ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 112

ตอนนี้คงบอกว่านางตอบแบบขอไปทีไม่ได้แล้ว

ปรากฏว่าซูอวิ๋นหมดคำพูดไปเลย

“พูดบ้าอะไร นี่มันดูเสแสร้งจอมปลอมเกินไปแล้ว จริงใจหน่อยได้ไหม?”

“อยากได้ยินคำพูดที่จริงใจก็คือ ปกติไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่เดิมทีพี่สี่หน้าตาใช้ได้ ดังนั้นสวมใส่อะไรก็ดูดีทั้งนั้น!” ซูหว่านแสดงความเห็นตามคำขอของเขา ไม่ได้เสแสร้งสักนิด

คำว่า ‘ใช้ได้’ กระแทกไปที่หน้าผากของซูอวิ๋น ทำให้ซูอี้กับซูเฉินหัวเราะออกมาอย่างไม่รักษาน้ำใจ

ช่างเถอะ เขาไปถามซูหว่านทำไม ถามไปก็เหมือนไม่ได้ถาม ยังทำให้ตัวเองโมโหสุดขีด

แต่ว่า พี่น้องตระกูลซูไม่ได้สวมเสื้อผ้าใหม่มากนานมาก ๆ พวกเขาดีใจจากใจจริง สวมเสื้อที่ยัดนุ่นแล้วอบอุ่นจริง ๆ

ตอนเย็นกินหม้อไฟเนื้อแกะ ซูอวิ๋นหั่นเนื้อแกะเป็นแผ่น จากนั้นใช้ซี่โครงเป็นน้ำแกง เก็บผักกาดขาวจากในสวนผัก ยังมีเต้าหู้แผ่น เนื้อรมควันก็หั่นครึ่งชิ้นมาต้มด้วย

คนกลุ่มหนึ่งนั่งล้อมโต๊ะ หม้อไฟร้อน ๆ บรรยากาศดีสุด ๆ

พวกพี่ ๆ คีบอาหารให้ซูหว่านเป็นครั้งคราว ทั้งบอกให้นางกินเยอะหน่อย ทั้งบอกให้นางระวังร้อน ในที่สุดซูหว่านก็รู้สึกถึงความเอ็นดูของคนในครอบครัว นางที่ขาดความรักมากตั้งแต่เด็ก พลันรู้สึกปั่นป่วน จนแสบจมูกขึ้น

แม้แต่เจียงอวี้ก็มาร่วมสนุกด้วย เตรียมคีบเต้าหู้แผ่นวางในถ้วยของซูหว่านอย่างระมัดระวัง แต่หางตามองไปเห็นซูอวิ๋น

“ทำไมเจ้าต้องคีบอาหารให้ซูหว่านด้วย?” เขาใช้ปลายตะเกียบปัดตะเกียบของเจียงอวี้

พี่ชายที่เหลือสามคนก็หันไปมองเจียงอวี้อย่างไม่นัดหมาย ซูหว่านคั่นกลางระหว่างพวกเขา ภายใต้ไอน้ำ ดูตัวเล็กอ่อนแอยิ่งขึ้น

เจียงอวี้กระแอมเสียง แสร้งอธิบายด้วยใบหน้าจริงจัง

“แค่ก ๆ...ข้าคิดว่า กินแต่เนื้อมันไม่ค่อยดีนัก ควรกินคู่กับผักถึงจะเหมาะสม”

ซูมู่มองเขาด้วยสายตาจับผิด ซูเฉินมองเขางง ๆ ซูอวิ๋นมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง แทบจะใช้สายตาเฉือนเขาแล้ว ส่วนทางด้านซูอี้มองด้วยความสงสัย

“เจียงอวี้ ซูหว่านยังไม่ครบสิบสี่ปีบริบูรณ์!” ซูอวิ๋นได้ยินแล้วรู้สึกคุ้นหู เหมือนเคยเจอมาก่อน

มุมมองของเขา เจียงอวี้มีเจตนาไม่ดีต่อน้องสาวของเขา

ไม่เช่นนั้น ผู้ชายที่ไม่ใช่ญาติอย่างเขา คีบอาหารให้ผู้หญิงในห้องหอ มันขัดต่อธรรมเนียมก็คือไม่ได้!!!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน