ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 9

ลี่เลี่ยพาเย่ชิงหลีไปส่งที่โรงพยาบาลด้วยตัวเอง

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า ตอนนี้เขาไม่กล้าทิ้งเธอตามใจชอบ เย่ชิงหลีรู้สึกว่าเขากังวลมากเกินไป

“มีอะไรให้กลัว? ตอนนี้ฉางซินเอ๋อร์ดีอกดีใจใหญ่ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าสุขภาพแข็งแรงมาก เขาคงไม่มาเจาะเลือดฉันอีก”

“กล้าดียังไง!”

ลี่เลี่ยก็รู้สึกโมโห ตะเบ็งเสียงด้วยอำนาจมหาศาล

แค่นึกถึงกลอุบายที่เผยจิ้นโม่ทำมาตลอด เขาก็อดไม่ได้ที่จะกังวล “เรื่องคุณยายฉันจะส่งผลลัพธ์ให้เธอเอง เธอไม่ต้องสนใจ กลับไปเร็วหน่อยดีกว่า”

แบบนี้ถึงจะปลอดภัยที่สุด

ได้ยินดังนั้น เย่ชิงหลีก็มีสีหน้าหนักอึ้ง

เงียบชั่วขณะหนึ่ง “เรื่องอื่นฉันรบกวนพี่ได้ แต่เรื่องนี้...ฉันต้องมาตรวจสอบเอง!”

ลี่เลี่ยไม่รู้ว่าคุณยายซูซือยินมีความหมายยังไงสำหรับเย่ชิงหลี

ตอนเธอมีชีวิตอยู่ แทบจะมอบความรักทั้งหมดแก่เธอ ถึงแม้ตอนใกล้จะตายก็ยังไม่ปล่อยวางเธอ

งานแต่งของเธอกับเผยจิ้นโม่ ก็เป็นการฝากฝังระหว่างคุณยายเธอกับคุณปู่เผย เพราะหล่อนกลัวว่าเธอจะใช้ชีวิตคนเดียวไม่ได้

ใครจะไปคิดว่าจะเกิดจุดจบแบบนี้!

ในห้องทำงานผ.อ. ผ.อ.หลิวได้ยินเจตนาในการมาของเย่ชิงหลีแล้ว “ขออภัยครับ เรื่องนี้เกรงว่าจะต้องขอความยินยอมจากคุณชายเผยก่อน!”

เย่ชิงหลีขมวดคิ้ว มองหน้ากับลี่เลี่ย

ต่อมาก็มองผ.อ.หลิวอีกครั้ง “ทำไมต้องได้รับการยินยอมจากเขา?”

“ตอนนี้คุณชายเผยคือคณบดีของเรา เพราะฉะนั้น...”

ผ.อ.หลิวมองเย่ชิงหลีขณะพูดขึ้นอย่างลำบากใจ

เย่ชิงหลีขมวดคิ้วแน่นอีกครั้ง

เธอจำได้แม่น ตอนคุณยายอยู่โรงพยาบาลแห่งนี้ โรงพยาบาลแห่งนี้ไม่ใช่ของตระกูลเผย

ตอนนี้เผยจิ้นโม่คือคณบดีของโรงพยาบาลแห่งนี้แล้วงั้นเหรอ?

หลังจากออกมาจากโรงพยาบาล สีหน้าลี่เลี่ยก็ไม่ค่อยดีนัก มองเย่ชิงหลีที่ขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดขึ้น “ฉันว่าเธอกลับเมืองเสว่เฉิงก่อนดีกว่าถึงจะปลอดภัยหน่อย”

“พี่ก็รู้สึกว่ามันมีลับลมคมในใช่ไหม?” เย่ชิงหลีน้ำเสียงราบเรียบ

ลี่เลี่ยในฐานะประธานตงฟาง กรุ๊ป นี่เป็นปฏิกิริยาแรกอันเฉียบคมของเขา

คุณยายซูสำคัญแค่ไหนสำหรับเย่ชิงหลี เผยจิ้นโม่ในฐานะสามีไม่มีทางไม่รู้!

สองปีมานี้ ไม่ว่าเมืองลี่เฉิงจะเกิดอะไรขึ้นเย่ชิงหลีไม่ได้รู้สึกอะไร รวมถึงวันที่เผยจิ้นโม่และฉางซินเอ๋อร์ประกาศงานหมั้นด้วย

เย่ชิงหลียังเข้าร่วมงานสังสรรค์ของสังคมระดับสูงในเมืองเสว่เฉิงด้วย ท่าทางที่ผ่อนคลายนั้น เหมือนเผยจิ้นโม่เป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับเธอ