ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 18

หลังจากแต่งงานกับเผยจิ้นโม่ ท่าทีที่ตู้หยุนหรั่นมีต่อตนก็คือความห่างเหิน และด้วยเหตุนี้จึงแย่ลงไปอีก

ก็พูดยากว่ามันแย่ตรงไหน คนที่มีสายตาเฉียบคมแค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเย่ชิงหลีไม่ได้รับการชื่นชอบจากเธอ

แต่ครั้งนี้ เมื่อเย่ชิงหลีแสดงท่าทีว่าเธอจะเลิกกับจิ้นโม่อย่างชัดเจน คุณหญิงเผยกลับแสดงออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

การส่งเสริมที่มองไม่เห็นนั้น ก็ทำให้เย่ชิงหลีไม่เข้าใจ

กลับมาถึงคฤหาสน์เฟิ่งซี

ลี่เลี่ยก็เพิ่งกลับมาจากข้างนอก สวมชุดอยู่บ้านสีดำ นั่งที่โต๊ะอาหารอย่างเหนื่อยล้านิดๆ มองเย่ชิงหลีเข้ามา

“พี่ก็อยู่เหรอ?”

“อืม เพิ่งกลับมา ทานอาหารเย็นมาหรือยัง?”

“ยังอ่ะ!” เย่ชิงหลีส่ายหน้า ตอนกลางวันทานอาหารกับคุณหญิงเผยที่งานเลี้ยงสังสรรค์แล้ว กลับมาตระกูลเผยก็กำลังคิดอยู่ว่าจะคุยกับคุณปู่เผยยังไง

ไม่สิ หลังจากคุณปู่เผยตกลง เธอก็รีบออกมาจากที่นั่นทันที กลัวจะโดนให้พักที่บ้านเก่าตระกูลเผยอีกคืน

ลี่เลี่ย “เธอกับคุณหญิงเผยก่อเรื่องอะไรกันอีก?”

เพราะภาพในงานเลี้ยงสังสรรค์ระหว่างเธอกับคุณหญิงเผย ตอนนี้ทั้งเมืองลี่เฉิงคุยเกี่ยวกับมันอย่างสั่นสะเทือน

และสำหรับลี่เลี่ย เย่ชิงหลีในเวลานี้ไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับตระกูลเผยอย่างเด็ดขาดสิถึงจะถูก แต่ตอนนี้...

เย่ชิงหลีเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามลี่เลี่ย

คนรับใช้รีบเอาชามตะเกียบมาเพิ่มให้เธอ เย่ชิงหลีหยิบตะเกียบขึ้นมาทาน แล้วพูดขึ้น “พี่ไม่ใช่คนขี้นินทา เมืองลี่เฉิงเกิดอะไรขึ้นบ้างในตอนนี้พี่ก็ไม่ต้องไปดู”

“ฉันแค่เป็นห่วงเธอ”

ลี่เลี่ยพูดความจริง

หลักๆ ที่เย่ชิงหลีกลับมาคราวนี้ก็เพื่อสืบเรื่องคุณยายเธอ สำหรับตระกูลเผย...เธออยากจะตัดขาด

เรื่องราวในภายภาคหน้าดำเนินไปอย่างราบรื่น

ตัดขาดกับตระกูลเผย เย่ชิงหลีขมวดคิ้ว “ตอนนี้มันเจอปัญหานิดหน่อย”

“ท่านเผยไม่เห็นด้วย?”

“อืม”

ยังไงแล้วคุณชายสองก็ไม่ได้กลับมาหลายปี

เมื่อคืนมาอยู่ที่นี่ก็ยังไม่เท่าไร แต่วันนี้กลับมา ก็ถือว่ากลับมาสองวันติดเลย?

“คุณชายสอง” พ่อบ้านเดินไปข้างหน้าอย่างเคารพ

เผยจิ้นโม่มองบ้านเก่าที่เปิดไฟสว่างไสว แวบเดียว...ก็เห็นห้องอาหารอันว่างเปล่า!

เขาขมวดคิ้ว ถามขึ้น “เลยเวลาอาหารเย็นแล้วเหรอ?”

“ยังครับ คืนนี้ท่านปู่ทานที่ตึกหลัก คุณนายก็ทานที่ตึกเล็กของตัวเอง”

“เธอล่ะ?” เผยจิ้นโม่หายใจติดขัดขึ้นมานิดหน่อย

พ่อบ้าน “คุณนายรองออกไปเมื่อตอนบ่ายแล้วครับ”

เผยจิ้นโม่ดวงตาหนักอึ้ง

ออกไปแล้ว!?

ยังไปร่วมงานเลี้ยงดีๆ อยู่เลยไม่ใช่เหรอ ไม่คิดว่าเธอจะไปแล้ว

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า