ชายาร้ายที่ไม่ได้รัก นิยาย บท 2

ในยามเช้าตรู่หนาวเหน็บยิ่งนัก สตรีร่างบางนอนสั่นเทิ้มอยู่ในเรือนเย็นหลังตำหนักโดยมีทหารเฝ้าเวรอยู่ด้านนอกสองนาย เสี่ยวเหลียนบ่าวคนสนิทรีบตื่นแต่เช้าเพื่อมาปรนนิบัติบัตินี้เพิ่งรู้เรื่องว่าเกิดสิ่งใดขึ้น

ด้วยความที่เพิ่งมาอยู่ใหม่เรือนท้ายจวนนั้นอยู่ที่ใดเสี่ยวเหลียนมิอาจทราบได้ จำต้องอาศัยไหว้วานบ่าวในจวนผู้หนึ่งด้วยเงินหนึ่งก้อนขาวเพื่อนำทางมาหาคุณหนูที่หลังจวน ทหารยามเพียงแต่ถูกสั่งให้เฝ้าพระชายาให้ดีมิได้ห้ามผู้ใดเข้าไปพบ เมื่อสาวใช้มาที่หน้าเรือนเย็นพวกเขาจึงปล่อยนางเข้าไปแต่โดยดี

ภายในเรือนยังคงมืดสนิทไร้แสงที่ส่องสว่างเข้ามา เสี่ยวเหลียนสอดส่ายสายตาจนกระทั่งพบเงาร่างหนึ่งขดอยู่บนเตียงที่ตั้งอยู่ด้านในชิดกำแพง นางเพ่งสายตาอีกคราจึงเห็นร่างบอบบางของเมิ่งลี่เฟยนอนสั่นสะท้านอยู่ในผ้าห่มสีแดงเสี่ยวเหลียนพลันน้ำตาคลอหน่วย

"คุณหนูเกิดเรื่องอันใดขึ้นเจ้าคะ เหตุใดท่านไม่อยู่ในเรือนหอเล่า ในนี้เย็นยิ่งนัก"

เสี่ยวเหลียนผวาไปที่เตียงทันใด เพียงมือสัมผัสความเย็นเหยียบแผ่ซ่านจากปลายนิ้วสู่ร่างกาย เสี่ยวเหลียนรู้สึกเย็นยะเยือกรีบปลดเสื้อคลุมสีฟ้าอันเป็นเสื้อคลุมของสาวใช้ประจำสกุลเมิ่งคลุมทับผ้าห่มนั่นอีกชั้น

ผ้าห่มนี้หากใช้กับเตียงอุ่นก็นับว่าช่วยให้ความอบอุ่นได้มาก ทว่าเตียงนี้กลับเย็นเยียบแล้วคุณหนูของนางอยู่บนเตียงนี้นานเท่าใดแล้ว

"เสี่ยวเหลียน..."

เสียงของคุณหนูแผ่วเบา มือของคุณหนูสัมผัสมือเย็นของเสี่ยวเหลียน อากาศหนาวยิ่งนักทว่ามือเล็กของคุณหนูกลับร้อนผ่าว

"คุณหนูจับไข้หรือเจ้าคะ คุณหนูแย่แล้วไยตัวร้อนเช่นนี้"