ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 295

ทั้งสี่คนเงียบขรึมพร้อมกัน

หลังจากที่เงียบอยู่นาน เพ้ยจิ่วชวนพูดว่า : "ข้าเห็นด้วย"

เขาก็คิดอยากให้เหล่าสมุนได้ใช้ชีวิตที่ปกติทั่วไปไม่กระทำผิดอีก

เซี่ยจินอานมองไปยังสามคนที่เหลือ "พวกเจ้าล่ะ?"

"ข้าก็เห็นด้วย" ทั้งสามคนพูดกล่าวพร้อมกัน

เซี่ยจินอานได้ฟังคำพูดเหล่านี้ก็ยิ้มแล้ว หลังจากนั้นก็พูดถึงการเลือกสถานที่ตั้งของสำนักใหญ่ที่เหมาะสมแล้ว สุดท้ายก็เลือกสถานที่ที่อยู่ข้างตึกเฟยเสวี่ย แล้วก็ถกประเด็นการโยกย้ายบุคลากรอีก

ทั้งสามพันคนเป็นไปไม่ได้ที่จะปักหลักอยู่เมืองหลวงเลยทั้งหมด เพียงแค่เลือก30-40คนมาคุ้มกันที่ฝั่งเมืองหลวง ส่วนคนที่เหลือก็กระจายกันลงมือปฏิบัติ ถึงยังไงก็รองรับไม่เพียงพอ

สิ่งที่สำคัญคือหากทุกคนย้ายมา เกรงว่าจะทำให้ฮ่องเต้ตกใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน ระวังตัวว่าพวกเขาจะก่อกบฏหรือไม่อยู่ตลอดเวลา

"นำสิ่งของในเรือนนั่นที่อยู่ในเขตชานเมืองย้ายมาที่ที่ทุกคนมองเห็นได้" เซี่ยจินอานพูดกล่าว

ในจดหมายเหตุภายในห้องชั้นใต้ดินที่ชานเมืองในเมืองหลวง จริงๆแล้วมีเรื่องที่ปิดบังซ่อนเร้นอยู่มากมาย

อย่างเช่นพวกนักฆ่าเหล่านั้นที่แอบเข้ามายังสำนักซื่ออิ่ง ล้วนแต่ละทิ้งตัวตนและชื่อในเมื่อก่อนของตัวเอง ใช้หมายเลขตามลำดับแทนที่เช่นเจี่ยยี เจี่ยเอ้อร์ แต่ว่าในห้องใต้ดินนั้นกลับว่าบันทึกตัวตนของสมาชิกแต่ละคนอย่างละเอียด และกลุ่มทางสังคมก่อนหน้านี้ด้วย

แล้วก็สูตรยาพิษของเจ้าของร่างเดิมที่ตัวเองรู้ นี้ถ้าหากกระจายออกไป เกรงว่าจะทำให้คนมาปล้นสะดม

ทั้งสี่คนจริงๆแล้วก็ยังคงสงสัย แต่ว่าท้ายที่สุดแล้วก็พยักหน้าเห็นด้วยแล้ว

พูดเรื่องเหล่านี้จบแล้ว ในใจของเซี่ยจินอานก็เหมือนกับยกภูเขาลงจากอกแล้ว

กงซุนหนันเสียนพูดกล่าวทันทีว่า : "ประมุข สิ่งของเหล่านั้นที่ท่านลากข้าไปขายก่อนหน้านี้ ข้าขายหมดเกลี้ยงแล้ว ขายได้ทั้งหมดสองล้านสามแสนตำลึง"

เซี่ยจินอานหรี่ตามองกงซุนหนันเสียน พูดถามว่า : "เจ้าแอบหักเงินไปเท่าไหร่?"