พอได้ยินคำนี้ เซี่ยจินอานโต้กลับโดยไม่รู้ตัว: "เป็นไปไม่ได้"
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? ไม่ชอบแล้วทำไมต้องให้ท่านยืมเงินล่ะ! ยังไงซะเงินของข้าให้เพียงแค่คนที่ข้าชอบได้ใช้!" กงซุนหนันเสียน กล่าว
เพ้ยจิ่วชวนในใจมีแต่เรื่องอาวุธ ส่วนเรื่องความรักๆใคร่ๆก็ไม่ได้สนใจ ครั้นแล้วจึงนั่งอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ มองดูวิชาการผลิตเหล็กกล้าที่เซี่ยจินอานให้ เพียงแต่หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ ในใจก็สนใจเล็กน้อย
เซี่ยจินอานค่อนข้างว้าวุ่นในใจ ถึงขนาดที่ว่าแอบดีใจเล็กน้อย
หยุนฝู้เฉินชอบนางหรือ?
แต่คนที่หยุนฝู้เฉินชอบน่าจะเป็นเสิ่นหลีซูไม่ใช่หรือ?
"นั่นคือข้ายืมเงิน!" เซี่ยจินอานพูดเสียงสูง จากนั้นเอามือกุมขมับแล้วพูดอย่างจิตตกเล็กน้อย : "อีกอย่างคนที่หยุนฝู้เฉินชอบก็ไม่ใช่ข้า"
"ท่านรู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่ชอบท่าน?" กงซุนหนันเสียนถามกลับ
เขาชอบเสิ่นหลีซู! ชอบมาหลายปีแล้วแต่ไม่กล้าพูดออกมาประมาณนั้น!
เซี่ยจินอานอยากจะตะโกนออกมาเสียงดัง มีเหตุผลที่ดีช่วยหักล้างอีกฝ่าย แต่นางไม่มี ทำได้เพียงพูดอยู่ในใจอย่างเงียบๆ
ยังไงซะ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของหยุนฝู้เฉิน นางก็ไม่กล้าที่จะโฆษณาต่อผู้คน
"ยังไงก็ไม่ได้ชอบ" เซี่ยจินอานหายใจเข้าลึกๆ และพูดอย่างเศร้าๆ
จื่อโม่แทะแตงชิ้นสุดท้ายในมืออย่างรวดเร็ว พูดว่า: "เท่าที่ข้ารู้ เซ่อเจิ้งหวางเคยช่วยชีวิตประมุขถึงสามครั้ง ครั้งหนึ่งที่กิโยติน ครั้งหนึ่งบนถนน ครั้งสุดท้ายที่โรงหมอ ถ้าไม่ชอบเขาทำไมต้องช่วยท่านด้วย?"
หลังจากที่ช่วยออกมาแดนประหารชีวิต เขาเคยสอบถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในเดือนนั้นกับประมุขที่จวนอ๋องอย่างชัดเจนแล้ว
เซี่ยจินอานพูดเหอะออกมาอย่างเยือกเย็น กระตุกมุมปาก: "นั่นเพราะพวกเจ้าไม่เห็นตอนที่เขาอยากจะฆ่าข้า"
"นั่นไม่ได้ฆ่าไม่ใช่หรือ? ยังคอยปรนนิบัติให้อยู่ดีกินดี ปกป้องอย่างสุดหัวใจ ครั้งนี้ประมุขมีความผิดฐานกบฏต่อแผ่นดินก็ยังเป็นเซ่อเจิ้งหวางที่มัวยุ่งกับการแก้ต่างให้ท่านไม่ผิด" กงซุนหนันเสียนพูดอย่างแทงใจดำ
มู่หลานจิ่นประมุขผู้เดียวที่ดีที่สุด ผู้ชายกระจอกๆในโลกล้วนแล้วไม่คู่ควรกับประมุขของพวกเขา!
"ถึงแม้ว่าเขาชอบประมุขแล้วยังไง หรือประมุขจะชอบเขางั้นหรือ!"
"รักกันทั้งสองฝ่ายไม่ดีหรือ?" กงซุนหนันเสียนมองมู่หลานจิ่น กะพริบตาโตๆของตัวเองแล้ว มีความสงสัยที่ดูน่ารัก
มู่หลานจิ่นไม่เคลื่อนไหว "อ๊ะ ผู้ชายก็ไม่ใช่ของดีสักหน่อย"
กงซุนหนันเสียนทำปากแบนและพูดว่า: "พี่มู่หลาน เจ้าก็เอาเสียนมาด่าด้วยนะ"
มู่หลานจิ่นเห็นดังนั้น น้ำเสียงก็อ่อนลง "ยกเว้นเจ้า"
ชายสองคนในลานมองมู่หลานจิ่นอย่างไม่พอใจ ทำให้มู่หลานจิ่นเอียงศีรษะด้วยความเก้ๆกังๆ
เซี่ยจินอานกำลังค่อยๆครุ่นคิดทีละเล็กละน้อยถึงการไปมาหาสู่กับหยุนฝู้เฉิน
เมื่อเข้าไปในจวนตอนแรกตะโกนเสียงดังราวใส่นางอย่างจะฆ่าจะแกงกัน ต่อมาก็ข่มขู่นางอยู่บ่อยๆ แต่เรื่องนี้ที่ปฏิบัติตัวดีต่อนางก็เป็นเรื่องจริง
เรื่องของหมอจวนในตอนแรก เขาไม่ได้เข้าข้างหมอเพราะเสิ่นหลีซู แต่จัดการกับบุคคลนั้นโดยตรงเลย
ต่อมาเรื่องการกบฏต่อแผ่นดิน เขายังใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการช่วยให้นางพ้นผิด
รวมถึงการช่วยเหลือซึ่งกันและกันหลายครั้ง มองดูดาวบนหลังคา หลังจากที่เมาแล้วก็ไปวางยาพิษที่จวนแม่ทัพกับนาง แล้วยังมีคืนก่อนหน้านี้ที่"เดทเป็นการส่วนตัว"ไม่นาน
คิดๆดูแล้วมันก็ค่อนข้างคลุมเครือไปบ้าง หรือหยุนฝู้เฉินชอบนางเข้าแล้วจริงๆ?
แต่เสิ่นหลีซูล่ะ?
เซี่ยจินอานฟุบหน้าลงบนโต๊ะอย่างสับสน ในหัวมีสองคนกำลังเถียงกันอยู่
มู่หลานจิ่นเห็นดังนั้น ขมวดคิ้วพูดว่า: "ประมุข ท่านคงจะไม่หวั่นไหวหรอกนะ?"
ลักษณะของผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบใครสักคน นางรู้ดี
เซี่ยจินอานได้ยินประโยคนี้ในใจก็ยิ่งไม่สับสนแล้ว
ชอบหรือ? ตัวนางเองก็ยังไม่แน่ชัด เป็นโสดมา 20 กว่าปี ไม่รู้จริงๆความชอบนั้นรู้สึกอย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน
จบแบบรีบไปหน่อยเลยหรือเปล่า....สุกมาตั้งแต่ต้น..น่าจะแปลข้ามฟากไปเลยอ่ะ...
เป็นเรื่องที่สนุก เนื้อเรื่องตลก น่ารักดี แต่ตอนจบคือหักมุมจบแบบง่ายเกินไปหน่อยนะคะ...