หลังจากเซี่ยจินอานบอกลาพ่อบ้านเสร็จ ก็ตามซูหยาวกลับเรือน
พึ่งจะเข้าประตู ก็เห็นใบหน้าบิดเบี้ยวซูหลานยืนอยู่ใต้ต้นอู๋ถง
เซี่ยจินอานหน้าตึงเดินมายืนหน้าซูหลาน ไม่รอซูหลานเอ่ยปากพูดนางถามขึ้นก่อนเลย "พวกเราเข้าไปก่อนค่อยว่ากัน"
ทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้องรับรอง เซี่ยจินอานนั่งลงบนเก้าอี้สายตาจับจ้องตรงมาที่ซูหลาน
"ของล่ะ?"
ซูหลานเดินขึ้นหน้า หยิบห่อยาจากชายเสื้อออกมา ยื่นให้เซี่ยจินอาน
จากนั้นเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นกับเซี่ยจินอานอย่างละเอียด
เดิมหมอจวนสัมผัสได้ถึงความไม่ลงรอยกันระหว่างซูหลานกับเซี่ยจินอาน เลยคิดจะใช้ความไม่ลงรอยกันนี้มายุยงให้ซูหลานลอบขัดขวางเซี่ยจินอานลับๆ
แต่ถึงซูหลานจะรังเกียจเซี่ยจินอาน แต่ก็ไม่อยากทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่น
หลังจากสับสนอยู่นาน จึงเล่าเรื่องนี้แก่ซูหยาว
หลังจากซูหยาวรู้เรื่องก็รีบไปตามหาเซี่ยจินอานด้วยความร้อนใจ
"ข้าขอพูดให้ชัดตรงนี้เลยนะ ของสิ่งนี้ข้าไม่ได้ใช้! ถึงข้าจะเกลียดเจ้า หากข้าก็ไม่มีทางทำร้ายผู้อื่น" ซูหลานบอก
เซี่ยจินอานไม่ได้พูดอะไร นางรับห่อยามา เปิดออกและวางติดปลายจมูกสูดดมเล็กน้อย กลิ่นเสียดจมูกเล็กน้อย
"ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่ได้ใช้ นี่คือผงคันคะเยอ หลังจากใช้แล้วส่วนที่โดนจะเกิดอาการคันจนเนื้อเละ" เซี่ยจินอานวางยาห่อนั้นไว้บนโต๊ะ "เซวียฉางกุ้ยคนนี้ช่างไม่ยอมอยู่สุขจริงๆ"
"งั้นตอนนี้พวกเราจะทำเยี่ยงไรกันดี?" ซูหยาวถาม
นิ้วมือเซี่ยจินอานเคาะโต๊ะ ครุ่นคิดชั่วครู่
"เขาหาเรื่องมาถึงตัวพวกเราแล้ว พวกเราก็ควรจะให้ของขวัญตอบแทนสิ"
ซูหลานมองยาห่อนั้น ในใจรู้สึกสับสนอย่างพูดไม่ออก
หมอจวนที่ปกติได้รับความเคารพนับถือในจวนกลับทำเรื่องลอบทำร้ายคนอื่นลับหลัง สิ่งนี้กระทบกระเทือนจิตใจนางมิน้อยเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน