ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 10

ณ ห้องทำงาน

เผยจิ้นโม่เห็นเย่ชิงหลีที่เพิ่งพบกันมาปรากฏตัวขึ้น ก็ขมวดคิ้ว “ทำไมมาตอนนี้?”

เย่ชิงหลีลูบเล็บอันสวยงาม

พูดเยาะเย้ย “กวนเรื่องดีๆ ของนายหรือไง?”

“ฉันกับหล่อน จริงๆ แล้ว...”

“ฉันมีเรื่องสำคัญมากอยากถามนาย!”

คำพูดชายคนนั้นยังไม่จบ ก็ถูกเย่ชิงหลีขัดจังหวะอย่างเย็นชา

ที่จริงแล้วฉางซินเอ๋อร์จะอยู่ในสถานะอะไร เย่ชิงหลีไม่สนใจจะอยากรู้สักนิด เธอแค่รู้ว่าในใจเผยจิ้นโม่หล่อนอยู่เหนือภรรยาและลูกก็พอแล้ว

เผยจิ้นโม่เห็นท่าทางเฉยเมยของเธอ ก้นบึ้งหัวใจก็หงุดหงิด

นึกถึงการตอบโต้ของเธอบนรถเมื่อเช้า ต้องบอกเลยว่า...เธอกับผู้หญิงเชื่องเมื่อสามปีก่อน แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์แบบ

เธอในตอนนี้ สวยหยาดเยิ้ม มีเสน่ห์ และเฉียบคม เย็นชา!

“ถาม!” คำเดียว เผยจิ้นโม่พ่นออกมาอย่างเย็นยะเยือก

เย่ชิงหลี “ตอนนี้นายคือคณบดีของโรงพยาบาลลี่เฉิงเหรอ?”

“ใช่ ทำไม?”

“ข่าวนั้น นายจงใจเอาให้ตาฉันเหรอ?” ที่พูดหมายถึงข่าวการเสียชีวิตที่ผิดปกติของคุณยาย

การจุดบุหรี่ของเผยจิ้นโม่ชะงัก

ในดวงตาที่มองเย่ชิงหลี มันแน่นิ่ง น้ำเสียงงุนงง “เธอมีคุณตาตั้งแต่เมื่อไร!?”

ผู้หญิงคนนี้ ยังมีสิ่งที่ตัวเองไม่รู้อีกมากเท่าไร?

คราวนี้สิ่งที่จี๋ลู่สืบหามา ก็แค่ส่วนการทำงานของเธอ แต่เรื่องชีวิตส่วนตัวตอนเธออยู่ต่างประเทศ ราวกับว่าถูกใครบางคนฝังกลบมันอย่างสมบูรณ์แบบ

ตอนไปสืบ มีคนขัดขวางอยู่เบื้องหลังด้วย

ตอนแรกเผยจิ้นโม่คิดว่าคนที่ขัดขวางคือลี่เลี่ยสามีที่เป็นชู้กับเธอในตอนนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าหรือจะเป็นคุณตาที่เขาไม่เคยรู้จัก?

เย่ชิงหลีเห็นความตกใจและความฉงนของเผยจิ้นโม่ ในใจก็ได้คำตอบทันที

ข่าวของคุณยาย เกรงว่าเผยจิ้นโม่ไม่ใช่คนปล่อยออกมา!

“งี้นี่เอง ฉันมารบกวนเลย!”

ไม่ใช่เขา เธอก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งวุ่นวายกับเขา

แต่ทว่าเย่ชิงหลีเพิ่งลุกขึ้น ผู้ชายก็คว้าข้อมือเธอเอาไว้ “จะไปแบบนี้เหรอ?”

“นายทำอะไร?”

ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นคำยืนยัน

ดวงตาเผยจิ้นโม่เกิดความหนักอึ้ง

เย่ชิงหลี ‘แค่นหัวเราะ’ “ระหว่างฉันกับนายอยู่ในความสัมพันธ์ไว้ใจกันเหรอ?” ขณะที่พูด เธอก็ปัดมือของผู้ชายที่อยู่บนหน้าตนออก

ลุกขึ้น

จัดแจงเสื้อผ้าที่ยับนิดหน่อย “ถ้างั้นรบกวนคณบดีเผยให้ผ.อ.หวางให้ความร่วมมือฉันตอบคำถามสองสามข้อหน่อยได้ไหม?”

‘คณบดีเผย’ คำเหล่านี้ เย่ชิงหลีกัดฟันแน่นมาก

ก็ชัดเจนว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ในความสัมพันธ์ที่ห่างเหิน

เผยจิ้นโม่นัยน์ตามืดลง

จุดบุหรี่อีกหนึ่งมวนสูบมันสองครั้ง ขณะที่ควันบุหรี่พ่นออกมา แค่ได้ยินเขาพูดขึ้น “อยากให้ฉันขจัดข้อสงสัยของเธอ ได้ แต่ฉันมีเงื่อนไข!”

เย่ชิงหลีขมวดคิ้ว “นายยังมีหน้ามาพูดถึงเงื่อนไขอีก?”

“ก็ฉันไม่ได้ทำ และเธอก็อยากได้คำตอบ ฉันไม่คิดว่าการพูดถึงเงื่อนไขมันไร้ยางอาย แค่เป็นการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม”

“เงื่อนไขอะไร?” เย่ชิงหลีหงุดหงิดมาก แค่อยากกำจัดเขาให้เร็วหน่อย

“จัดการความสัมพันธ์ของเธอกับลี่เลี่ยเดี๋ยวนี้ แล้วย้ายกลับจิ่นซาน!”