ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 130

พวกนางเป็นเด็กสาววัยเดียวกัน เมื่อเจอเรื่องแบบนี้เข้า ก็ไม่มีอารมณ์จะคิดเรื่องชิงดีชิงเด่นอีกต่อไป มีแต่ความเห็นใจเท่านั้น

เมื่อคิดถึงคุณชายหวังคนประเภทนั้น ความประพฤติแบบนั้น นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคลื่นไส้

......

ทางด้านของซูหว่านก็ไม่รู้ว่ากู้เย่ว์เป็นคนหวังดีช่วยนาง นางไม่เคยริเริ่มแย่งชิงสิ่งใดกับกู้เย่ว์ จึงไม่รู้สึกผิดอะไรในใจ ยิ่งไม่เคยคิดร้ายต่ออีกฝ่าย แต่นางคาดเดาได้ว่าการกระทำของคนเมื่อสักครู่นี้เป็นความจงใจ

นางกับแม่ซูรีบออกจากเมือง แม่ซูรู้สึกกระวนกระวายใจตลอดทาง

“หวานหว่าน ถ้าคุณชายหวังเป็นคนแบบนั้นจริงๆ แล้วเขามาคิดบัญชี พวกเราจะทำอย่างไร”

“ท่านแม่ เขาน่าจะสืบเรื่องราวของบ้านเรามาหมดแล้ว ไม่ช้าก็เร็วต้องมาหาถึงที่ ทหารมาก็เอาขุนพลต้าน น้ำมาก็เอาดินกลบ ถ้าเขากล้ามาทำอะไรไม่ดี เราก็ไม่กลัวหรอก!”

ซูหว่านมองโลกในแง่ดี ถ้าถึงที่สุดก็แค่ไปแจ้งทางการ ว่ากันว่านายอำเภอชิงเหอเป็นขุนนางที่ดีไม่ใช่หรอกหรือ”

ยิ่งได้ยินซูหว่านพูดแบบนี้ แม่ซูยิ่งกระวนกระวายใจหนักกว่าเดิม รู้สึกเหมือนมีคนไล่ตามหลังตลอดเวลา ต้องคอยหันหลังกลับไปมอง

“ท่านแม่ กลับบ้านแล้วอย่าเพิ่งบอกท่านพ่อกับพวกพี่ๆ นะ ประเดี๋ยวพวกเขาจะคิดมาก”

ซูหว่านไม่ต้องการให้เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ส่งผลกระทบถึงพวกเขา อีกทั้งเมื่อพวกเขารู้แล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะร้อนใจ

เมื่อถึงเวลานั้น ด้วยนิสัยของพวกพี่ชาย อาจจะทำอะไรหุนหัน ยิ่งทำให้เรื่องเลวร้ายลงกว่าเดิม

คุณชายหวังก็ยังไม่ได้ทำอะไร จะรีบวิ่งแจ้นไปฟ้องเขาก็ไม่ได้

“รู้แล้ว แม่จะไม่พูด”

ทว่า แม่ซูเป็นกังวลใจจริง

เมื่อเดินทางไปได้ไกลพอสมควรแล้ว นางก็จับมือซูหว่านอีกครั้ง แล้วพูดอย่างแน่วแน่ “วางใจนะ แม้ตาย แม่ก็จะปกป้องลูก!”

ซูหว่านได้ยินดังนั้น ก็รีบเอามือปิดปากนาง “ท่านแม่ ตายอะไรกัน ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ไม่ถึงขนาดนั้น”

แม่ลูกสองคนพูดเสียงกระซิบกระซาบ ตาเฒ่าหงเองก็ไม่ได้ยินชัดเจน

เมื่อกลับถึงบ้าน สองแม่ลูกก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้พูดอะไรออกมาจริงๆ

คนอื่นในบ้านก็ไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติ ยังคงใช้ชีวิตประจำวันเหมือนเช่นเคย

นอกจากใจดวงน้อยๆ ของแม่ซูที่เต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ แล้ว ซูหว่านไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เลยจริงๆ

หลักๆ คือตระกูลหวังต้องการสูตรสบู่นมแพะ ตราบใดที่นางไม่พูด พวกเขาก็จะไม่ทำอะไรนาง นางมั่นใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน