ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 58

แต่ไม่ต้องสงสัยเลย สำหรับพวกเขาแล้วความทรงจำในคืนนั้น ล้วนเป็นความทรงจำที่ไม่อยากจะนึกถึง และไม่มีใครพูดถึงมันอีก

ฉางซินเอ๋อร์มองความโกรธในสายตาของชายหนุ่ม ท้ายที่สุดแล้ว ก็หยุดพูด

อยู่ข้างกายเผยจิ้นโม่มาหลายปี เธอเองก็รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างชัดเจน ในเวลาแบบนี้ยิ่งพูดมาก เขาก็จะยิ่งโมโห

และในขณะที่เขากำลังโมโหอยู่ เธอไม่เพียงแต่จะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ แต่กลับกันเธอจะสูญเสียไปไม่น้อย

เธอไม่ได้เป็นคนโง่!

รู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ และการเดินทางไปเมืองซีโจวในครั้งนี้ของเธอ จะต้องยืนอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าเย่ชิงหลี

เมืองซีโจว

เวทีระดับโลกในเมืองใหญ่แห่งนี้ รางวัลระดับโลกมากมายล้วนได้รับจากเมืองแห่งนี้ ทันทีที่เย่ชิงหลีและคนอื่นๆมาถึง

ก็ถูกรถพิเศษรับไปที่โรงแรมโดยตรง

ภายในโรงแรม!

เย่ชิงหลีได้รับสายที่โทรเข้าจากลี่เลี่ย ชายหนุ่มที่อยู่ในสาย ถือว่าอ่อนโยน “เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยเลยล่ะสิ?”

“ยังโอเค ตอนนี้พี่อยู่ที่เมืองเสว่เฉิงหรือว่าอยู่ที่ไหน?”

“อยู่ที่เมืองเสว่เฉิง เสว่อานอยู่กับพี่”

เสว่อาน เธอคิดถึงเสว่อานจัง!

แต่ทุกครั้งที่ออกนอกพื้นที่ เธอไม่กล้าฟังเสียงของเสว่อานเลย เพราะมันจะทำให้เธอทนไม่ไหวจนอยากจะทิ้งทุกอย่างแล้วกลับไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

“จะคุยกับเธอไหม?”

“ไม่...!”

“แม่!” พูดจบ เสียงของเสว่อานก็ดังขึ้นมาในสาย

วินาทีนี้แววตาของเย่ชิงหลี อ่อนโยนมากจนจะล้นออกมา เห็นได้ว่าเธอเอ็นดูลูกของเธอมากแค่ไหน

“ลูกรัก แม่คิดถึงหนูนะ”　

“แม่จะกลับมาเมื่อไหร่” เสียงของเจ้าตัวเล็กนิ่มๆ ละเอียดอ่อน น่าฟัง

“อีกหนึ่งอาทิตย์แม่ก็กลับไปแล้ว หนูรอแม่ได้ไหม?”

“ได้ค่ะ กลับมาแล้วแม่มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้หนูนะ!”　　

เย่ชิงหลี “เพื่อนเจ้าสาวอะไร!” จึ๊ เจ้าตัวเล็กในตอนนี้ ท่าทางรู้ดีไปหมดทุกอย่าง!

คำว่าเพื่อนเจ้าสาวก็พูดออกมาแล้ว

“เกมที่เล่นเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวกับพี่เสว่เจิ้งไง” เจ้าตัวเล็กพูดอธิบายอย่างมีความอดทน

เย่ชิงหลียิ้ม

ถึงแม้ว่า ชีวิตหลังแต่งงานของเธอจะถูกคนอื่นพังจนยับเยิน แต่เธอ...กลับหวังว่าเจ้าตัวเล็กคนนี้จะมีความสุข

แต่เธอก็เข้าใจดี ชีวิตหลังแต่งงาน ไม่ใช่สิ่งที่คนนอกสามารถปกป้องมันไว้ได้ ถึงคุณยายจะอยู่ มองดูเธอที่เป็นแบบนี้นอกจากปวดใจแล้วจะทำอะไรได้อีก?

เก็บความโศกเศร้าลงไป พูดกับคนในสายอย่างอ่อนโยนว่า “จ้า ถ้าอย่างนั้นหนูช่วยแม่เตรียมชุดเพื่อนเจ้าสาวไว้ดีไหม?”

“ค่ะ”

เจ้าตัวเล็กได้ยินเย่ชิงหลีตอบตกลง ก็ยิ่งดีใจ

แต่ความดีใจนี้ ก็ทำให้เย่ชิงหลีรู้ว่า ช่วงเวลาหนึ่งในอนาคตอันยาวไกล เจ้าตัวเล็กคนนี้คงจะไม่สามารถนอนหลับได้อย่างสบายใจไปหลายวันในอนาคต

วางสาย

ประตูห้องถูกเปิดออก เผยเยว่เดินเข้ามายิ้มๆ เธอที่สวมชุดนอนอยู่ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของเย่ชิงหลี

“เธอระวังหน่อย!”

“พี่สะใภ้รอง”

“หืม?”

“ฉันอิจฉาพี่จัง”

“อิจฉาอะไร?” เธอ มีอะไรให้อิจฉา!?

สำหรับตัวเองแล้ว เย่ชิงหลีรู้สึกว่า นอกจากเสว่อานที่น่าอิจฉา อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรเลย

ผู้หญิง ก็คงเป็นแบบนี้แหละ!?

ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังแบบไหน แต่สำหรับลูกของตัวเองแล้ว ท้ายที่สุดก็มีแค่ความรู้สึกเดียว โชคดีที่ได้มี

สามปีก่อน...

เธอรอดตายอย่างหวุดหวิดที่แม่น้ำลี่ คิดไม่ถึงว่าเจ้าตัวเล็กจะดื้อรั้นอยู่ในท้องของตัวเองแบบนั้น เธอขอบคุณความเข้มแข็งของเธอ

การมาของเธอ สำหรับเธอแล้วเป็นราวกับแสงสว่าง ทำให้เธอเดินออกมาจากช่วงเวลาอันมืดมนนั้นได้อย่างรวดเร็ว

เธอเป็นเหมือนนางฟ้า นำพาความหวัง และความเข้มแข็งให้เธอ

“มีอิสรภาพทางการเงินไง ไม่เหมือนฉัน จะใช้อะไรก็ต้องได้รับอนุญาตจากทางแม่ก่อน!” เผยเยว่บ่น