ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 52

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงวันที่เจ็ด คนรับใช้ชายสาวใช้ในจวนต่างมารวมตัวกันที่เรือนเซี่ยจินอาน รอคอยผลลัพธ์สุดท้าย

ประชาชนน้อยใหญ่ในเมืองต่างมาออกันหน้าจวนอ๋อง เพื่อรอคอยคำตอบ

และตัวต้นเรื่องในการเดิมพันครั้งนี้นั่งอยู่ในเรือน ตรวจสอบห่อยาสุดท้าย หลังจากมั่นใจว่าไม่มีผิดพลาด จึงใส่ตัวยาลงในน้ำร้อน

"แช่ได้แล้ว"

ซูหยาวสะกดกลั้นความตื่นเต้นในใจตน และแช่มือของตนลงในน้ำร้อน

เจ็ดวันมานี้ นางเห็นอาการป่วยของตนเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ

ความรู้สึกทั้งรอคอยและหวาดหวั่นนั้นมีเพียงนางคนเดียวเท่านั้นที่รู้

เมื่อครู่ตอนเอามือแช่เข้าไป หมอจวนก็บุกเข้ามา

พอเห็นภาพในห้อง เขามีสีหน้าหยามหยัน วันสุดท้ายยังมาแช่มืออยู่อีก มันไม่ช่วยอะไรแล้ว!

เขาได้ยินมาว่ามือของสาวใช้ผู้นี้เน่าเปื่อยจนเห็นกระดูกแล้ว! มีหรือจะหายแค่แช่นิดหน่อยนี่!

สตรีผู้นี้หาเรื่องกับเขาช่างไม่รู้สำนึกตนเสียเลย!

"คนด้านนอกรอกันอยู่นะ! พวกเจ้ายังมาแช่มืออยู่ที่นี่อีก" หมอจวนเชิดจมูกขึ้น น้ำเสียงเย่อหยิ่งจองหองยิ่ง

เซี่ยจินอานเดินมาพูดต่อหน้าหมอจวนอย่างไม่รีบไม่ร้อนว่า "ทำไมหมอเซวียต้องรีบร้อนเพียงนั้นด้วย ในเมื่อยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วยามนักกว่าจะถึงเวลาเจ็ดวันของเรา!"

หมอจวนแค่นเสียงเย็น

เรื่องมันรู้ผลแล้ว อีกหลายชั่วยามจะเปลี่ยนแปลงอันใดได้!

แต่เขาก็ทนรอไหว เขาจะต้องดูสตรีนางนี้โดนตัดมือสองข้างและไปจากจวนอ๋องให้เห็นกับตาตนเอง

เวลานี้พ่อบ้านรีบร้อนเข้ามา พอเห็นเซี่ยจินอานก็พูดอย่างร้อนใจว่า "เจ้ามามัวรีรออะไรกันอีกล่ะ ประชาชนด้านนอกรอไม่ไหวกันแล้วนะ!"

"ตาเฒ่า อย่าใจร้อนสิ ดื่มชาก่อน!" เซี่ยจินอานหัวเราะบอก จากนั้นรินน้ำชาให้พ่อบ้านถ้วยหนึ่งกับมือ