ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 57

สีหน้าของฉางซินเอ๋อร์ก็ไม่ได้ดูดีสักเท่าไหร่นัก เดิมทีคิดว่าเผยจิ้นโม่ไปเมืองซีโจวเป็นเพื่อนเธอ คิดไม่ถึงว่าคนที่เขารอคือเย่ชิงหลี!

ระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในใจ “พี่จิ้นโม่ พวกเราควรไปได้แล้ว!”

“รออีกหน่อย!” ชายหนุ่มกล่าวเพียงแค่นั้น

จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา บนมือถือปรากฏเบอร์โทรศัพท์เลขหนึ่ง มันเป็นของเย่ชิงหลี

ตอนที่ได้ยินเสียงประกาศเมื่อกี้นี้ ก็รู้อยู่แล้วว่าคนที่เขากำลังรอคือเย่ชิงหลี ตอนนี้มองดูเขาโทรหาเย่ชิงหลี

วินาทีที่ฉางซินเอ๋อร์ก้มหน้าลง ได้ปกปิดความเคียดแค้นที่อยู่ในดวงตาเอาไว้!

เย่ชิงหลีคนนี้...!

“ขอโทษค่ะ ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางที่ท่านเรียกได้ในขณะนี้...” เสียงเย็นๆของผู้ควบคุมดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ

สีหน้าของเผยจิ้นโม่ มืดขรึมลงไปทันที

“จี๋ลู่!” หลังจากวางสาย ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา

จี๋ลู่ที่อยู่ไม่ไกล ได้ยินเสียงจึงเดินเข้ามาอย่างเคารพ “คุณผู้ชาย”

“ไปเช็กซิ ว่าเธออยู่ที่ไหน!”

เธอ เย่ชิงหลี

เพียงแค่เสี้ยวนาทีเดียวจี๋ลู่ก็เข้าใจทันที

ฉางซินเอ๋อร์มองเผยจิ้นโม่อย่างน้อยใจ “จิ้นโม่”

ตอนที่เอ่ยปาก ในน้ำเสียงมีแต่ความน้อยใจ

และตอนนี้ในใจของเผยจิ้นโม่หงุดหงิดเป็นอย่างมาก เขาที่ปกติไม่ค่อยพูดอะไรกับฉางซินเอ๋อร์ ณ ตอนนี้ได้ยินเขาพูดเพียงแค่ว่า “ซินเอ๋อร์ สิ่งที่เธออยากได้ ที่ฉันสามารถให้มันได้ก็กำลังให้เธออยู่ อะไรที่ไม่สามารถให้ได้อะไรที่เธอไม่สามารถครอบครองได้ ก็อย่าโลภเกินไป!”

ฉางซินเอ๋อร์ได้ยินแบบนั้น ในใจก็ลนลานขึ้นมา!

จากนั้นก็ยิ่งมองไปทางเผยจิ้นโม่อย่างน้อยใจ “สิ่งที่ฉันอยากได้ ก็ไม่มีใครสามารถให้มันได้ไม่ใช่เหรอ? สิ่งที่คนอื่นอยากได้ ฉันก็ให้มันไม่ได้”

พูดจบ!

ความเย็นชาที่เดิมทีอยู่บนตัวของชายหนุ่ม ณ ตอนนี้อ่อนโยนลงมาเล็กน้อย

มองไปทางฉางซินเอ๋อร์ที่มีท่าทางน้อยอกน้อยใจ เขาพูดเพียงแค่ว่า “รอเสร็จเรื่องคราวนี้กลับมาค่อยคุยเรื่องนี้กันเถอะ!”

เห็นได้ว่า ที่ผ่านมาเขาระมัดระวังเรื่องระยะห่างมาตลอด แต่ความเข้าใจของเธอไม่ใช่แบบนี้ บางทีเธอก็ควรจะต้องเข้าใจบ้าง

ส่วนฉางซินเอ๋อร์ที่ได้ยินเผยจิ้นโม่พูดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจังเข้มงวด!

ใจของเธอ ก็ยิ่งลนลานเข้าไปใหญ่!

หลายปีมานี้ข้างนอกต่างก็ลือกันว่าในอนาคตเธอจะเป็นคุณนายรองของตระกูลเผย ไม่ว่าเธอจะได้มันมาได้ยังไง

แต่ถึงยังไงเธอก็ได้ผูกมัดอยู่กับเผยจิ้นโม่ แม้ข่าวลือเหล่านั้นจะไม่ค่อยน่าฟัง แต่ก็ไม่เป็นไร

แต่มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่รู้ ว่าจริงๆแล้วเผยจิ้นโม่ปฏิบัติตัวกับเธอยังไง และเธอเองก็กำลังคิดเกี่ยวกับปัญหาหนึ่ง!

นั่นก็คือถ้าหากเผยจิ้นโม่รู้ ถ้าแบบนั้นเธอ... ด้วยนิสัยของผู้ชายคนนี้ จะต้องทรมานเธอจนไม่สามารถฟื้นคืนได้ตลอดไปเลยล่ะมั้ง?

และในตอนที่เธออยากจะพูดอะไรสักอย่างอยู่นั้น จี๋ลู่ก็เดินเข้ามา “คุณผู้ชาย”

“เธอล่ะ?”

“อยู่บนเครื่องบินส่วนตัวที่บินไปเมืองซีโจวแล้วครับ!”

“เครื่องบินส่วนตัว?” สีหน้าของเผยจิ้นโม่นิ่งลง แผ่รังสีอันตรายออกมาทั่วร่างกาย

เธอ นั่งเครื่องบินส่วนตัวไป!?

“ครับ!” จี๋ลู่สัมผัสได้ถึงอันตรายแล้ว และหลังของเขาก็ปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็นๆ นี่มัน...เบื้องหลังซับซ้อนอะไรกันเนี่ย

ยมราชคนนี้รออยู่ที่นี่มาหนึ่งชั่วโมง จนใกล้จะตกเครื่องอยู่แล้ว สรุปคนอื่นเขานั่งเครื่องบินไปตั้งนานแล้ว

หลังจากที่เผยจิ้นโม่เดินขึ้นเครื่องไปด้วยกลิ่นไอที่ห้ามมนุษย์คนใดเข้าใกล้!

เขาก็ดึงเนกไทบนคอออกอย่างแรง ทิ้งไปไว้ข้างๆอย่างหงุดหงิด ฉางซินเอ๋อร์ที่เดิมทีมีท่าทีน้อยใจ ณ ตอนนี้ก็ไม่กล้าพูดอะไร

“เครื่องบินส่วนตัวของลี่เลี่ยเหรอ?” เผยจิ้นโม่เอ่ยถามเสียงเย็น

จี๋ลู่ “เป็นของตระกูลเจียงครับ!”

เผยจิ้นโม่ “...”

ฉางซินเอ๋อร์ “...”

มีเสี้ยววินาทีหนึ่ง ที่เห็นได้ชัดว่าไม่มีการตอบสนอง!

จี๋ลู่รู้ดีที่สุด ก่อนหน้านี้ที่เผยจิ้นโม่ให้เขาไปตรวจสอบเย่ชิงหลี ดูจากลักษณะไม่ใส่ใจของเขาในตอนนั้น

ถึงแม้จะตรวจสอบละเอียดมากแค่ไหน เขาก็คงไม่ได้ดู หรือไม่ก็อาจจะยุ่งจนลืมไป ดังนั้นจะเห็นว่าใส่ใจหรือไม่ใส่ใจ ก็สามารถมองได้จากสิ่งเหล่านี้

พูดเตือนขึ้นเสียงนิ่ง “ท่านเจียงโจวเจ๋อตระกูลเจียง เจ้าของตงฟางกรุ๊ปเมืองเสว่เฉิง ก็คือตาของคุณนายรอง หรือก็คือสามีที่คุณหญิงซูทำเรื่องหย่ากันก่อนหน้านี้”