ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 105

ประการแรก ซูหว่านอยากทำให้พวกเขาประหลาดใจ แสดงความกตัญญูด้วยความจริงใจ ไม่ได้เสแสร้ง อีกอย่างนางไม่รู้ขนาดของแม่ซูกับพ่อซู ทำได้แต่ซื้อผ้า และฝ้ายกลับไปให้พวกเขาทำกันเอง

ห้าคนทำแบบหนา คนละสองชุด ตอนที่เดินออกจากร้านตัดเย็บ ซูหว่านกับเจียงอวี้ต่างคนต่างก็อุ้มของกองพะเนิน

“พวกเราส่งชุดไปให้พี่รองของข้ากันก่อน!”

ซูมู่อยู่ในอำเภอ ส่งสองชุดของเขาไปให้เขาก่อน ถึงอย่างไรจีซ่านถังก็อยู่ไม่ไกลจากที่นี่

เจียงอวี้เห็นว่าเสื้อผ้าบังหน้าของซูหว่านไว้มิด ก็ไม่รู้ว่านางจะมองเห็นทางชัดเจนหรือไม่

เขาจึงเดินเข้าไป หยิบสองชุดช่วยนางแบ่งเบาภาระจากอ้อมกอดนางมาถือเอาไว้เอง

“เดินมองทางให้ดี ไปกันเถอะ!”

รายละเอียดเล็กน้อยที่ไร้รูปร่างแบบนี้มันกระแทกใจที่สุด ซูหว่านรู้สึกอบอุ่นใจอย่างห้ามไม่ได้

“ขอบคุณ!”

“ด้วยความยินดี!”

ซูมู่คิดจะกลับบ้านสักระยะอยู่พอดี เขาเก็บของปลอมเอาไว้เสมอมา อยากกลับไปดูสถานการณ์ที่บ้าน ตอนที่กำลังจะออกไป เจอซูหว่านกับเจียงอวี้ที่มาส่งเสื้อผ้าให้เขาพอดี

ตัวเขาไม่รู้เรื่องที่ซูหว่านสั่งทำเสื้อผ้าให้พวกเขาเลยแม้แต่น้อย

“ซูหว่าน เจ้าไปขนเสื้อผ้ามากมายพวกนี้จากที่ใด?” ซูมู่มองนางด้วยความสงสัย เสื้อผ้าพวกนี้ดูเหมือนเป็นชุดใหม่ทั้งหมด

“พี่รอง นี่ก็ใกล้จะปีใหม่แล้ว ช่วงก่อนข้ากับพวกพี่ ๆ ไปตัดผ้าทำชุดพวกนี้มา เลยสั่งทำชุดให้พี่ด้วย ขนาดตัวพี่พอ ๆ กับพี่ใหญ่ จึงสั่งทำให้พี่ตามขนาดของเขา เลยไม่ได้บอกพี่ ตอนนี้ทำเสร็จจึงไปรับมาส่งให้พี่ ข้าเป็นคนเลือกสีเอง ก็ไม่รู้ว่าพี่จะชอบหรือไม่!”

เลือกสีตามบุคลิกของเขา ที่จริงเสื้อกั๊กแบบนี้ก็ไม่ต้องการอะไรมาก สวมกันหนาวให้ร่างกายอบอุ่น จะสวยหรือไม่สวยไม่ใช่ปัญหาใหญ่

ซูมู่รับเสื้อผ้าทั้งหมดในมือของนางมา มือของซูหว่านว่างลงในทันที เพราะใช้สายผ้าหมัดชุดทั้งหมดเอาไว้ จะหยิบยกก็สะดวก ซูหว่านจึงใช้วิธีอุ้มด้วยสองมือ

ซูมู่ไม่ค่อยพิถีพิถันเรื่องการแต่งกาย ขอแค่มีให้สวมใส่ แบบที่สวมใส่แล้วไม่ดูแปลกประหลาดก็พอ

ด้านในร้านผ้าแห่งนี้ ยังขายพวกชุดสำเร็จรูป บนผนังยังแขวนชุดกระโปรงสำหรับหน้าหนาวของหญิงสาวอยู่หลายแบบ ทั้งสีและรูปแบบต่างมีเอกลักษณ์น่ารักซุกซน เหมาะกับวัยของซูหว่าน

ตอนที่ซูหว่านจ่ายเงินเงยหน้ามองชุดพวกนี้ ในดวงตาแสดงความชอบอย่างปิดไม่มิด

มีหญิงสาวคนไหนไม่รักสวยรักงามบ้าง? นางก็อยากแต่งตัวสวย ๆ เพียงแต่ตอนนี้ทำงานทุกวัน แต่งตัวสวยแบบนี้มันไม่ค่อยสะดวก ส่วนราคาไม่ค่อยเป็นมิตร สำหรับนางนัก

เจ้าของร้านเห็นนางมองชุดสำเร็จรูป บอกราคาของชุดสำเร็จรูปพวกนี้ออกมาเอง

“แม่นางหน้าตาสะสวยเช่นนี้ ชุดหน้าหนาวพวกนี้เหมาะกับบุคลิกของแม่นางมาก เสื้อกั๊กตัวเล็กทำมาจากขนจิ้งจอก เมื่อสวมใส่ดูสวยและอบอุ่น ทั้งแบบและลวดลายเป็นที่นิยมให้เมืองหลวงมาก แต่ราคาสูงเล็กน้อย หนึ่งชุดราคาสามสิบห้าตำลึง!”

หลังจากได้ยินราคา ซูหว่านปัดความคิดในใจลงไปในทันที นี่เรียกว่าสูงเล็กน้อยหรือ? หนึ่งชุดขายสามสิบห้าตำลึง นางรู้สึกไม่ถูกใจในชั่วพริบตา

พูดตามตรง รูปแบบชุดไม่ค่อยพบเห็นในอำเภอชิงเหอ การจับคู่สีก็สดใส เหมาะกับหญิงสาววัยแรกแย้มสวมใส่จริง ๆ

นอกจากนี้เนื้อผ้าก็ไม่ได้ดีมากนัก อวดอ้างชื่อเสียงของเมืองหลวงตั้งราคาสูง ส่วนใช้ขนจิ้งจอกจริงหรือไม่ยิ่งต้องพิจารณาให้ดีแล้ว