ชะตานี้ ข้าคือผู้กำหนด นิยาย บท 8

ครั้นคิดอีกที ก็ไม่ถูกต้อง

ตามหลักเหตุผลปกติแล้ว เมื่อรู้ว่าบุตรสาวของตนต้องอยู่เดียวดายในคืนวิวาห์ คนจากบ้านเดิมมิควรจะพับแขนเสื้อกระทืบชายใจโลเลนั่นสักคราหรือ?

แต่คนจวนอวี๋ กลับสนใจเพียงว่าเขาจะยอมไปเยี่ยมเรือนเดิมเป็นเพื่อนอวี๋จืออี้หรือไม่?

อวี๋จืออี้แย้มยิ้มมองเขา “คุณชายตู้ เมื่อทราบฐานะของข้าในจวนอวี๋แล้ว ท่านเตรียมจะทำเช่นไร? จะนำเรื่องทั้งหมดนี้ไปบอกท่านแม่สามีหรือไม่?”

ตู้จื่อเหิงนิ่งเงียบไป

เดิมทีเหตุผลที่มารดาบังคับให้เขาแต่งงานคือ ฐานะของปิงเย่ว์ไม่อาจเชิดหน้าชูตาได้ ส่วนคุณหนูใหญ่สกุลอวี๋นั้นมีฐานะทัดเทียมกับเขา

แต่เมื่อเขาเห็นในวันนี้ กลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย

ตระกูลที่ไม่สามารถให้การสนับสนุนบุตรสาว ซ้ำยังอาจเป็นตัวถ่วงนั้น พึ่งพาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

เขาเพียงแค่ต้องโยนความจริงนี้ใส่หน้ามารดาของเขา นางก็จะรู้ว่าตอนนั้นนางผิดพลาดไปมากเพียงใด

ตู้จื่อเหิงเบือนหน้าหนี “ขอเพียงเจ้าสงบเสงี่ยมเจียมตัว ไม่คิดโลภในสิ่งที่ไม่ใช่ของเจ้า ไม่ไปหาเรื่องปิงเย่ว์ ตำแหน่งฮูหยินน้อยนี้...ก็ให้นั่งไปก่อนเถิด”

“ภายภาคหน้าข้าจะหาโอกาสที่เหมาะสม หย่าขาดกันโดยไม่ทำลายชื่อเสียงของเจ้า และจะหาที่ไปที่ดีให้เจ้าด้วย”

อวี๋จืออี้ประหลาดใจเล็กน้อย

คุณชายตู้นี่ช่างเป็นคนใจอ่อนเสียจริง

“รอให้คุณชายคิดหาวิธีหย่าได้แล้ว ค่อยแจ้งข้าสักคำก็พอ ส่วนเรื่องหาที่ไปให้นั้น ไม่จำเป็นหรอก ข้ามีที่ไปของข้าเอง”

ตู้จื่อเหิงขมวดคิ้ว “เจ้าเป็นสตรีอ่อนแอผู้หนึ่ง จะไปที่ใดได้?”

จากการติดต่อกันเพียงไม่กี่วันนี้ เขาพอจะมองออกแล้ว ข่าวลือภายนอกล้วนเป็นเท็จ คุณหนูใหญ่อวี๋ผู้นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นคนอ่อนโยนจิตใจดี ที่นางสร้างหนามแหลมคมขึ้นมา ก็เพื่อปกป้องตนเองเท่านั้น

ไม่ว่าจะอย่างไร ตอนนี้พวกเขาก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว

นางแต่งให้เขาด้วยความจำใจ บัดนี้ถูกสายตาชาวโลกผูกมัดไว้กับตัวเขา หากเขาทำตัวเลวร้ายกว่านี้อีกนิด เกรงว่านางคงไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้

ช่างเถิด ช่างเถิด ก็แค่เพิ่มปากท้องให้เลี้ยงดูอีกคนเท่านั้น

ปิงเย่ว์ เป็นคนมีเหตุผลถึงเพียงนั้น คงจะเข้าใจเขา...กระมัง?

กลับถึงจวนอัครมหาเสนาบดี ตู้จื่อเหิงทิ้งท้ายประโยคหนึ่ง "ของบนรถเจ้าขนกลับไปให้หมดเถิด" ก็รีบเดินหายลับไปในจวนอันลึกล้ำ

จื่อยวนไม่พอใจเล็กน้อย “ท่านเขย ทำไมเป็นเช่นนี้ รีบร้อนไปหาหญิงผู้นั้นถึงเพียงนั้น แล้วจะให้คุณหนูอยู่ในฐานะใดกัน?”

อวี๋จืออี้ไม่ใส่ใจ “เดิมทีพวกเขาก็เป็นคู่รักที่หวานชื่น ข้าต่างหากที่เป็นคนแทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาทำเช่นนี้ ก็ไม่นับว่าผิด”

หงหลวนเคยเอ่ยไว้ เรื่องความรักต้องว่ากันตามลำดับก่อนหลัง ผู้ที่มาทีหลังคือผู้ที่สอดแทรก

แม้จะไม่ใช่ความตั้งใจเดิม แต่อวี๋จืออี้ก็ต้องยอมรับว่า นางได้กลายเป็นมือที่สามระหว่างตู้จื่อเหิงและโหยวปิงเย่ว์ไปแล้ว

แต่หงหลวนก็เอ่ยอีกว่า กฎเกณฑ์เรื่องมาก่อนมาหลังนั้นใช้ไม่ได้กับยุคสมัยอันเฮงซวยนี้

ดังนั้น อวี๋จืออี้จึงไม่คิดว่าตนเองผิดอันใด

“เอาล่ะ แทนที่จะมาวุ่นวายกับเรื่องไร้สาระเหล่านี้ สู้ไปจัดการบัญชีดีกว่า เดือนนี้พวกเราจะได้มีอาหารพิเศษกินกันแล้ว”

พอพูดถึงเรื่องเงิน อารมณ์ของจื่อยวนก็ดีขึ้นมาบ้าง

ผ่านไปหนึ่งชั่วยามกว่า จื่อยวนถือสมุดบัญชีเข้ามา “คุณหนู คำนวณเสร็จหมดแล้วเจ้าค่ะ”

“ส่วนแบ่งจากหอจิ่นซิ่วคือหนึ่งพันห้าร้อยยี่สิบสี่ตำลึง จวนอวี๋ให้ผ้าไหมเสฉวนสองพับ โสมร้อยปีหนึ่งต้น ปูสดหนึ่งตะกร้า ยังมีขนมและลูกกวาดอีก คิดเป็นเงินสดแล้วน่าจะราวแปดร้อยยี่สิบตำลึงเจ้าค่ะ”

อวี๋จืออี้รู้สึกขบขัน “สินเดิมของข้ารวมกันทั้งหมดยังไม่ถึงแปดร้อยตำลึง ไม่คิดว่าแค่ให้ตู้จื่อเหิงตามกลับไปครั้งเดียว จะได้ผลตอบแทนมากถึงเพียงนี้”

นางไม่คิดมากกับปัญหานี้อีก รอยยิ้มสดใสจริงใจขึ้นหลายส่วน “การเดินทางครั้งนี้ข้าได้เงิน หงหลวนได้ชื่อเสียง ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว นับเป็นเรื่องดีที่หาได้ยากยิ่ง แม้จะจุดโคมหาก็ตาม”

หงหลวนเป็นสหายสนิทของนาง มาจากตระกูลเจียง พ่อค้าหลวง

แม้ว่าตระกูลของหงหลวนจะทำการค้า เจียงอวี่ชิวประมุขตระกูลคนปัจจุบันก็มีนางเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียว แต่สกุลเจียงกลับไม่คาดหวังให้นางสืบทอดกิจการ เพียงหวังให้นางตั้งใจเรียนรู้ขนบธรรมเนียม เพื่อในอนาคตจะได้แต่งเข้าตระกูลสูงศักดิ์เป็นนายหญิงของเรือน

หากเป็นนายหญิงไม่ได้จริงๆ เป็นอนุภรรยาก็ยังดี

หงหลวนไม่ต้องการยอมรับชะตากรรมเช่นนี้ จึงหนีออกจากบ้านมาด้วยความน้อยใจ

นางต้องการพิสูจน์คุณค่าของตนเอง นางไม่ได้มีประโยชน์เพียงแค่การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เท่านั้น นางก็สามารถทำการค้าได้เหมือนบุรุษ สร้างความสำเร็จขึ้นมา ค้ำจุนตระกูลได้ทั้งตระกูล!

อวี๋จืออี้กับนางค่อนข้างถูกชะตากัน ทั้งยังมีงานอดิเรกเหมือนกันคือหาเงิน ดังนั้นพวกนางจึงตกลงกันว่า ขอเพียงอวี๋จืออี้สามารถหาลูกค้าให้หงหลวนได้ ก็จะได้รับส่วนแบ่งครึ่งหนึ่งของราคาขายเสื้อผ้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน