ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 133

ได้ฟังคำอธิบายนี้ พ่อซูก็ใจแตกสลาย มีแค่คนสนิทกับผู้ใหญ่บ้านเหอเท่านั้น ที่รู้ว่าหลังหูของเขามีไฝ

“ทะ...ทำไมเขาต้องทำแบบนี้? ครอบครัวเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจตอนไหนหรือ?”

พ่อซูคิดไม่ออกจริง ๆ แรงจูงใจของตระกูลเหอคืออะไร?

“เป็นเหล่าเหอจริง ๆ หรือ นี่มัน...” แม่ซูก็พูดไม่ออกเช่นกัน ทุกคนชี้ตัวถึงขั้นนี้แล้ว

หรือก็คือว่า เขาตั้งใจมาตอนกลางวันก็เพื่อวางยาพิษเฮงเฮง เพื่อให้โจรเข้าบ้านขโมยของตอนกลางคืนได้ราบรื่น

“ดูท่าทางจะวางแผนเอาไว้นานแล้ว เขาจำได้แม้แต่เรื่องบ้านเรามีสุนัขด้วย”

ซูหว่านรู้สึกเสียใจ สงสารเฮงเฮงของนางจริง ๆ เฮ้อ...

ดูท่า ครอบครัวของพวกเขาไม่มีดวงเลี้ยงสุนัขแล้ว ไม่งั้นจะเลี้ยงหนึ่งตัวตายหนึ่งตัวได้อย่างไร?

ต่อไปไม่ก่อกรรมจะดีกว่า จู่ ๆ ก็รับสัตว์เล็กมาเลี้ยง พูดมาก็แปลก เลี้ยงไก่ เลี้ยงกระต่ายไม่เห็นเป็นไร

“ไม่ได้ ข้าต้องไปถามเขาให้รู้เรื่อง ดูว่ามันเพราะอะไรกันแน่?!” พ่อซูพูดอยู่ก็จะออกบ้านไปหาผู้ใหญ่บ้านเหอ

แม่ซูเห็นก็รีบดึงตัวเขาเอาไว้ ซูหว่านก็วิ่งมาเช่นกัน

“อย่าเลย กลางค่ำกลางคืน มีเรื่องอะไรพวกเราเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไปคุยได้ไหม?”

“ท่านพ่อ พวกเราอย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น ท่านไปถามเขาแบบนี้ เขาไม่มีทางยอมรับ ไม่สู้เล่นตามแผน ดูว่าเขาวางแผนอะไรอยู่กันแน่!”

“หวานหว่านพูดถูกต้อง ท่านพ่อข้าก็สงสัยเหมือนกัน ท่านอาเหอทำแบบนี้ต้องการอะไรกันแน่?”

ซูเฉินไม่เข้าใจจริง ๆ แต่ไหนแต่เราครอบครัวเขาสนิทกับตระกูลเหอ พ่อทั้งสองบ้านก็สนิทกัน ปกติพวกเขาก็ช่วยเหลือไม่น้อย ทำไมเห็นครอบครัวเราดีขึ้น กลับทนดูไม่ได้แล้ว?

ทนเห็นพวกเขาดีขึ้นไม่ได้หรือ?

พ่อซูใจเย็นลง หันไปมองลูกสาวของตัวเอง คิดแล้วก็จริง ที่นางพูดไม่ใช่ไม่มีเหตุผล

“หวานหว่าน จะเล่นตามแผนอย่างไร?”

ซูหว่านดึงเขามานั่งอีกครั้ง เริ่มพูดแผนการของตัวเองออกมา

“เอาแบบนี้ ตอนรุ่งสาง พี่สามกับเจียงอวี้ ทั้งสองคนจับโจรชั่วนี้ไปส่งทางการ อย่าให้คนอื่นเห็นเด็ดขาด พวกเราค่อยปล่อยข่าวลือออกไป บอกว่ามีโจรขึ้นบ้าน ประการแรก ทำให้คนชั่วเผยพิรุธ เขาจะต้องรีบมายืนยันความจริง ประการที่สอง ระยะนี้ครอบครัวของเราโดดเด่นนำภัยจริง ๆ ให้ทุกคนรู้ว่าเงินถูกขโมยก็ดี ป้องกันคนอื่นละโมบอีก!”

จากนั้นที่บ้านค่อยสร้างที่เกิดเหตุปลอมเหมือนถูกโจรขึ้นบ้าน แสดงละครต้องทำให้สมจริง

รุ่งสาง ซูเฉินกับเจียงอวี้จับโจรไปที่ศาลาว่าการ ขอแค่ตัวเขายอมรับว่าตัวเองเป็นขโมย ศาลาว่าการจับเขาขังก็พอ ข่าวจะไม่รั่วไหลแน่นอน

ส่วนซูหว่านหาสถานที่ฮวงจุ้ยดี ฝังเฮงเฮงด้วยความเศร้าเสียใจ ตอนที่พามันกลับมาไม่เคยคิดว่าจะมีจุดจบแบบนี้ ต้องโทษผู้ใหญ่บ้านเหอสัตว์เดรัจฉานไม่ใช่คนนั้น

เพื่อบรรลุเป้าหมาย ไม่เลือกวิธีการ แต่เขาช่างโง่จริง ๆ ปิดหูขโมยกระดิ่งอย่างชัดเจน คิดว่าตัวเองปิดหน้าก็ไม่มีใครจำได้แล้วหรือ?

เช้าตรู่ ซูอวิ๋นกับซูอี้ตื่นมาแล้ววิงเวียนศีรษะ รู้สึกตัวเองไม่ค่อยสดชื่น

โดยเฉพาะหลังจากได้ยินว่าบ้านตัวเองเจอโจรขึ้นบ้าน ซูอวิ๋นแทบจะระเบิดตรงนั้น

“แล้วเงินที่พวกเราหามาอย่างยากลำบากเล่า? ถูกขโมยไปแล้วหรือ?”

เขาทำงานมาอย่างยากลำบาก หาบของทำขนมข้าวซอยตัดโดยไม่บ่นว่าเหนื่อยสักคำ เงินทุนที่เก็บมาอย่างลำบากก็หายไปทั้งแบบนี้หรือ?

นี่กำลังบีบให้เขาเป็นคนชั่วไม่ใช่หรือ?

แม่ซูเห็นเขาตื่นตระหนกเช่นนี้ รีบอธิบายกับเขาอย่างละเอียด ยังบอกให้พวกเขาสองพี่น้องห้ามแสดงพิรุธออกมาเด็ดขาด