ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 48
นี่มันภาพฉากละครหลังข่าวเหรอเนี่ย!?
เมื่อเห็นสีหน้าราวกับซาตานของผู้ชายคนนี้ก็รับรู้ทันที คำพูดสุดท้ายที่ไม่ควรจะได้ยินก็ได้แล้ว จึงเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาชั่วขณะ!
เพียงชั่วพริบตา...! เย่ชิงหลีก็ไม่ได้แยแสต่อ ถ้าต้นเหตุเพราะผู้ชายคนนี้รู้สึกว่าตนเองเลวร้ายถึงขีดสุดจนอยากจะหย่า ก็เป็นเรื่องดี
“อยากใช้แผนร้ายกาจอะไรอีก?” ชายหนุ่มเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
เย่ชิงหลี “นายได้ยินแล้วนี่?”
“เย่ชิงหลี สามปีก่อนฉันขอโทษเธอ เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับซินเอ๋อร์!”
“หล่อนกินข้าวบ้านฉัน มันก็ต้องเกี่ยวข้องกับฉันสิ!” เมื่อเห็นดวงตาแดงก่ำจากความโกรธเคืองของชายหนุ่ม เย่ชิงหลีตะคอกกลับทันที
ไม่เกี่ยวข้อง?
มนุษย์ต่างพูดว่า ช่วยคนโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน! แต่ไร้การล้างแค้นอย่างแน่นอน
ถ้าเธอกับฉางซินเอ๋อร์ไม่มีความเกี่ยวข้องกันจริงๆ แล้วล่ะก็ ทำไมฉางซินเอ๋อร์จ้องมาทำลายเธออยู่แบบนี้ด้วย เธอก็แค่เมียน้อยที่อยากเลื่อนตำแหน่งมาอยู่จุดสูงสุดเท่านั้นเอง จนกลายเป็นการแข่งขันที่อันตรายมากในระหว่างเพื่อนร่วมสายงาน
แต่หล่อนก็กินข้าวแดงแกงร้อนบ้านของตนเองมาหลายปี คุณพ่อไปรับหล่อนหลังเลิกเรียนเพื่อกลับมาด้วยกันตั้งหลายครั้ง สิ่งเหล่านี้ทำให้ภายในใจของเธอไม่สามารถคิดว่าเธอกลายเป็นผู้หญิงคนนอกเลย
พลางเห็นความแค้นเคืองในดวงตาของชายหนุ่ม!
เย่ชิงหลีก้าวมาทางด้านหน้า “ทำไม ที่คุณมาก็เพราะต้องการช่วยชดใช้แทนเธอ เพื่อให้เธอกับฉันตัดขาดอยู่กันคนละโลกใช่มั้ย?”
“เท่าไหร่?”
ชายหนุ่มระงับความเย็นยะเยือกที่อยู่ในน้ำเสียงที่พูดออกมา
เย่ชิงหลีหัวเราะร่วน!
ประโยคที่ดี จำนวนเม็ดเงิน
พลันสูดหายใจเข้าลึกๆ อยู่หลายครั้ง จึงพูดออกมา “เรื่องค่าข้าวสามารถชดใช้ได้นะ แต่นายรู้มั้ยว่าเธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยยังไง?”
“……”
“เธอคะแนนแย่มาก ตอนที่น้าหลินไม่มีเงินไปจ้างครูมาสอนพิเศษ หลังจากที่พ่อฉันเลิกงานก็ต้องมาช่วยชี้แนะให้เธอ เรื่องนี้พวกนายชดใช้คืนไม่ไหวหรอก!”
“แค่เรื่องพวกนี้เอง เธอก็เลยอยากจะแย่งสิ่งที่เป็นของหล่อนให้ไปจากหล่อนงั้นสิ? เย่ชิงหลีเธอรู้มั้ยการแข่งขันใหญ่ในงานครั้งนี้มันสำคัญมากสำหรับหล่อนขนาดไหน?”
“หรือว่ามันไม่สำคัญกับฉันเลยเหรอ?”
“งั้นก็ไม่ควรจะแย่งโควตาของหล่อนนี่!”
บรรยากาศ เงียบสนิท!
ทั้งสองคนจ้องตา และตั้งแง่ใส่กัน
เหอะ เหอะ...!
เผยจิ้นโม่เอ๊ย
ดูเหมือนสามปีที่ผ่านมานี้ ไม่รู้เลยว่าฉางซินเอ๋อร์เป็นคนยังไง แต่เธอก็ตั้งหน้าตั้งตารอมาก...!
ตั้งหน้าตั้งตารอให้เขากับฉางซินเอ๋อร์แต่งงานกัน จากนั้นจะได้เห็นฉางซินเอ๋อร์เล่นสนุกกับคนโง่เขลาอย่างเขาให้เห็นกับตา
เรื่องนี้ เขาควรได้รับกรรมตอบสนอง
“เผยจิ้นโม่ ที่คุณทำร้ายฉันเมื่อสามปีก่อน ไม่ต้องพูดว่าฉันไปแย่งโควตาของเธอมา ถึงมาว่าจะทำลายเธอย่อยยับ สมน้ำหน้าเธอ!”
“หึ เธอยังอยากจะเข้าร่วมการแข่งขันใช่มะ?”
ชายหนุ่มเหล่มองชุดแต่งงานที่อยู่เต็มห่วง ซึ่งในขณะนั้นแต่ความรังเกียจขยะแขยงเอ่อล้นก้นบึ้งดวงตา
เย่ชิงหลี “นายหมายความว่าไง?”
“ฉันจะประกาศกับเธออย่างเป็นทางการ เธอไม่ต้องตั้งหน้าตั้งตาเตรียมตัวแล้ว สิ่งของที่ไปแย่งมามันไม่ใช่ของของเธอ”
พูดจบ ชายหนุ่มก็หันหลังให้และเดินจากไป
เมื่อมองแผ่นหลังนั้น มันเป็นความเย็นชาที่ไม่เคยมีมาก่อน
“นายพูดมาให้ชัดเจนเดี๋ยวนี้!” เย่ชิงหลีวิ่งไล่ตามหลัง พร้อมทั้งคว้าข้อมือของชายหนุ่มทันที
หรือว่าเขา...!
ชายหนุ่มสะบัดมือเธอออก
ความรังเกียจเดียดฉันท์จากนัยน์ตารุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
“เย่ชิงหลี เธอมันไม่ได้เป็นผู้หญิงสารเลวอย่างเดียว นิสัยใจคอก็ขยะแขยงได้เพียงนี้!”
เย่ชิงหลี “…”
สารเลว?
คำคำนี้มัน...!
ช่างคล้ายกับพายุบ้าคลั่ง กวาดต้อนมันสมองของเย่ชิงหลีไปในชั่วพริบตา
เธอย่อมรู้ดี เผยจิ้นโม่พูดถึงเรื่องไหน! “เอางี้ งั้นก็หย่ากับฉันเถอะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า