ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 9

ลี่เลี่ยพาเย่ชิงหลีไปส่งที่โรงพยาบาลด้วยตัวเอง

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า ตอนนี้เขาไม่กล้าทิ้งเธอตามใจชอบ เย่ชิงหลีรู้สึกว่าเขากังวลมากเกินไป

“มีอะไรให้กลัว? ตอนนี้ฉางซินเอ๋อร์ดีอกดีใจใหญ่ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าสุขภาพแข็งแรงมาก เขาคงไม่มาเจาะเลือดฉันอีก”

“กล้าดียังไง!”

ลี่เลี่ยก็รู้สึกโมโห ตะเบ็งเสียงด้วยอำนาจมหาศาล

แค่นึกถึงกลอุบายที่เผยจิ้นโม่ทำมาตลอด เขาก็อดไม่ได้ที่จะกังวล “เรื่องคุณยายฉันจะส่งผลลัพธ์ให้เธอเอง เธอไม่ต้องสนใจ กลับไปเร็วหน่อยดีกว่า”

แบบนี้ถึงจะปลอดภัยที่สุด

ได้ยินดังนั้น เย่ชิงหลีก็มีสีหน้าหนักอึ้ง

เงียบชั่วขณะหนึ่ง “เรื่องอื่นฉันรบกวนพี่ได้ แต่เรื่องนี้...ฉันต้องมาตรวจสอบเอง!”

ลี่เลี่ยไม่รู้ว่าคุณยายซูซือยินมีความหมายยังไงสำหรับเย่ชิงหลี

ตอนเธอมีชีวิตอยู่ แทบจะมอบความรักทั้งหมดแก่เธอ ถึงแม้ตอนใกล้จะตายก็ยังไม่ปล่อยวางเธอ

งานแต่งของเธอกับเผยจิ้นโม่ ก็เป็นการฝากฝังระหว่างคุณยายเธอกับคุณปู่เผย เพราะหล่อนกลัวว่าเธอจะใช้ชีวิตคนเดียวไม่ได้

ใครจะไปคิดว่าจะเกิดจุดจบแบบนี้!

ในห้องทำงานผ.อ. ผ.อ.หลิวได้ยินเจตนาในการมาของเย่ชิงหลีแล้ว “ขออภัยครับ เรื่องนี้เกรงว่าจะต้องขอความยินยอมจากคุณชายเผยก่อน!”

เย่ชิงหลีขมวดคิ้ว มองหน้ากับลี่เลี่ย

ต่อมาก็มองผ.อ.หลิวอีกครั้ง “ทำไมต้องได้รับการยินยอมจากเขา?”

“ตอนนี้คุณชายเผยคือคณบดีของเรา เพราะฉะนั้น...”

ผ.อ.หลิวมองเย่ชิงหลีขณะพูดขึ้นอย่างลำบากใจ

เย่ชิงหลีขมวดคิ้วแน่นอีกครั้ง

เธอจำได้แม่น ตอนคุณยายอยู่โรงพยาบาลแห่งนี้ โรงพยาบาลแห่งนี้ไม่ใช่ของตระกูลเผย

ตอนนี้เผยจิ้นโม่คือคณบดีของโรงพยาบาลแห่งนี้แล้วงั้นเหรอ?

หลังจากออกมาจากโรงพยาบาล สีหน้าลี่เลี่ยก็ไม่ค่อยดีนัก มองเย่ชิงหลีที่ขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดขึ้น “ฉันว่าเธอกลับเมืองเสว่เฉิงก่อนดีกว่าถึงจะปลอดภัยหน่อย”

“พี่ก็รู้สึกว่ามันมีลับลมคมในใช่ไหม?” เย่ชิงหลีน้ำเสียงราบเรียบ

ลี่เลี่ยในฐานะประธานตงฟาง กรุ๊ป นี่เป็นปฏิกิริยาแรกอันเฉียบคมของเขา

คุณยายซูสำคัญแค่ไหนสำหรับเย่ชิงหลี เผยจิ้นโม่ในฐานะสามีไม่มีทางไม่รู้!

สองปีมานี้ ไม่ว่าเมืองลี่เฉิงจะเกิดอะไรขึ้นเย่ชิงหลีไม่ได้รู้สึกอะไร รวมถึงวันที่เผยจิ้นโม่และฉางซินเอ๋อร์ประกาศงานหมั้นด้วย

เย่ชิงหลียังเข้าร่วมงานสังสรรค์ของสังคมระดับสูงในเมืองเสว่เฉิงด้วย ท่าทางที่ผ่อนคลายนั้น เหมือนเผยจิ้นโม่เป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับเธอ

ในห้องประธาน จี๋ลู่เห็นเธอ ก็เดินมาด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณมาแล้ว”

เย่ชิงหลีเห็นจี๋ลู่ที่มาขวางหน้าตน ก็ขมวดคิ้ว “ฉันมีเรื่องสำคัญมาก!”

“ได้ครับ คุณรอสักครู่” จี๋ลู่พูดจบ ก็รีบเข้าไปแจ้ง

ไม่ถึงหนึ่งนาที

จี๋ลู่ออกมา คนที่ออกมาพร้อมเขาคือฉางซินเอ๋อร์ที่เบ้าตาแดงก่ำ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าร้องไห้มา

ตอนผ่านตัวเย่ชิงหลีไป ฉางซินเอ๋อร์ส่งสายตาคับแค้นใจมาให้เธอด้วย

“เธอจะมาอวดอะไรอีก!”

ท่าทางนั้นราวกับว่าความคับแค้นใจของเธอ เย่ชิงหลีเป็นคนทำทั้งหมด

เย่ชิงหลีไม่รู้เหตุผล แต่บนหน้ายังเผยรอยยิ้มพราวเสน่ห์ออกมา

“ใช่แล้ว ฉันสะใจมากเลยล่ะ!”

เธอยิ้มมีเสน่ห์ เธอที่ไม่ได้แต่งหน้า ยังสวยกว่าคนที่อยู่ในจออีก

คนทั้งบริษัทล้วนถูกดึงดูดสายตา

ฉางซินเอ๋อร์อึดอัดใจแทบตาย แต่เนื่องจากคนในบริษัทเยอะมาก เธอก็ไม่พูดอะไร กัดฟันเดินจากไป