ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 306

เนื่องจากพ่อแม่เสียชีวิต พวกเขาสองพี่น้องจึงต้องพึ่งพาอาศัยกันเพื่อความอยู่รอดตั้งแต่เด็ก

พี่ชายวัยสิบขวบพาน้องสาววัยห้าขวบนั้นเดินผ่านวันเวลามาเป็นหลายสิบปี

พี่ชายนิสัยใจกว้างและไม่ต้องการโต้เถียงกับผู้อื่น ดังนั้นชีวิตของพี่น้องทั้งสองนั้นจึงผ่านไปอย่างดี

อีกอย่างพี่ชายก็ค่อนข้างจะเอาใจนาง เพียงแค่มีสิ่งของที่ดีหน่อยก็จะมอบให้นาง แม้ว่าภายหลังนางจะแอบเซ็นสัญญาขายตัว และแม้ว่าพี่ชายจะโกรธ แต่ก็แค่ตบตัวเองสองครั้งอย่างแรง โทษตัวเขาเองที่ไม่ได้ดูแลน้องสาวให้ดีเอง

และไม่เคยตีและดุนาง

แต่ปีนี้ พี่ชายคนนั้น ไม่อยู่แล้ว

แต่โชคดีที่ฆาตกรนั้นก็ถูกประหารชีวิตแล้ว

ซูหลานเช็ดน้ำตาบนใบหน้า มองดูหลังของเซี่ยจินอาน

แต่โชคดีที่นางยังมีคุณหนูอยู่

เซี่ยจินอานไม่รู้ความคิดในใจของซูหลาน และในไม่กี่วันต่อมานี้ เพราะเรื่องของบ้านฉืออานทำให้

เซี่ยจินอานรู้สึกปวดหัวยิ่งนัก เลยนำเรื่องที่จะทดลองหยุนฝู้เฉินดูนั้นทิ้งไว้ชั่วคราว

แต่หลังจากคิดทบทวนมาหลายวัน เซี่ยจินอานก็คิดวิธีดีๆได้จริง แม้จะไม่ใช่วิธีที่ดีมากๆ แต่ก็ช่วยแก้ปัญหาการกินและการพักอาศัยของเด็กเหล่านั้นได้

แต่เรื่องนี้คงต้องหารือในภายหลัง เพราะวันนี้โรงหมอก็จะเปิดแล้ว และในฐานะเจ้าของโรงหมอนั้นนางจำเป็นต้องอยู่ที่โรงหมอแน่นอน

แต่ว่า วันนี้ไม่เพียงแต่มีโรงหมอของนางที่จะเปิดเท่านั้น และร้านที่อยู่ตรงข้ามโรงหมอของเซี่ยจินอานนั้น ก็จะเปิดร้านในวันนี้!

แต่ทั้งสองร้านกลับเหมือนกำลังต่อสู้กันบนเวทีเลย!

ปัจจุบันกลุ่มคนที่อยากเผือกนั้นได้รวมตัวกันรอบโรงหมอทั้งสองร้านแล้ว!

เซี่ยจินอานยืนอยู่หน้าประตูโรงหมอ สั่งให้จื่อโม่จุดประทัด และให้กงซุนหนันเสียนกับเพ้ยจิ่วชวนแกะแพรแดงที่ทับบนป้ายประตู!

ตอนนี้เห็นแต่ว่า ตัวหนังสือขนาดใหญ่สี่ตัวที่ได้เลี่ยมทองนั้นได้เข้าสู่ตาของทุกคน

โรงหมอที่หนึ่ง!

ชื่อนี้ทำให้ทุกคนสูบลมหายใจลึกๆ เคยเห็นคนหยิ่งยโส แต่ไม่เคยเห็นหยิ่งยโสเช่นนี้มาก่อน!

บนแผ่นดินนี้มีโรงหมอมากมาย แต่ไม่เคยเห็นใครที่กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นที่หนึ่ง!

ฝูงชนมองดูอย่างละเอียดอีกครั้ง ก็พบว่าบนด้านบนเหนือของโรงหมอที่หนึ่งนี้มีเครื่องหมาย"กางเขน"

ถูกต้อง เซี่ยจินอานนำเครื่องหมายของโรงพยาบาลสมัยปัจจุบันนั้นมาประยุกต์ใช้!

นางตั้งชื่อว่าโรงหมอที่หนึ่งนั้นไม่ใช้ต้องการโอ้อวด แต่เป็นเพราะเมือกงซุนหนันเสียนถามนางว่าตั้งชื่อโรงหมอว่าอะไรดี และสิ่งแรกที่นางนึกถึงก็คือโรงพยาบาลประชาชนที่หนึ่งได้รับความนิยม!

ตอนทำชื่อยาวเกินไป กงซุนหนันเสียนจึงตัดสินใจเอาคำว่าประชาชนทิ้ง

เพราะจะเป็นก็ต้องเป็นที่หนึ่ง! ยังเปลี่ยนคำว่า"โรงพยาบาล"เป็น"โรงหมอ"

ดังนั้นป้ายประตูนี้จึงถือกำเนิดขึ้น และพอเซี่ยจินอานรู้มันก็สายเกินไปแล้ว และต่อมานางก็รู้สึกว่าแบบนี้มันก็ดีอยู่ ดังนั้นจึงเอาแบบนี้เลย และให้คนเพิ่มเครื่องหมายนี้ด้วย

เซี่ยจินอานมองดูฝูงชนรอบๆ ยิ้มและพูดว่า:"โชคดีมีมงคลวันเปิดกิจการโรงหมอที่หนึ่ง เราจะดูโรคโดยไม่คิดค่ารักษาโรคสามวัน!"

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ ต่างก็มองหน้ากัน ไม่มีใครกล้าเข้าไปแม้แต่คนเดียว!

เพราะกลัวว่าเข้าไปแล้วจะไม่สามารถออกมาได้อีก!

และในเวลานี้พวกเขาก็ได้ยินจุดประทัดดังขึ้นตรงข้ามโรงหมอที่หนึ่ง ดังนั้นต่างก็หันมองไปทางนั้นหมด

เพียงเห็นว่าพวกเขาก็ดึงดูแพรแดงลง และชื่อของโรงหมอก็ถูกเปิดเผยออกมา

อนุเคราะห์พิภพ

ฝูงชนมองแล้ว ต่างก็พยักหน้าด้วยความพอใจ

เจ้าดูสิ ชื่ออย่างงี้นะสิ ถึงจะเหมาะกับชื่อของโรงหมอแห่งหนึ่ง!

นี่หมายถึงว่ารักษาโรคช่วยเหลือมหาชนนี่นะ!

"โชคดีมีมงคลวันเปิดกิจการอนุเคราะห์พิภพ จะดูโรคโดยไม่คิดค่ารักษาโรคสามวัน !"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เซี่ยจินอานก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

เฮอ! นี่คือการแย่งคนไข้กันต่อหน้าต่อตาการชัดๆ!

ทันทีที่คำเหล่านี้ออกมาทุกคนต่างก็เริ่มเคลื่อนไหว! รีบวิ่งเข้าไปอนุเคราะห์พิภพทันที