนหายดีแล้ว จึงทำให้ระบบอัพเลเวลขึ้น!
เซี่ยจินอานรีบหลับตาเพื่อตรวจสอบระบบ สติเข้าสู่โลกมิติอันกว้างใหญ่ลึกลับ จากนั้นตัวเองก็ยืนอยู่หน้าหน้าจอเพียงผู้เดียว บนหน้าจอทั้งจอนั้นเป็นเทคนิคพิเศษเหมือนอกไม้ไฟระเบิด และบนหน้าจอนั้นปรากฏคำว่าขอแสดงความยินดีกับการอัพเลเวล ด้านล่างคือคำว่า "2-3"
เซี่ยจินอานเอื้อมมือออกไปปิดหน้าอัพเลเวล จากนั้นมีของขวัญอัพเลเวลโผล่ขึ้นมาโดยตรง
ระบบที่เงียบไปเป็นเวลานานส่งเสียงที่เย็นชาและกลไกอีกครั้ง: "ระบบอัพเลเวลได้สำเร็จเรียบร้อย และมีของขวัญอัพเลเวลให้กับเจ้าสิงร่างหนึ่งชิ้น"
เซี่ยจินอานกดยอมรับของขวัญที่ได้จากการอัพเลเวล เป็นกล่องปฐมพยาบาลกล่องหนึ่งนี่เอง!
เซี่ยจินอานเปิดกล่องปฐมพยาบาลดู ด้านในนั้นมีอุปกรณ์ผ่าตัดครบทั้งหมด แม้แต่ผ้าก๊อซและแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อก็มีหมด!
ทำให้เซี่ยจินอานรู้สึกตื่นเต้นอยู่พักหนึ่ง สามารถทำการผ่าตัดให้คนไข้ได้แล้ว!
เซี่ยจินอานนำกล่องปฐมพยาบาลวางกลับเข้าไปในกระเป๋าเป้สะพายหลังของระบบ กลับไปที่หน้าหลักของระบบ และพบไอคอนที่มุมบนขวาของระบบเต้นอย่างรุนแรง!
เซี่ยจินอานเอื้อมมือไปคลิกเปิด จากนั้นเสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง:"ขอแสดงความยินดีกับเจ้าสิงร่างที่เปิดร้านค้าสะสมแต้มได้!"
นางต้องการศึกษาอย่างละเอียดรอบคอบว่าร้านค้าสะสมแต้มนี้คืออะไรกัน แต่กลับถูกเสียงหนึ่งขัดจังหวะ
"เซี่ยจินอาน!"
เสียงของหยุนฝู้เฉินทำให้นางไม่ทันตั้งตัวและหลุดออกมาจากสติ ลืมตาขึ้น ตัดขาดการติดต่อกับระบบไปแล้ว
"อ่ะ?มีไรเอ่ย?"
หยุนฝู้เฉินมองสังเกตเซี่ยจินอานดีๆสักพัก จากนั้นก็ถอนหายใจเบาๆและบอกว่า:"ไม่มีไร"
ผีรู้ว่าในใจของเขากังวลแค่ไหนเมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้หลับตาลงหลังจากกินขนมถั่วเขียวไปคำหนึ่ง
เขานึกว่าคนของอยู่ดีกินดีแอบวางยาพิษ!
แค่กินขนมถั่วเขียวชินหนึ่งเอง จำเป็นต้องลืมตัวเช่นนี้เลยเหรอ?ถึงกับหลับตาแล้วลิ้มรส
"หากเจ้าชอบกิน ข้าจะให้คนไปส่งที่จวนเจ้าทุกวัน"หยุนฝู้เฉินบอก
ดังนั้น คุณไม่จำเป็นต้องตะกละจนเสียภาพลักษณ์เช่นนี้
เซี่ยจินอาน:"อืม??"
ของบางอย่างอร่อยจริง แต่กินทุกวันก็น่าเบื่อเกิน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน
จบแบบรีบไปหน่อยเลยหรือเปล่า....สุกมาตั้งแต่ต้น..น่าจะแปลข้ามฟากไปเลยอ่ะ...
เป็นเรื่องที่สนุก เนื้อเรื่องตลก น่ารักดี แต่ตอนจบคือหักมุมจบแบบง่ายเกินไปหน่อยนะคะ...