ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 385

เว่ยฉางยางที่นั่งอยู่ข้างๆและถูกเพิกเฉยนั้น เห็นฉากเช่นนี้ สายตาของเขานั้นคลุมเครือ จากนั้นก็ไอเบาๆ และเตือนว่า: "หมอเซี่ย ยังจำเป็นต้องรักษาหรือไม่?"

เซี่ยจินอานคืนสติมา นี่ตัวเองให้หยุนฝู้เฉินจับที่ไหนกันเนี่ย?!!

ดังนั้นจึงหน้าแดงและออกจากอ้อมแขนของหยุนฝู้เฉิน ก้าวถอยหลังและด่าว่า "อันธพาล! "

รู้ว่านางโกรธ หยุนฝู้เฉินก็เม้มปากแล้วถอยก้าวหนึ่งหลังอย่างไม่เต็มใจ และยื่นเครื่องฟังหัวใจให้นาง

เซี่ยจินอานรับเครื่องฟังหัวใจมา และเดินตรงไปยังเว่ยฉางยางด้วยใบหน้าที่หงุดหงิด ในใจก็เศร้าโศกยิ่งนัก

แม่งเอ้ย! ให้ตายเถิด! เมื่อกี้นางทำอะไรลงไป! ยังมีคนจับตามองเยอะเช่นนี้ ช่างน่าอับอายยิ่งนัก!

เซี่ยจินอานถอนลมหายใจ ใจเย็น ใจเย็น เพียงแค่ถูกจับเอง? ถือว่าถูกสุนัขจับแล้วกัน!

หลังจากเซี่ยจินอานสงบจิตสงบใจลง ก็วางเครื่องฟังหัวใจไว้บนหูโดยตรง และกำลังจะถอดเสื้อผ้าตรงหน้าอกของเว่ยฉางยาง ดวงตาของนางก็ถูกมือที่ใหญ่ปิดเอาไว้

"ในเมื่อต้องฟัง ก็ไม่จำเป็นต้องดู"

เซี่ยจินอานสำลัก แต่ก็ไม่ได้หาเรื่องเขาเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆนี้ จึงพยักหน้าตอบตกลง และส่งสัญญาณให้เขานำเครื่องฟังหัวใจวางไว้บนหน้าอกของเว่ยฉางยาง

หลังจากฟังดูดีๆแล้ว เซี่ยจินอานก็มีความคิดในใจแล้ว จากนั้นก็ถามเว่ยฉางยางเกี่ยวกับปกติตอนอาการกำเริบ เว่ยฉางยางก็ตอบนางหมด

หยุนฝู้เฉินยืนอยู่ข้างหลังนาง และเมื่อเขาเห็นใบหน้าของเว่ยฉางยางอย่างชัดเจนแล้ว ดวงตาของเขาก็เย็นชาลงทันที เหมือนดั่งถ้ำน้ำแข็งที่เย็นจัด

"เว่ยฉางยาง" เสียงของหยุนฝู้เฉินเป็นเหมือนน้ำแข็ง ซึ่งทำให้คนรู้สึกหนาวยิ่งนัก

หลิ่วอานรู้สึกได้ถึงเจตนาฆ่าของหยุนฝู้เฉินที่มีต่อคุณชาย ดังนั้นจึงรีบชักดาบขึ้นมาและยืนอยู่ตรงหน้าเว่ยฉางยางทันที มองดูหยุนฝู้เฉินอย่างระวัง

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองหลิ่วอานอย่างเย็นชา และไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย

ในใจของเซี่ยจินอานก็เกิดความตื่นเต้นขึ้นอย่างฉับพลัน หรือว่าหยุนฝู้เฉินสงสัยว่าเว่ยฉางยางแอบเข้ามาในราชวงศ์ฉีสุ้นเพราะมีจุดประสงค์อย่างอื่น?