ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 115

"แม้จะไม่ทราบชื่อเสียงเรียงนามของท่านผู้อาวุโส แต่ก็ใคร่ขอขอบคุณในความเมตตาที่ท่านได้มอบตำราให้ ทำให้ข้าน้อยได้รับประโยชน์มากมาย เมื่อพบกับสิ่งที่ไม่เข้าใจ ก็ได้ตำราที่ท่านมอบให้ ช่วยไขข้อข้องใจให้ข้าน้อยได้อย่างกระจ่างแจ้ง!"

"เจ้าอ่านตำราเหล่านั้นจบแล้วหรือ” ชายชราถามเขาด้วยรอยยิ้ม

ซูมู่พยักหน้า ยังคงค้อมตัวประสานมือคำนับอีกฝ่ายอย่างนอบน้อม

"ไม่ต้องมากพิธี เพราะเห็นว่าเจ้ามีพรสวรรค์อยู่บ้าง ถึงได้มอบตำราให้ ในเมื่ออ่านจบแล้ว ข้าจะขอลองทดสอบดูหน่อย เจ้าเต็มใจหรือไม่”

ชายชราต้องการจะทดสอบเขา เช่นนั้นหมายความว่าชายชราผู้นี้ก็ต้องเป็นผู้มีความรู้ทางการแพทย์เช่นกัน ซูมู่ย่อมเต็มใจ การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด การถ่อมตนขอคำชี้แนะถึงจะเป็นบันไดที่นำไปสู่ความก้าวหน้า

"เต็มใจอย่างยิ่งขอรับ หากจุดใดที่ข้าน้อยยังไม่กระจ่างแจ้ง คงต้องรบกวนท่านผู้อาวุโสช่วยชี้แนะด้วย!"

"ดีมาก ตามข้ามไปที่ลานด้านหลัง อย่าเกะกะอยู่ข้างหน้าเลย รบกวนคนไข้ที่จะมาหาหมอ!"

ชายชราลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปยังลานหลังของจีซ่านถังอย่างคุ้นเคย ซูมู่หันมองไปทางท่านหมอหลิน เขามีงานต้องรับผิดชอบในวันนี้ แต่ก็ไม่อยากพลาดโอกาสดีๆ แบบนี้เหมือนกัน

เขาจึงคิดจะขอเวลาสักนิดจากท่านหมอหลิน

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยปาก ท่านหมอหลินก็ยิ้มให้เขา แล้วพูดขึ้นก่อนว่า “ไปเถอะ ตอนนี้ด้านหน้ายังไม่จำเป็นต้องมีคนช่วย!"

ดังนั้น ซูมู่จึงเดินตามไปยังลานด้านหลัง ชายชราได้นั่งรออยู่ในสวนแล้ว ทั้งยังมีชาชั้นดีและขนมเลิศรสจัดเตรียมไว้พร้อมสรรพ ดูท่าทางน่าจะสนิทสนิทสนมกับท่านหมอหลิน คงจะเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของจีซ่านถัง

"หนุ่มน้อย นั่งลงสิ!" ชายชราเชื้อเชิญให้นั่ง

"ท่านปู่ ท่านรังแกใครตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้อีกแล้วหรือ”

ซูมู่เพิ่งจะนั่งลง เสียงของเด็กสาวก็ดังขึ้นมากระทบใบหู

เมื่อเหลียวมอง ก็เห็นเด็กสาวสวมชุดผ้าฝ้ายสีเหลืองอ่อนกำลังยกกระโปรงเดินเข้ามา

ใบหน้างดงามปานภาพวาด ริมฝีปากแดงเรื่อตัดกับฟันขาว ดูบริสุทธิ์สดใสน่ารัก

ความรู้สึกเมื่อแรกเห็นดูจะคล้ายคลึงกับซูหว่าน แต่องค์ประกอบใบหน้าของซูหว่านสดใสกว่าอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเด็กสาวคนนี้จะออกแนวสง่างามเรียบง่าย

น่าจะอายุมากกว่าซูหว่านประมาณสองปี

บางที เด็กสาววัยแรกแย้ม อาจจะดูคล้ายๆ กันหมดกระมัง!

เพราะที่บ้านมีน้องสาว ซูมู่จึงเผลอมองนางอีกสองสามครั้ง ก่อนจะละสายตาออก แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย

ตอนนี้ก็ใกล้จะสิ้นปีแล้ว หลายๆ เรื่องก็ต้องว่ากันอีกทีในปีหน้า

ซูมู่รู้สึกยินดีและไม่คาดฝัน แต่ด้วยความปรารถนาในวิชาแพทย์ จึงรับตำราเหล่านั้นมาและเก็บรักษาไว้อย่างดีประหนึ่งสมบัติล้ำค่า

……

ในวันตลาดนัดใหญ่ ซูเฉิน ซูอวิ๋น และซูหว่าน สามพี่น้องได้นำขนมข้าวซอยตัดสองร้อยชุดไปตั้งแผงขายในตลาด

วันนี้ผู้คนจากหุบเขาซานหยางไปตลาดนัดกันเยอะมาก จนตาเฒ่าหงต้องวิ่งรถถึงสองรอบ พวกซูหว่านสามพี่น้องรีบไปแต่เช้าทันรถรอบแรก

ซูอี้และเจียงอวี้อยู่บ้านเฝ้าบ้าน สัตว์เลี้ยงในบ้านจะไม่มีใครดูแลไม่ได้

วันนี้เป็นตลาดใหญ่ การหาแผงค้าที่เหมาะสมไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

คนเยอะมากจริงๆ ผู้คนจากทั่วทุกสารทิศต่างมารวมตัวกันที่ตลาดนัด ยังมีชาวบ้านในตัวอำเภออีก ทั้งตลาดจึงแน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่มาจับจ่ายหาซื้อของสำหรับเทศกาลปีใหม่

ไม่ง่ายเลยว่าจะหาที่ขายได้ เมื่อตั้งแผงเสร็จยังไม่ทันไร ก็ขายได้ทันที