ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 124

พ่อซูเป็นคนพูดน้อย เขาพูดคำเสนาะหูไม่เป็น แต่ก็เป็นพ่อคนหนึ่งที่มีความรักลึกซึ้งให้ลูก

"ข้าเข้าใจ เจ้าวางใจได้!" แม่ซูเข้าใจเรื่องเหล่านี้ดี

นางยังจำวันนั้นได้ดี วันที่ฮูหยินกู้และนายท่านกู้พาอนุบุกมาถึงบ้านด้วยท่าทางโมโหดุดัน ส่วนอนุคนนั้นก็ถูกตบตีจนหน้าตาฟกช้ำ ผมถูกกระชากแหว่งไปหลายจุด น่ากลัวมากเลยทีเดียว

อนุคนนั้นยอมรับว่า ในปีนั้นที่แม่ซูเข้ามาทำงานอยู่ในครัวของบ้านตระกูลกู้ แม่ซูกำลังตั้งครรภ์ได้เก้าเดือนและใกล้คลอดพอดี ทว่ายังไม่ทันได้กลับบ้านเกิด ก็คลอดทารกหญิงออกมาในห้องพักบ่าวไพร่ ตามปกติควรจะต้องเจ็บท้องคลอดในช่วงเก้าเดือนครึ่งถึงสิบเดือน

ตอนนั้นเมื่อคลอดเด็กเสร็จ นางเจ็บจนสลบไป ยังไม่ได้เห็นหน้าลูก ก็ถูกอนุติดสินบนบ่าวไพร่สองสามคน แอบสับเปลี่ยนเด็กทั้งสองคนโดยไม่มีใครรู้

ส่วนสาเหตุที่นางคลอดก่อนกำหนด ก็เพราะถูกหลอกให้ดื่มยาเร่งคลอด จงใจให้นางคลอดในวันเดียวกับฮูหยินกู้

ต่อให้ทารกเป็นเด็กชาย ยังไงก็ถูกอุ้มไปอยู่ดี เพราะอนุต้องการแก้แค้นฮูหยินกู้ ดีที่สุดคือให้สายเลือดคนนอกสืบทอดทรัพย์สินของตระกูลกู้ไปเลย นางถึงจะหายแค้น ตระกูลกู้ที่ให้ความสำคัญกับสายเลือดมาโดยตลอด สุดท้ายก็จะต้องโมโหจนกระอักเลือดตาย

ในวันนั้น ฮูหยินกู้กอดกู้เย่ว์ร้องไห้จนสลบ ด้วยความรีบร้อนจะกลับไปจัดการอนุ และเกรงว่าจะทำให้กู้เย่ว์ตกใจ วันนั้นจึงยังไม่ได้พานางกลับไปด้วย แต่ก็ส่งคนมารับในวันรุ่งขึ้น

ตั้งแต่เกิดเรื่องจนกระทั่งกู้เย่ว์ถูกรับไป กินเวลาเพียงค่ำคืนเดียว อีกวันลูกสาวแท้ๆ ของพวกเขาก็กลับมา พวกเขาทั้งครอบครัวไม่ทันได้ตั้งตัวจริงๆ จึงทำให้พวกเขารู้สึกสับสนและห่างเหินกันในช่วงแรก

……

เช้าวันรุ่งขึ้น แม่ซูตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อทำอาหารให้ลูกๆ พ่อซูมองดูไก่ กระต่าย และลูกสุนัขในลานบ้าน รู้สึกว่าชีวิตในบ้านเริ่มมีชีวิตชีวามากขึ้นเรื่อยๆ

เขามองดูสัตว์เลี้ยงเหล่านี้ด้วยความสบายใจ ให้อาหารพวกมัน พลางทำเสียง "กุ๊ก กุ๊ก กุ๊ก" หยอกล้อไก่

ลูกไก่ที่กินรำข้าวก็โตขึ้นมากแล้ว กระต่ายก็น่าจะใกล้คลอดแล้ว พวกเขาให้อาหารพวกมันด้วยใบผักทุกวัน

ซูหว่านตื่นขึ้นมาก็เห็นภาพนี้ ห้องครัวมีควันไฟลอยขึ้นมาแล้ว

"หวานหว่าน ทำไมไม่นอนต่ออีกหน่อยล่ะ พ่อซูยิ้มให้นาง

นางเพิ่งตื่น ผมเผ้ายังกระเซอะกระเซิง สภาพยังงัวเงียอยู่เลย

แม่ซูได้ยินเสียงก็ออกมาจากครัว มองซูหว่านแล้วโบกมือเรียก

"หวานหว่าน มานี่ แม่จะหวีผมให้!"

ซูหว่านชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ก็เดินตามไปอย่างเชื่อฟัง

แม่ซูให้นางนั่งลงบนเก้าอี้ จากนั้นจึงหยิบหวีมาหวีผมให้นาง ไม่รู้ว่ามือคู่นั้นเสกผ้าคาดผมสีแดงมาตั้งแต่เมื่อใด ถักเปียสลับซับซ้อนให้นาง ซูหว่านที่ไม่เคยมีเครื่องประดับบนศีรษะเลย กลับดูเปล่งปลั่งขึ้นถนัดตาเมื่อมีสีแดงสดใสถักทออยู่บนศีรษะ

"ทรงผมวันนี้เหมาะกับเจ้ามาก!"

"สวยไหม ท่านแม่หวีผมให้ข้าแหละ!" ซูหว่านเชิดหน้าขึ้นอย่างภูมิใจ

"อย่างนั้นก็ไม่แปลก ท่านแม่หวีให้ ก็ต้องสวยอยู่แล้ว" ซูอวิ๋นไม่ยอมพูดในสิ่งที่นางอยากได้ยิน ทำให้ซูหว่านพูดไม่ออก

ยังดีที่พี่สามตรงไปตรงมา เห็นนางปุ๊บก็ชมว่าสวยออกมาทันที

เจียงอวี้ก็สังเกตเห็นความแตกต่างของเด็กสาวในวันนี้เช่นกัน แต่เขาจินตนาการไปไกลกว่านั้น คิดว่าหากนางสวมชุดหรูฉวินที่น่ารักดูดี ก็คงจะงดงามกว่านี้มาก

หลังอาหารเช้า พ่อซูนำเงินออกไปใช้หนี้ เริ่มตระเวนจากบ้านตระกูลจ้าว บ้านตระกูลเฉิน ก่อนจะไปจบที่บ้านของผู้ใหญ่บ้าน

สองสามีภรรยาหารือกันแล้วว่าจะเชิญผู้ใหญ่บ้านมาทานอาหารดื่มสุรากันที่บ้าน

เพราะหนี้สินเหล่านี้ค้างคามานานแล้ว ก็ควรจะมีการตอบแทนน้ำใจกันบ้าง

เมื่อมาถึงบ้านผู้ใหญ่บ้าน บ้านของพวกเขากลับมีคนอื่นอยู่ด้วย ซึ่งก็คือเจียงเซิงจากบ้านตระกูลเจียงนั่นเอง

เขาซื้อขนมมามากมาย พร้อมพาแม่สื่อมา แล้วยังนำผ้าแดงมาหลายฉื่อ ตั้งใจมาสู่ขอที่บ้านตระกูลเหอ